Geschichte der Philosophie des Mittelalters, Volumen4Franz Kirchheim, 1866 |
Términos y frases comunes
absolute allgemeine anima Aristoteles Aristotelismus äussern autem Averroes Begriff beiden besonders Bewegung blos Bösen Cabbalah cabbalistischen Christi christlichen Christus Cusa daher dasjenige denken Deus Dialektik Dinge Disp docta ignorantia eben einander Einheit endlich enim Erbsünde erkennen Erkenntniss erste ewig fern fide Form ganze Gegensatz Geist gewissen Glauben Gott göttlichen Grund Guten heiligen höchste höhern Ideen Immaterialität in's intellectus Intelligenz könnte Körper Kraft Leben Lehre Lehrsätze Leib letztern lichen Licht Luther Materie Menschen menschlichen möglich muss Myst Mystik Natur nothwendig Object omnes omnia omnibus Pantheismus Paracelsus Philosophie platonischen Platonismus Pomponatius posse Prädestination Princip quae quam quia quod schen Scholastik Schriften sect Seele Sinne sinnlichen Socinianer Species steht Substanz sucht Sünde sunt Syllogismus Systems Thätigkeit Theil Theologie Theosophie unendlich Universum unserer Unsterblichkeit Ursache verhält Vernunft verschiedenen Verstand vielmehr Vollkommenheit wahre Wahrheit Weise Weisheit Welt Weltseele Werke Wesen wieder wirklich wissen Wissenschaft zugleich
Pasajes populares
Página 374 - C'est par l'entremise de nostre ignorance plus que de nostre science que nous sommes sçavans de ce divin sçavoir.
Página 177 - Nee certam sedem, nee propriam faciem, nee munus ullum peculiare tibi dedimus o Adam, ut quam sedem, quam faciem, quae munera tute optaveris, ea pro voto, pro tua sententia, habeas et possideas. Definita caeteris natura intra praescriptas a nobis leges coercetur: Tu nullis angustiis coercitus, pro tuo arbitrio, in cuius manu te posui, tibi illam praefinies.
Página 504 - ... esto peccator et pecca fortiter, sed fortius fide et gaude in Christo, qui victor est peccati, mortis et mundi, peccandum est, quamdiu sic sumus...
Página 128 - Necessitas et libertas sunt unum, unde non est formidandum quod, cum agat necessitate naturae, non libere agat: sed potius immo omnino non libere ageret, aliter agendo, quam necessitas et natura, imo naturae necessitas requirit.
Página 520 - Sie humana voluntas in medio posita est ceu jumentum; si insederit Deus, vult et vadit, quo vult Deus, — si insederit Satan, vult et vadit, quo vult Satan, nec est in ejus arbitrio ad utrum sessorem currere aut eum quaerere, sed ipsi sessores certant ob ipsum obtinendum et possidendum.
Página 575 - Grund sagen, dass Gott drei Personen sei, sondern er ist dreifaltig in seiner ewigen Gebärung. Er gebäret sich in Dreifaltigkeit und ist in dieser ewigen Gebärung doch nur ein einig Wesen und Gebärung zu verstehen.
Página 41 - Et hoc tibi clarius fit, si ad quantitatem maximum et minimum contrahis. Maxima enim quantitas est maxime magna. Minima quantitas est maxime parva. Absolve igitur a quantitate maximum et minimum subtrahendo intellectualiter magnum et parvum, et clare conspicis maximum et minimum coincidere. Ita enim maximum est superlativus sicut minimum superlativus. Igitur absoluta 'quantitas' non est magis maxima quam minima, quoniam in ipsa minimum est maximum coincidenter.
Página 62 - Essentia enim est suum causatum. Quoniam autem posse fieri non est posse factum, non est posse fieri de posse fieri factum, sed ante posse fieri nihil est nisi posse facere; de nihilo igitur dicitur posse fieri factum. Sic dicimus posse facere praecedere nihil, sed non posse fieri. De nihilo igitur posse fieri, cum sit per posse facere productum et non factum, creatum dicimus.
Página 497 - Ita vides, quam dives sit homo Christianus sive baptisatus, qui etiam volens non potest perdere salutem suam quantiscunque peccatis, nisi nolit credere. Nulla enim peccata eum possunt damnare, nisi sola incredulitas ; caetera omnia, si redeat vel stet fides in promissionem divinam baptisato factam, in momento absorbentur per eandem fidem, immo veritatem dei
Página 40 - Excedit igitur maxima aequalitas, quae a nullo est alia aut diversa, omnem intellectum; quare maximum absolute cum sit omne id, quod esse potest, est penitus in actu; et sicut non potest esse maius, eadem ratione nec minus, cum sit omne id, quod esse potest. Minimum autem est, quo minus esse non potest. Et quoniam maximum est huiusmodi, manifestum est minimum maximo coincidere.