CARMEN III. SIC te diva potens Cypri, Illi robur et aes triplex Circa pectus erat qui fragilem truci Commisit pelago ratem Primus, nec timuit praecipitem Africum Nec tristes Hyadas, nec rabiem Noti Major tollere seu ponere volt freta. Non tangenda rates transiliunt vada. Gens humana ruit per vetitum nefas. Ignem fraude mala gentibus intulit. Subductum macies et nova febrium Terris incubuit cohors, Semotique prius tarda necessitas Leti corripuit gradum. Expertus vacuum Daedalus aëra CARMEN IV. SOLVITUR acris hiems grata vice veris et Favoni, Ac neque jam stabulis gaudet pecus aut arator igni ; Jam Cytherea choros ducit Venus imminente Luna, Alterno terram quatiunt pede, dum graves Cyclopum Nunc decet aut viridi nitidum caput impedire myrto Nunc et in umbrosis Fauno decet immolare lucis, Pallida Mors aequo pulsat pede pauperum tabernas Regumque turres. O beate Sesti, 10 Vitae summa brevis spem nos vetat inchoare longam. 15 Jam te premet nox fabulaeque Manes Et domus exilis Plutonia: quo simul mearis, Nec regna vini sortiere talis Nec tenerum Lycidan mirabere, quo calet juventus Nunc omnis et mox virgines tepebunt. 1. 40 335 6 CARMEN V. QUIS multa gracilis te puer in rosa Cui flavam religas comam Emirabitur insolens Qui nunc te fruitur credulus aurea; Qui semper vacuam, semper amabilem Fallacis. Miseri quibus Intentata nites! Me tabula sacer Votiva paries indicat uvida Suspendisse potenti Vestimenta maris deo. CARMEN VI. SCRIBERIS Vario fortis et hostium Quam rem cunque ferox navibus aut equis Nos, Agrippa, neque haec dicere nec gravem Nec saevam Pelopis domum Laudes egregii Caesaris et tuas Culpa deterere ingeni. Quis Martem tunica tectum adamantina Digne scripserit aut pulvere Troico Nos convivia, nos proelia virginum CARMEN VII. LAUDABUNT alii claram Rhodon aut Mytilenen Moenia vel Baccho Thebas vel Apolline Delphos Sunt quibus unum opus est intactae Palladis urbem Carmine perpetuo celebrare et Undique decerptam fronti praeponere olivam. Aptum dicit equis Argos ditesque Mycenas. Nec tam Larissae percussit campus opimae, 15 20 5 10 Albus ut obscuro deterget nubila caelo 15 Perpetuo, sic tu sapiens finire memento Tristitiam vitaeque labores Molli, Plance, mero, seu te fulgentia signis 20 Tiburis umbra tui. Teucer Salamina patremque Tempora populea fertur vinxisse corona, Quo nos cunque feret melior fortuna parente Nil desperandum Teucro duce et auspice Teucro ; Ambiguam tellure nova Salamina futuram. O fortes pejoraque passi Mecum saepe viri, nunc vino pellite curas; CARMEN VIII. LYDIA, dic, per omnes Te deos oro, Sybarin cur properas amando .५ Oderit campum patiens pulveris atque solis? Inter aequales equitat, Gallica nec lupatis Cur timet flavum Tiberim tangere? Cur olivum Sanguine viperino Cautius vitat, neque jam livida gestat armis Brachia saepe disco, Saepe trans finem jaculo nobilis expedito ? Filium dicunt Thetidis sub lacrymosa Trojae Funera ne virilis Cultus in caedem et Lycias proriperet catervas? 30 10 15 |