Forte latus, nigros angusta fronte capillos, Cui mustela procul, Si vis, ait, effugere istine, Saepe verecundum laudasti, rexque paterque Parvum parva decent: mihi iam non regia Roma 45 Sed vacuum Tibur placet aut imbelle Tarentum. ferunt; ad illos enim ex donis suis nihil revenit gratiae aut laudis. Quare libere beneficiis tuis utar, quae tu, cum dares, non voluisti imminuere adhaerentibus molestiis et incommodis. Olim cum iuvenis essem, semper apud te eram delectabarque urbana vita; ita me gratum praestare nunc, cum senescam, iam non potero." angusta fronte] Contrarium habes in hoc loco Plinii Epist. III, 6, 2: rari et cedentes capilli, lata frons. Ceterum vide ad Carm. I, $33, 5. Cinarae] vide ad Carm. IV, 13, 21. forte] idem quod aliquando, ut Sat. I, 9, 1. Cicero ita locutus esse non videtur, sed posteriores. vulpecula] De hac omnium codicum scriptura Bentleius: Vestram fidem, inquit, venatores, rustici, physici! Frumento vescitur vulpecula? Quis vel fando hoc audivit, quis prodidit ?«, ac scribi iubet nitedula; quae coniectura cum olim recepta esset ab editoribus, nunc recte reiicitur. Nam praeterquam quod - -- vulpecula etiam ab Isidoro comprobatur Orig. 1, 39: „ad mores spectat fabula, ut apud Horatium mus loquitur muri (Sat. II, 6, 90), mustela vulpeculae," tenendum est apologorum inventores non tam physicam probabilitatem spectare quam doctrinae veritatem. cumeram] Sat. I, 1,53. cavum quem] Duplex substantivi forma est, cavum et cavus. cf. Sat. II, 6, 116. verecundum] cf. Carm. II, 18, 12. rex] Hoc nomine tenuiores et clientes patronos suos et fautores ornare solebant. cf. Epist. I, 17, 20. 43. Telemachus] Hom. Od. IV, 601 sqq. Eodem ait animo se reddere posse omnia quae acceperit, quo olim Telemachus equos sibi oblatos, utpote inutiles sibi suaeque patriae, recusaverit. patientis] πολύτλας, ταλασίφρων. vccuum Tibur] vacuum a turba et negotiis et officiis, plenum tranquillitatis. Epist. 11,2, 81. Virgil. Georg. II, 225. Ceterum cf. Carm. II, 6, 5 12. De Tarento cf. Sat. II, 4, 34. Strenuus et fortis causisque Philippus agendis Demetri, Accipiebat abi, quaere et refer, unde domo, quis, Cuius fortunae, quo sit patre quove patrono. 55 It, redit et narrat, Vulteium nomine Menam, Praeconem, tenui censu, sine crimine, nötum, Et properare loco et cessare et quaerere et uti Gaudentem parvisque sodalibus et lare certo Et ludis et post decisa negotia Campo. puer hic non laeve iussa Philippi ******* 60 Scitari libet ex ipso quodcunque refers: 'dicai Ad coenam veniat. Non sane credere Mena, qui V.46. Philippus] L. Marcius Philippus, consul a. u. c. 663, quem Cicer. de orat. III, 1 hominem vehementem et disertum et inprimis fortem ad resistendum appellat. De ipsa autem lepida narratiuncula bene sic disputavit Orellius: „Haec narratiuncula ita cum praecedentibus conne. ctitur, ut Vulteii exemplo satis le pido demonstret virum prudentem, ubi casu aliquo collocetur in statu suae condicioni atque ingenio minus conveniente, etiam cum non levi iactura ex eo sese extricaturum esse, quo magis sibi aptum occupet." Foro] ablativus est; in personis alia ratio est. cf. Epist. I, 18, 4. - Carinas] „Vicus Romae celeberrimus in regione IV constitutus ab aedificiis in modum carinarum factis vocatus esse dicitur; ibi fuit templum Telluris, aedes Iunonis Sororiae, domus Pompeii, Antonii, Q. Ciceronis, aliorum virorum principum et ipsius Philippi." Obbarius. Forum Romanum in regione VII situm erat. — adrasum] Tenendum hoc est et ex auctoritate codicum et quia homines adraduntur, barba abraditur. Ut aiunt dictum est de re narrando tradita, ut Epist. I, 6, 40. I, 17, 18. — vacua] quia qui adfuerant iam reliquerant tonstrinam, Vulteius autem otiosus Me et sibi placens ita remanserat, ut ex placido vultu tranquillitas eius animi intelligeretur. Haec igitur species hominis Philippum allexit. nam] Libertus igitur fuit, quod ex hoc nomine Philippus antea de condicione Vulteii incertus (quare quaesivit „quo patre quove patrono“) intellexit, — notum] Noli hoc coniungere neque cum praecedentibus verbis sine crimine neque cum insequentis versus infinitivis. Ut homo sine crimine innocens est et probus, sic notus is recte dicitur, qui non in omnium hominum, ut magni ac nobiles viri, sed in multorum eiusdem et condicionis et regionis cognitionem pervenit, praesertim praeco, cui cum multis fortasse hominibus negotia erant. Verba autem sine crimine adiectivi vice funguntur sin lingua latina, cui negantia verba non tam facili opera licuit componere quam Graecae. cf. Ovid. Met. VII, 275. Senec. Phoen. 513: „sine crimine exsul." Infinitivi properare, cessare cett. intelligendi sunt ex-forma orationis obliquae, qua servus Vulteii verba domino refert. loco] vide ad Carm. IV, 12, 28. non sane] idem fere quod vix, ov nάvu. Varro R. R. III, 16, 10: „Parva villa et agellus non sane maior iu Mirari secum tacitus. Quid multa? Benigne 65 Vilia vendentem tunicato scruta popello Quod non mane domum venisset, denique quod non 70 Me tibi, si coenas hodie mecum. Ut libet. Ergo Spem mentita seges, bos est enectus arando, Arripit iratusque Philippi tendit ad aedes.ro) *སྒྲ Epistola VIII. Celso gaudere et bene rem gerere Albinovano · ar 30. enectus arando] Prae nimio sima est horum vocabulorum confusio. Ceterum vide ad Carm. IV, 3, 1. Epistola VIII. Celsus Albinovanus (Epist. I, 3, 15) a Tiberio Nerone expeditionem in Armeniam faciente in cohortem receptus et ad scribendas arcanas, ut videtur et gravioris argumenti litteras adhibitus ex Armenia vel ex itinere Horatium salutaverat. Respondet Horatius hac epistola et amico gratulatur de novo munere et parata ad honores via. Quo consilio scienter describit animi sui praesentem statum et adhortatur amicum, ne nimia futurarum rerum exspectatione elatus animi continentiam perdat. In qua re tu noli reprehensionem odorari, quasi Celsus insperata sua tuna inflatus amicos suos superbe et arroganter tractarit, cum videas quam leniter poeta amicum admonuerit post liberam illam ac familiarem aegritudinis suae descriptionem dulcissimamque de salute eius rebusque curam. Horatii autem aegritudinem eam esse docuit lacobsius (Lect. Venus. p.336), qua saepe tentatos vi na for Si quaeret quid agam, dic multa et pulchra minantem 10 Cur me funesto properent arcere veterno; 1 Quae nocuere sequar, fugiam quae profore credam; demus praestantissimos quosque ho- cf. cenda sunt poesis finibus sed intel- |