Inter Lemniacos praecipitata focos.
Talis et abreptum folem refpexit, ad Orcum
Vectus ab attonitis Amphiaraus equis.
Quid faciam infelix, et luctu victus ? amores
Nec licet inceptos ponere, neve fequi.
O utinam fpectare femel mihi detur amatos
Vultus, et coram triftia verba loqui!
Forfitan et duro non eft adamante creata,
Forte nec ad noftras fordeat illa preces.
Crede mihi nullus fic infeliciter arfit,

Ponar in exemplo primus et unus ego.
Parce, precor, teneri cum fis Deus ales amoris,
Pugnent officio nec tua facta tuo.

Jam tuus O certe eft mihi formidabilis arcus,
Nate dea, jaculis, nec minus igne, potens!
Et tua fumabunt noftris altaria donis,

Solus et in fuperis tu mihi fummus eris.
Deme meos tandem, verum nec déme furores,
Nefcio cur, mifer eft fuaviter omnis amans :
Tu modo da facilis, pofthaec mea fiqua futura est,
Cufpis amaturos figat ut una duos.

H

AEC ego mente olim laeva, studioque fupin● Nequitiae pofui vana trophaea meae. Scilicet abreptum fic me malus impulit error, Indocilifque aetas prava magistra fuit ; Donec Socraticos umbrofa Academia rivos

Praebuit, admiffum dedocuitque jugum. Protinus extinctis ex illo tempore flammis,

Cincta rigent multo pectora nostra gelu. Unde fuis frigus metuit puer ipfe sagittis,

Et Diomedeam vim timet ipfa Venus.

In Proditionem Bombardicam.

U M fimul in regem nuper fatrapafque Britannos

CU Aufus es infandum perfide Fauxe nefas,

Fallor? an et mitis voluifti ex parte videri,
Et penfare mala cum pietate fcelus?
Scilicet hos alti miffurus ad atria coeli,
Sulphureo curru flammivolifque rotis.
Qualiter ille feris caput inviolabile Parcis
Liquit Iordanios turbine raptus agros.

S

In Eandem.

Iccine tentafti coelo donaffe Jacobum

Quae feptemgemino Bellua monte lates?
Ni meliora tuum poterit dare munera numen,
Parce precor donis infidiofa tuis.

Ille quidem fine te confortia ferus adivit
Aftra, nec inferni pulveris ufus ope.
Sic potius foedos in coelum pelle cucullos,
Et quot habet brutos Roma profana deos :
Namque hac aut alia nifi quemque adjuveris arte,

Crede mihi coeli vix bene fcandet iter.

In Eandem.

Urgatorem animae derifit Iacobus ignem,

Purgatone quo fuperum non adeunda comus.

Frenduit hoc trina monftrum Latiale corona,
Movit et horrificum cornua dena minax::

Et nec inultus, ait, temnes mea facra, Britanne,
Supplicium, fpreta relligione, dabis:
Et fi ftelligeras unquam penetraveris arces,
Non nifi per flammas trifte patebit iter.
O quam funefto cecinifti proxima vero,
Verbaque ponderibus vix caritura fuis!
Nam prope, Tartareo fublime rotatus ab igni,
Ibat ad aethereas umbra perusta plagas.

In Eandem.

UE M modo Roma fuis devoverat impia diris,
Et Styge damnarat Taenarioque finu,

Hunc, vice mutata, jam tollere geftit ad aftra,
Et cupit ad fuperos evehere ufque deos.

In Inventorem Bombardae.

Apetionidem laudavit cacca vetuftas,

Qui tulit aetheream folis ab axe facem; At mihi major erit, qui lurida creditur arma, Et trifidum fulmen furripuiffe Jovi.

Ad Leonoram Romae Canentem.

Angelus unicuique fuus (fic credite gentes)

Obtigit aethereis ales ab ordinibus.

Quid mirum, Leonora, tibi fi gloria major?
Nam tua praefentem vox fonat ipfa Deum.
Aut Deus, aut vacui certe mens tertia coeli,
Per tua fecreto guttura ferpit agens;

Serpit agens, facilifque docet mortalia corda

Senfim immortali affuefcere poffe fono.

Quod fi cuncta quidem Deus est, per cunctaque fufus, In te una loquitur, caetera mutus habet.

A

Ad eandem.

Ltera Torquatum cepit Lconora Poetam,
Cujus ab infano ceffit amore furens.

Ah mifer ille tuo quanto felicius acvo

Perditus, et propter te Leonora foret!
Et te Pieria fenfiflit voce canentem

Aurea maternae fila movere lyrae,
Quamvis Dircaco torfiffet lumina Pentheo
Saevior, aut totus defipuiflet iners,
Tu tamen errantes caeca vertigine fenfus
Voce eadem poteras compofuiflè tua;
Et poteras aegro fpirans fub corde quietem
Flexanimo cantu reftituiffe fibi.

C

Ad eandem.

Redula quid liquidam Sirena Neapoli jactas,
Claraque Parthenopes fana Acheloiados,

Littoreamque tua defunctam Naiada ripa

Corpora Chalcidico facra dediffe rogo?
Illa quidem vivitque, et amoena Tibridis unda
Mutavit rauci murmura Paufilipi.

Illic Romulidum ftudiis ornata fecundis,

Atque homines cantu detinet atque Deos.

R

Apologus de Ruftico et Hero.

Ufticus ex malo fapidiffima poma quotannis
Legit, et urbano lecta dedit Domino :
Hinc incredibili fructus dulcedine captus

Malum ipfam in proprias tranftulit areolas.
Hactenus illa ferax, fed longo debilis aevo,
Mota folo affueto, protenus aret iners.
Quod tandem ut patuit Domino, fpe lufus inani,
Damnavit celeres in fua damna manus.
Atque ait, heu quanto fatius fuit illa Coloni
(Parva licet) grato dona tuliffe animo!
Poffem ego avaritiam fraenare, gulamque voracem :
Nunc periere mihi et foetus et ipfe parens.

SYLVARUM LIBER.

Anno Ætatis 16.

In Obitum Procancellarii medici.

Arere fati difcite legibus,

P Manufque Parcae jam date fupplices,

Qui pendulum telluris orbem

Iapeti colitis nepotes.

Vos fi relicto mors vaga Taenaro
Semel vocarit flebilis, heu morae

Tentantur incaffum dolique;