Pone me pigris ubi nulla campis
Arbor aestiva recreatur aura;

Quod latus mundi nebulae, malusque
Jupiter urguet:

Pone sub curru nimium propinqui
Solis, in terra domibus negata;
Dulce ridentem Lalagen amabo,
Dulce loquentem.

ODE XXIII.

AD CHLOEN.

VITAS hinnuleo me similis, Chloë,
Quaerenti pavidam montibus aviis

Matrem, non sine vano

Aurarum et silüae metu.

Nam, seu mobilibus vepris inhorruit Ad ventum foliis, seu virides rubum Dimovere lacertae,

Et corde et genibus tremit.

Atqui non ego te, tigris ut aspera, Gaetulusve leo, frangere persequor. Tandem desine matrem

Tempestiva sequi viro.

ODE XXIV.

AD VIRGILIUM.

Quis desiderio sit pudor, aut modus Tam cari capitis? Praecipe lugubres Cantus, Melpomene, cui liquidam pater Vocem cum cithara dedit.

Ergo Quinctilium perpetuus sopor Urguet? cui Pudor, et Justitiae soror, Incorrupta Fides, nudaque Veritas Quando ullum inveniet parem?

Multis ille bonis flebilis occidit;
Nulli flebilior, quam tibi, Virgilî.
Tu frustra pius, heu! non ita creditum,
Poscis Quinctilium deos.

Quod si Threïcio blandius Orpheo
Auditam moderere arboribus fidem;
Non vanae redeat sanguis imagini,
Quam virga semel horrida,

Non lenis precibus fata recludere,
Nigro compulerit Mercurius gregi.
Durum sed levius fit patientia,
Quidquid corrigere est nefas.

*

ODE XXV.

AD LYDIAM.

PARCIUS junctas quatiunt fenestras
Ictibus crebris juvenes protervi,
Nec tibi somnos adimunt; amatque
Janua limen,

Quae prius multum facilis movebat
Cardines. Audis minus et minus jam :
Me tuo longas pereunte noctes,
Lydia, dormis!

Invicem moechos anus arrogantes
Flebis, in solo levis angiportu,
Thracio bacchante magis sub inter-
lunia vento:

Cum tibi flagrans amor, et libido,
Quae solet matres furiare equorum,
Saeviet circa jecur ulcerosum;
Non sine questu,

Laeta quod pubes hedera virenti
Gaudeat pulla magis atque myrto;
Aridas frondes, hiemis sodali,

Dedicet Euro.

ODE XXVI.

DE AELIO LAMIA.

Musis amicus, tristitiam et metus
Tradam protervis in mare Creticum
Portare ventis; quîs sub Arcto
Rex gelidae metuatur orae,

Quid Tiridatem terreat, unice
Securus. O quae fontibus integris
Gaudes, apricos necte flores,

Necte meo Lamiae coronam,

Pimpleï dulcis! nil sine te mei

Possunt honores. Hunc fidibus novis,

Hunc Lesbio sacrare plectro
Teque tuasque decet sorores.

ODE XXVII.

AD SODALES.

NATIS in usum laetitiae scyphis

Pugnare Thracum est: tollite barbarum Morem, verecundumque Bacchum

Sanguineis prohibete rixis.

Vino et lucernis Medus acinaces
Immane quantum discrepat! impium
Lenite clamorem, sodales,

Et cubito remanete presso.

Vultis severi me quoque sumere
Partem Falerni? dicat Opuntiae
Frater Megillae, quo beatus
Vulnere, qua pereat sagitta.

Cessat voluntas? non alia bibam
Mercede. Quae te cumque domat Venus,
Non erubescendis adurit

Ignibus, ingenuoque semper

Amore peccas. Quidquid habes, age,
Depone tutis auribus.-Ah miser,
Quanta laborabas Charybdi!
Digne puer meliore flamma.

Quae saga, quis te solvere Thessalis
Magus venenis, quis poterit deus?
Vix illigatum te triformi
Pegasus expediet Chimaera,