II. Eigentliche poetische Erzählungen.
1) Ernsthafter Gattung.
Ovid.
(Einer der berühmtesten römischen Dichter aus dem golds. nen Zeitalter unter der Regierung August's, war Publius Ovidius Naso; und das merkwürdigste feiner Gedichte, wors in fich seine, oft bis zum Ueppigen fruchtbare und blühende Phantasie am vortheilhaftesten äußerte, sind seine Nietaź morphosen oder Verwandlungen, in funfzehn Büchern, worin er die mythologischen Dichtungen dieser Art, fast zu künstlich, in eine gewisse fortlaufende Folge zu bringen, und ein chronologisches Ganzes daraus zu bilden versuchte. Die hier aus dem sechsten Buche dieses Gedichts (v. 147--312) ausgehobene Erzählung von der Verwandlung der ios be gehört zu den schönsten Stücken deffelben. Ueber die Fas bel felbft und das berühmte, fie darstellende Kunstwerk des Alterthums, vergleiche man mein Handbuch der klassischen Literatur, S. 110. 310. 331.)
![[ocr errors]](https://books.google.com.mx/books/content?id=0sYTAAAAYAAJ&output=html_text&pg=PA73&img=1&zoom=3&hl=en&q=editions:ISBN3742820362&cds=1&sig=ACfU3U2vOVnH_yVIxdEDFIq201FccqJF_g&edge=0&edge=stretch&ci=702,970,27,8)
Ante fuos NIOBE thalamos cognoverat illam *). Tunc, cum Maeoniam virgo Sipylumque colebat. Nec tamen admonita eft poena popularis Arachnes Cedere coelitibus, verbisque minoribus uti. Multa dabant animos: fed enim nec coniugis arces,
€ 5
Nec
Nec genus amborum, magnique potentia regni, Sic placuere illi, quamuis ea cuncta placerent; Vt fua progenies: et feliciffima matrum Dicta foret Niobe, fi non fibi visa fuisset. Nam fata Tirefia venturi praefcia Manto Per medias fuerat, divino concita motu, Vaticinata vias: Ismenides ite frequentes, Et date Latonae, Latonigenisque duobus, Cum prece thura pia; lauroque innectite crinem. Ore meo Latona iubet; paretur; et omnes Thebaides iuffis fua tempora frondibus ornant: Thuraque dant fanctis et verba precantia flammis. Ecce venit comitum Niobe celeberrima turba, Vestibus intexto Phrygiis fpectabilis auro,
Et, quantum ira finit, formofa: movensque decore Cum capite immiffos humerum per utrumque capil- los.
Conftitit: vtque oculos circumtulit alta fuperbos; Quis furor auditos, inquit, praeponere vifis Coeleftes? aut cur colitur Latona per aras? Numen adhuc fine thure meum? mihi Tantalus au- tor;
Cur licuit foli fuperorum tangere menfas. Pleiadum foror eft genitrix mihi: maximus Atlas Eft avus; aethereum qui fert cervicibus axem. Iupiter alter avus; focero quoque glorior illo, Me gentes metuunt Phrygiae, me regia Cadmi Sub domina eft, fidibusque mei commiffa mariti Moenia cum populis a meque viroque reguntur. In quamcunque domus adverti lumina partem; Immenfae fpectantur opes. accedit eodem. Digna deae facies. huc natas adiice feptem, Et totidem iuvenes, et mox generosque nurusque. Quaerite nunc, habeat quam noftra fuperbia cau- fam. Nefcio quoque audetę fatam Titan Caeo Latonam praeferre mihi; cui maxima quondam Exiguam fedem pariturae terra negavit?
Nec coelo, nec humo, nec aquis dea veftra recepta
eft.
Exul erat mundi; donec miferata vagantem,
Hofpita tu terris erras, ego, dixit, in undis, Inftabilemque locum Delos dedit. illa duobus Facta parens: uteri pars eft haec feptima noftri. Sum felix: quis enim neget hoc? felixque manebo. Hoc quoque quis dubitet? tutam me copia fecit, Maior fum, quam cui poffit fortuna nocere. Multaque ut eripiat; multo mihi plura relinquet. Exceffere metum mea iam bona: fingite demi Huic aliquid populo natorum poffe meorum; Non tamen ad numerum redigar fpoliata duorum Latonae; turba quae quantum diftat ab orba? Ite ftatis, properate facris, laurumque capillis Ponite! deponunt; infectaque facra relinquunt: Quodque licet, tacito venerantur murmure numen. Indignata dea eft, fummoque in vertice Cynthi Talibus eft dictis gemina cum prole locuta; En ego veftra parens, vobis animofa creatis, Et nifi Iunoni, nulli ceffura dearum, An dea fim dubitor perque omnia fecula cultis Arceor, ô nati, nifi vos fuccurritis, aris. Nec dolor hic folus; diro convitia facto Tantalis adiecit: vosque eft poftponere natis Aufa fuis: et me, quod in ipfam recidat orbam. Dixit: et exhibuit linguam fcelerata paternam. Adiectura preces erat his Latona relatis: Define, Phoebus ait, poenae mora longa querela eft.
![[ocr errors]](https://books.google.com.mx/books/content?id=0sYTAAAAYAAJ&output=html_text&pg=PA75&img=1&zoom=3&hl=en&q=editions:ISBN3742820362&cds=1&sig=ACfU3U1oJOFw0nsLUWQONsJVkWTZMxrVuw&edge=0&edge=stretch&ci=193,570,32,8)
Dixit idem Phoebe; celerique per aera lapfu Contigerant tecti Cadmeida nubibus arcem. Planus erat lateque patens prope moenia campus, Affiduis pulfatus equis; ubi turba rotarum, Duraque mollierant fubiectas ungula glebas. Pars ibi de feptem genitis Amphione, fortes Confcendunt in equos, Tyrioque rubentia fuco Terga premunt, auroque graves moderantur habe-
nas.
E quibus Ismenos, qui matri farcina quondam Prima fuae fuerat, dum certum flectit in orbem Quadrupedes curfus, fpumantiaque ora coercet; Hei mihi conclamat; medioque in pectore fixus Tela gerit, fraenisque manu moriente remiffis
Ovid. In latus a dextro paulatim defluit armo. Proximus audito fonitu per inane pharetrae Fraena dabat Sipylus: veluti cum praescius im- bris
Nube fugit vifa, pendentiaque undique rector Carbafa deducit, ne qua levis effluat aura. Fraena tamen dantem non evitabile telum Confequitur: fummaque tremens cervice fagitta Haefit; et exftabat nudum de gutture ferrum. Ille, ut erat pronus, per colla admiffa, iubasque Volvitur; et calido tellurem fanguine foedat. Phaedimus infelix, et aviti nominis haeres Tantalus, ut folito finem impofuere labori; Tranfierant ad opus nitidae iuvenile palaeftrae; Et iam contulerant arcto luctantia nexu Pectora pectoribus; cum tento concita cornu, Sicut erant iuncti, traiecit utrumque fagitta. Ingemuere fimul: fimul incurvata dolore Membra folo pofuere: fimul fuprema iacentes Lumina verfarunt: animam fimul exhalarunt. Afpicit Alphenor, laniataque pectora plangens Advolat; ut gelidos complexibus allevet artus: Inque pio cadit officio, nam Delius illi Intima fatifero rupit praecordia ferro. Quod fimul eductum, pars eft pulmonis in hamis Eruta: cumque anima cruor eft effufus in auras. At non intonfum fimplex Damafitona vulnus Afficit. ictus erat qua crus effe incipit, et qua Mollia nervofus facit internodia poples. Dumque manu tentat trahere exitiabile telum, Altera per iugulum pennis tenus acta fagitta eft. Expulit hanc fanguis: feque eiaculatus in altum Emicat; et longe terebrata profilit aura. Vltimus Ilioneus non profectura precando Brachia fuftulerat. Dique ô communiter omnes! Dixerat; ignarus, non omnes effe rogandos; Parcite! motus erat, cum iam revocabile telum Non fuit, Arcitenens, minimo tamen occidit ille Vulnere, non alta percuffo corde fagitta. - Fama mali, populique dolor, lacrymaeque fuorum Tam fubitae matrem certam fecere ruinae;
Mirantem potuiffe irafcentemque, quod aufi Hoc effent Superi, quod tantum iuris haberent. Nam pater Amphion ferro per pectus adacto, Finierat moriens pariter cum luce dolorem. Heu quantum haec Niobe Niobe distabat ab illa; Quae modo Latoïs populum fummoverat aris, Et mediam tulerat greffus refupina per urbem Invidiofa fuis; at nunc miferanda vel hosti, Corporibus gelidis incumbit, et ordine nullo Olcula difpenfat, natos fuprema per omnes. A quibus ad coelum liventia brachia tendens, Pafcere crudelis noftro Latona dolore, Pafcere, ait, fatiaque meo tua pectora luctu: Corque ferum fatia, dixit: per funera feptem Efferor: exfulta; victrixque inimica triumpha! Cur autem victrix? miferae mihi plura fuperfunt, Quam tibi felici; poft tot quoque funera vinco. Dixerat et fonuit contento nervus ab arcu; Qui, praeter Nioben unam, conterruit omnes. Illa malo eft audax, Stabant cum veftibus atris Ante toros fratrum demiffo crine forores. E quibus una, trahens haerentia vifcere tela, Impofito fratri moribunda relanguit ore. Altera folari miferam conata parentem; Conticuit fubito; duplicataque vulnere coeco est: Oraque compreffit, nifi poftquam fpiritus ibat. Haec fruftra fugiens collabitur: illa forori Immoritur: latet haec; illam trepidare videres. Sexque datis leto, diverfaque vulnera passis, Vltima reftabat: quam toto corpore mater, Tota vefte tegens, Vnam, minimamque relinque; De multis minimam pofco, clamavit, et unam: Dumque rogat, pro qua rogat, occidit; orba refe- dit
Exanimes inter natos, natasque, virumque: Diriguitque malis, nullos movet aura capillos. In vultu color eft fine fanguine; luinina moeftis Stant immota genis: nihil eft in imagine vivum, Ipfa quoque interius cum duro lingua palato Congelat, et venae defiftunt poffe moveri: Nec Acti cervix, nec brachia reddere geftus,
« AnteriorContinuar » |