Moralautonomie und Normenfindung bei Thomas von Aquin: unter Einbeziehung d. neutestamentl. KommentareSchöningh, 1979 - 382 páginas |
Términos y frases comunes
11 lect Alexander von Hales Allegorese Alte Gesetz anima Aquinate Aristoteles aufgrund autem Autonomie bonum Christi christlichen Christus conscientia deutlich dicit dicitur DThA Ebenbild enim Erkenntnis erst Ethik etiam Exegese Frage geht Geist gesagt Geschichte Gewissen Gnade Gott Gottebenbildlichkeit göttlichen heißt homo Hrsg humana ideo imago Imago-Dei Instinkt intellectus ius gentium Kirche Kommentar läßt lect lich Literalsinn LOTTIN M. D. CHENU Menschen menschliche Gesetz Moral Moraltheologie muß Natur naturalis Naturgesetz Naturrecht Neue Gesetz Normen O. H. PESCH omnia Paris Philosophische praecepta Prinzip quae quia quidem quod ratio rationis saint Thomas saint Thomas d'Aquin schen Scholastik scilicet SECKLER secundum Sent sicut sieht Sinn sittlichen Handelns Spiritus STh I q Summa Summa Theologica sunt Super 2 Cor Super Hebr Super Mt Super Rom Synteresis Text Theologie Theonomie thomanische Lehre Thomas d'Aquin Thomas von Aquin Thomiste Tugend unsere Vernunft Wahrheit weiß Werk Wesen Wort
Pasajes populares
Página 274 - ... ad opus, omne enim agens agit propter finem, qui habet rationem boni. Et ideo primum principium in ratione practica est quod fundatur supra rationem boni, quae est, bonum est quod omnia appetunt. Hoc est ergo primum praeceptum legis, quod bonum est faciendum et prosequendum, et malum vitandum.
Página 151 - Ipsum enim lumen intellectuale quod est in nobis, nihil est aliud quam quaedam participata similitudo luminis increati, in quo continentur rationes aeternae.
Página 275 - Natura autem hominis est mutabilis. Et ideo id quod naturale est homini potest aliquando deficere. Sicut naturalem aequalitatem habet ut deponenti depositum reddatur: et si ita esset quod natura humana semper esset recta, hoc esset semper servandum. Sed quia quandoque contingit quod voluntas hominis depravatur, est aliquis casus in quo depositum non...
Página 290 - Nam ad ius gentium pertinent ea quae derivantur ex lege naturae sicut conclusiones ex principiis: ut iustae emptiones, venditiones, et alia huiusmodi, sine quibus homines ad invicem convivere non possent; quod est de lege naturae, quia homo est naturaliter animal sociale, ut probatur in I Polit.
Página 48 - Autonomie des Willens ist die Beschaffenheit des Willens, dadurch derselbe ihm selbst (unabhängig von aller Beschaffenheit der Gegenstände des Wollens) ein Gesetz ist. Das Prinzip der Autonomie ist also: nicht anders zu wählen als so, daß die Maximen seiner Wahl in demselben Wollen zugleich als allgemeines Gesetz mit begriffen seien.
Página 251 - Et iste est supremus gradus dignitatis in hominibus, ut scilicet non ab aliis, sed a seipsis inducantur ad bonum. Secundus vero gradus est eorum qui inducuntur ab alio, sed sine coactione. Tertius autem est eorum qui coactione indigent ad hoc quodfiant boni. Quartus est eorum qui nec coactione ad bonum dirigi possunt. Ier. 2, 30: «Frustra percussifilios vestros, disciplinam non receperunt».
Página 258 - Est autem omnibus hominibus naturale ut se invicem diligant ; cujus signum est quod, quodam naturali instinctu, homo cuilibet homini etiam ignoto subvenit in necessitate, puta revocando ab errore viae, erigendo a casu et aliis hujusmodi, ac si omnis homo homini esset familiaris et amicus.
Página 295 - Ad primum ergo dicendum quod communitas rerum attribuitur iuri naturali, non quia ius naturale dictet omnia esse possidenda communiter et nihil eSse quasi proprium possidendum: sed quia secundum...
Página 202 - Quia vero bonum habet rationem finis, malum autem rationem contrarii, inde est quod omnia illa ad quae homo habet naturalem inclinationem, ratio naturaliter apprehendit ut bona, et per consequens ut opere prosequenda, et contraria eorum ut mala et vitanda.
Página 274 - Sicut autem ens est primum quod cadit in apprehensione simpliciter, ita bonum est primum quod cadit in apprehensione practicae rationis, quae ordinantur ad opus: omne enim agens agit propter finem, qui habet rationem boni. Et ideo primum principium in ratione practica est quod fundatur supra rationem boni, quae est, Bonum est quod omnia appetunt.