Imágenes de páginas
PDF
EPUB

Promittit iam parva comas; vel flore fub uno
Ceu geminae Paeftana rofae per iugera regnant.
Haec largo matura die, faturataque vernis
Roribus indulget fpatio: latet altera nodo
Nec teneris audet foliis admittere foles.
Adftitit, et blandae Mariam Cytherea falutat.

M

Salve, fidereae proles Augufta Serenae,
Magnorum foboles Regum, parituraque Reges!
Te propter Paphias fedes, Cyprumque reliqui
Te propter libuit tantos explere labores,
Et tantum tranaffe maris, ne vilior ultra
Privatos paterere lares, neu tempore longo
Dilatos iuuenis nutriret Honorius ignes.
Accipe fortunam generis, diadema refume,
Quod tribuas natis, et in haec penetralia rurfus
Unde parens progreffa, redi: fac nulla fubeffe
Vincula cognatae: quamvis aliena fuiffes.
Principibus regnum poteras hoc ore mereri,
Quae propior fceptris facies? quis dignior aula
Vultus erit? non labra rofae, non colla pruinae.
Non crines aequant violae, non lumina flammae.
Quam iuncto leviter fefe discrimine confert
Umbra fupercilii mifcet quam iufta pudorem
Temperies! nimio nec fanguine candor abundat.
Aurorae vincis digitos, humerosque Dianae.
Ipfam iam fuperas matrem: fi Bacchus amator
Dotali potuit caelum fignare corona,
Cur nullis virgo redimitur pulcrior aftris?
Iam tibi molitur ftellantia ferta Bootes,
Inque decus Mariae iam fidera parturit aether.
I, digno netenda viro, tantique per orbem
Confors imperii! iam te venerabitur Ifter,
Nomen adorabunt populi. Iam Rhenus et Albis
Serviet: in medios ibis Regina Sicambros.
Quid numerem gentes, Atlanteosque receffus
Oceani? toto pariter dotabere mundo.

Dixit, et ornatus, dederant quos nuper ovantes Nereides, collo membrisque micantibus aptat.

[ocr errors][merged small]

Klaudian.

Klaudian. Ipfa caput diftinguit acu, fubftringit amictus,
Flammea virgineis accommodat ipfa capillis.

Ante fores iam pompa fonat, pilentaque facrum
Praeradiant ductura nurum, calet obvius ire
Iam princeps, tardumque cupit difcedere folem.
Nobilis haud aliter fonipes, quem primus amoris
Sollicitavit ardor, tumidus quatiensque decoras
Turbata cervice jubas Pharfalia rura
Pervolat, et notos hinnitu flagitat amnes,
Naribus accenfis; mulcet fecunda magiftrum
Spes gregis, et pulcro gaudent armenta marito.

Candidus interea pofitis exercitus armis
Exfultat focerum circa: nec fignifer ullus,
Nec miles pluviae flores dispergere ritu
Ceffat, purpureoque ducem perfundere nimbo.
Haec quoque velati lauro myrtoque canebant:

Dive parens, feu te complectitraxis Olympi,
Seu colis Elyfias animarum praemia valles,
En, promiffa tibi Stilico iam vota peregit.
Iam gratae redie vices: cunabula penfat,
Acceptum reddit thalamum, natoque reponit
Quod dederas, genitor. nunquam te, fancte, pigebie
Tudicii; nec te pietas fuprema fefellit.

Dignus quem legeres, dignus cui pignora tanti
Principis, et rerum commendarentur habenae.
Dicere nunc poffem quae praelia gefta fub Aemo,
Quaeque cruentarent fumantem Strimona pugnae.
Quam notus clipeo, quanta vi fulminet hoftem
Ni prohiberet Hymen: quae tempeftiva relatu,
Nunc canimus: quis confilio, quis iuris et aequi
Noffe modum melior? quod femper diffidet, in te
Convenit: ingenio rubor, prudentia forti.
Fronte quis aequali? quem fic Romana decerent
Culmina? fufficerent quae tantis pectora curis?
Stes licet in populo, clamet, quicunque videbit,
Hic ille, eft Stilico! fic te teftatur, et offert
Celfa poteftatis fpecies non voce feroci,

Non

Non alto fimulata gradu, non improba gestu.
Affectant alii quidquid, fingique laborant,
Hoc donat natura tibi: pudor emicat una,
Formofusque rigor, vultusque auctura verendos
Canities feftina venit conforte remota.
Contingunt gravitasque feni, viresque iuventar.
Utraque te cingit própriis infignibus aetas.
Ornatur fortuna viro: non ulla nocendi
Tela, nec infecti iugulis civilibus enfes.
Non odium terrore moves, nec frena refolvit
Gratia. diligimus pariter, pariterque timemus.
Ipfè metus te nofter amat, iuftiffime legum
Arbiter, egregiae cuftos fidiffime pacis,
Optime ductorum, fortunatiffime patrum,
Plus iam, plus domino cuncti debere fatemur
Quod gener eft, invite, tuus. Vincire corona;
Infere te noftris contemto iure choreis!
Sic puer Eucherius fuperet virtute parentem:
Aurea fic videat fimiles Thermantia tedas:
Sic uterus crefcat Mariae: fic natus in oftro
Pareus Honoriades genibus confidat avitis.

Blaudian..

Petrarca,

Petrarca.

(Einer der ersten Wiederhersteller achter Poesie in Itas lien, und zugleich einer der ersten Verbesserer und Ausbilder der italiänischen Sprache, war Francesco Petrarca, gez børen 1304, geftorben 1374; ein Dichter von äußerst feinem Gefühl, sehr empfänglicher Phantasie, und höchft sanftem, einnehmenden Ausdruck. Unter seinen Gedichten befinden fich sechs allegorische Stücke, oder poetische Gesichte, die er Triumpheder Liebe, der Keuschheit, des Todes, des Rufs, der Zeit, und der Gottheit, überschrieben hat. Sie Blicben unvollendet, und wurden erst nach seinem Tode bes kannt gemacht; daher fie, bei manchen schönen und edeln So Zügen, doch nicht ohne Mängel und Schwächen sind. find auch in folgender daraus gewählten Probe der Gemeinsås ge und der ziemlich einförmigen Betrachtungen zu viel.)

TRIONFO DEL TEMPO.

Dell' aureo albergo con l'Aurora innanzi
Sì ratto ufciva 'l Sol, cinto di raggi,
Che detto arefti, e fr corcò pur dianzi.
Alzato un poco, come fanno i faggi,

Guardos s' intorno; e da fe fteffo diffe:
Che penfi? omai convien, che più cura aggi.
Ecco, f'un uom famofo in terra visse,

E di fua fama per morir non efce;
Che farà della legge, che 'l Ciel fiffe?
E le fama mortal morendo crefce,

Che fpegner fi dovea in breve, veggio
Noftra eccellenza al fine; onde m' increfce.
Che più s' afpetta, o che pote effer peggio?
Che più nel ciel ho io, che'n terra un uomo;
A cui effer egual per grazia cheggio?
Quattro cavai con quanto ftudio como,
Pafco nell' Oceano, e fprono, e sferzo!
E pur la fama d'un mortal non domo.

Ingiuria da corruccio, e non da fcherzo,

Avvenir quefto a me: fi io fofs' in cielo
Non dirò primo, ma fecondo, o terzo.
Or conven, che s'accenda ogni mio zelo
Sì, ch'al mio volo l'ira addoppi i vanni:
Ch'io porto invidia agli uomini, e nol celo.
De' quali veggio alcun dopo mill' anni,
E mille e mille, più chiari, che'n vita,
Ed io m' avanzo di perpetui affanni.
Tal fon, qual era, anzi che ftabilita

Foffe la terra; dì e notte rotando
Per ftrada rotonda, ch' è infinita.
Poi che quefto ebbe detto, disdegnando
Riprefe il corfo più veloce affai,

Che falcon d'alto a fua preda volando.
Più dico: nè penfier poria giammai
Seguir fuo volo; non che lingua o stile;
Tal che con gran paura il rimirai.
Allor tenn' io il viver noftro a vile
Per la mirabil fua velocitate,

Via più ch' innanzi nol tenea gentile.
E parvemi mirabil vanitate

Fermar in cofe il cor, che'l tempo preme;
Che mentre più le ftringi, fon paffate.
Però chi di fuo ftato cura, o teme;
Proveggia ben, mentr' è l'arbitrio intero
Fondar in loco ftabile fua fpeme.
Che quant' io vidi 'l tempo andar leggiero
Dopo la guida fua, che mai non pofa;
I nol dirò'; per chè poter nol fpero.
I vidi 'l ghiaccio, e lì preffo la rofa;
Quafi in un punto il gran freddo,
caldo:

Che pur udendo par mirabil cofa.
Ma chi ben mira col giudicio faldo,
Vedrà effer così: che nol vid' io:

Di che contra me fteffo or mi rifcaldo. Seguì già le fperanze, e'l van defio:

e'l gran

Or ho dinanzi agli occhi un chiaro fpecchio,
Ov'io veggio me fteffo, e'l fallir mio:

[blocks in formation]

Petrarca.

« AnteriorContinuar »