Carm. II, 3, 13. In insequentibus autem vivax et breve adiectiva nihil volunt aliud nisi ut grata quaedam florum oppositio efficiatur. -putres] molles. deponent] in illa intuenda immobiles manebunt. Unde sumptum sit vocabulum, videbis ex loco Ciceronis, de off. III, 25, 6. 7. bitiosior] Epod. 15, 5; vocabulum h. 1. primam amplectendi significationem retinuit.

Carmen XXXVII.

-

am

festissima Romano nomini adversaria mortem sibi ipsa consciverit, exitium ac perniciem minata imperio Romano, Caesaris tamen armis et fortuna devicta (stroph. 2. 3. 4). Quae quain magna fuerit quamque timenda, morte etiam comprobavit (str, 6. 7. 8). Ex quo vides, duplicem esse laetitiae de Cleopatrae morte causam, alteram in odio positam quo illa in Romanos fuerit accensa, alteram in magnitudine animi, quo nisi a maiore esset victa, satisfacere ea potuisset odio. Sic ultro efficitur Cleopatrae et Octaviani comparatio duabus imaginibus in medio carmine (str. 5. nam prima stropha ab hac partitione separanda est) collocatis. Propter negligentiam caesurae v. 5. 14 et synaloephen v. 5 inter prima carmina hoc referendum esse non pauci putant. Ego non consentio, quamquam alia etiam insunt quae laudem non mereantur; vide supra p. 6. Cfr. Epod. 9.

V. 1. bibendum] Potatio et saltatio referendae sunt ad privatam laetitiam, reliqua ad publicam. Ad supplicationes et lectisternia sodales evocare non potuit privatus homo; quare non scripsit tempus est, sed tempus erat, quibus verbis poeta publicam laetitiam comprobat. Saliaribus] Saliorum dapes per sacros dies lautae esse solebant, inde etiam quae aliae opiparae erant Saliares appellabantur. Similiter Carm. II, 14, 28. — Caecubum] generosum vinum; ager

20

est in Latio prope Fundos ad viam Appiam. dementes ruinas] Enallage adiectivi neque ea improbanda, nam quae parantur ruinae a demente muliere, dementes poetica ratione appellantur. funus et] vide ad Carm. I, 2, 9. contaminato cum grege] turba hominum impurorum, foedorum. Audacius dicta sunt haec et obscurius turpium morbo virorum; morbus est ipsa insana libido, qua animus simul et corpus corrumpitur et deformatur. Quare magna inest acerbitas in nomine virorum, cuius omnis vis ac dignitas epithetorum pravitate (turp. morb.) tollitur. impotens] impotens est qui libidine et cupiditate captus sibi ipse temperare nequit. fortuna dulci] vide ad Carm. I, 16, 23.

V. 13. furorem] intemperantiam et arrogantiam, qua quidlibet sperare ausa erat. lymphatam Mareotico] Iterum obscurior locus. Lymphatus enim est vνμóηлтos, cui a nymphis vel a quocunque deo su

bitus terror iniectus est. Quare apertum est, indicari subitam Cleopatrae ex pugna Actiaca fugam, in quam vano quodam pavore coniecta Antonio relicto Aegyptum petiit. Mareotico vino, quod dulce fuit et odoriferum, luxuriosae Antonii et Cleopatrae compotationes significantur, quas ebrietas sequitur et,,furiales somni et inquies nocturna❝ ut Plinius dicit H. N. XIV, 22. Vino igitur illa in vanum timorem homines coniiciendi vis tribuitur. ab Italia volantem] Id enim speraverat insana mulier, fore ut cum Antonio victore victam etiam Italiam suo arbitrio subiiceret. - accipiter velut] Hom. II. XXI, 139. Haemoniae] ab Haemone, antiquo rege, Thessali patre, Thessalia sic nominata. Ornandi causa certam terram et tabulam `quasi proponit.

V. 21. fatale monstrum, quae] Monstrum appellatur Cleopatra, ut apud Lucan. X, 59: „Dedecus Aegypti, Latii feralis Erinnys." De relativo pronomine vide Zumpt. gr. lat. §.368.

ensem] Plut. Anton. 79: „,ɛαoαuévn τὸν Προκλήϊον ὥρμησε μὲν αὐτὴν πατάξαι· προςδραμὼν δὲ ταχὺ αὐTηv Exwlvoεv." Sententia ipsa perspicua est; nam „Cleopatra, inquit, generosam mortem servituti ac dedecori praeferens neque ignavia, qua mulieres esse solent, quominus manum sibi inferret prohibita est, neque in remotas regiones fugiens vitam servare studuit et regnum. Etenim latentes orae sunt remotae, et reparare oras quid aliud esse potest nisi hoc quod Orellius vidit? „Alias sibi parare et assequi studuit regiones pro illis, quas amittendas Caesarique relinquendas esse videbat, i. e. pro Aegypto. Nihil igitur opus est coniecturis: penetravit, peraravit, remeavit, recreavit. Post oras non potest poni punctum, absolutae sententiae signum; nam quae insequuntur ausa et fortis gravem efficiunt antithesin. Per participia et adiectiva participiorum ratione collocata ad finem continuatur oratio.

asperas] quae bene non tractantur, quas tractare periculosum est. cf. Carm. I, 23, 9. III, 2, 10. Li

burnis] Liburnae, parva et velocia navigia. cf. Epod. 1, 1. privata deduci] Nominativus cum infin. ad graecum morem positus est, ubi u ́trumque verbum incidens et deduci in eadem persona coniunguntur. Di

citur autem Cleopatra saepe dixisse: οὐ θριαμβεύσομαι. — privata] regia dignitate amissa.

Carmen XXXVIII.

Ex quo

Ut totum genus lyricum sic habitum carminum a Graecis haud raro adoptavit Horatius; inde huius carminis forma. Nam frequenter lyrici graeci pocillatores etiam alloquebantur, quibus quid sentirent quidve vellent exprimerent. genere Anacreontica sunt in Mehlhornii anthologia lyrica tertium p. 52. octavum p. 54: „Þég' vdwe, yée' οἶνον, ὦ παῖ, Φέρε δ' ἀνθεμεῦντας ἥμιν Στεφάνους· ἔνεικον, ὡς μὴ Ilgos "Egwrα пuxtalisw.“ Caput autem huius carminis hoc est: ad hilaritatem non opus esse magno apparatu, in conviviis quoque simplicitatem se praeferre splendori. De tempore quo videatur carmen scriptum esse nihil potest investigari, nisi quod sera rosa clare indicatur posterior pars aestatis, qua rosae florere iam desinunt.

ac lignum (tiliae arboris) tenues tunicae multiplici membranula, e quibus vincula tiliae vocantur, tenuissimae earum philyrae, coronarum lemniscis celebres." De his Becker Gall. T. II. p. 216: „An Denkmälern findet man häufig Kränze, wo Blatt über Blatt liegt oder Rose an Rose sitzt, und es ist wohl möglich, dass an solchen die Blätter oder Rosen auf ein Band oder einen Streifen Bast, philyra, geheftet waren sie würden dann mit Recht sutiles heissen." Ovid. Fast. V, 335 sqq. :,,Tem

pora sutilibus cinguntur tota coronis Et latet iniecta splendida mensa rosa: Ebrius incinctis philyra conviva capillis Saltat." allabores] vide ad Carm. I, 5, 8. sedulus] coniungendum hoc cum allabores. Ceterum Bentleius e coniect. sedulus cura, ut cura sit imperativus; alii ex uno cod. curae, ut sit pro in cura s. sedulo curans; sed nihil mutandum est in codicum tantum non omnium lectione. ministrum] nam pocillatores quoque sertis redimebantur. arta vite] umbrosa, densa.

Horatius ed. Dillenburger ed. II.