ftantiam, five improbitatem tam præclarè facta malè ceffe runt, idcirco viris melioribus minus poft hæc vel licebit vel sperandum erit. Sed liberare vos denuò tam facilè corruptos nemo, ne Cromuellus quidem, nec tota, fi revivifceret, Brutorum natio liberatorum, aut fi velit, poffit, aut fi poffit, velit. Quid enim quifquam vobis libera fuffragia et eligendi quos vultis in fenatum poteftatem tum affereret, an ut fuæ quifque factionis homines per urbes, aut qui conviviis unctiùs vos, et majoribus poculis per municipia colonos ac rufticos exceperit, eum quantumvis indignum eligere poffitis? ita non prudentia, non authoritas, fed factio et fagina, aut ex tabernis urbicis caupones et inftitores reipublicæ, aut ex pagis bubulcos, et verè pecuarios fenatores, nobis creaverit. Illis nempe rempublicam commendaret, quibus vel rem privatam nemo committeret; illis ærarium et vectigalia qui rem fuam turpiter prodegere? illis publicos reditus, quos depeculentur, quos ex publicis privatos reddant? an legiflatores ut illi extemplò gentis univerfæ fiant, qui ipfi quid lex, quid ratio, quid fas aut jus, rectum aut curvum, licitum aut illicitum fit, nunquam intellexerint? qui poteftatem omnem in violentia, dignitatem in fuperbia atque faftidio pofitam existiment? Qui in fenatu nihil prius agant, quàm ut amicis pravè gratificentur, inimicis memores adverfentur? qui propinquos fibi ac neceffarios, tributis imperandis, bonis profcribendis, per provincias fubftituant, homines plerofque viles ac perditos, qui fuarum ipfi auctionum sectores, grandem exinde pecuniam cogant, coactam intervertant, rempublicam fraudent, provincias expilent, fe locupletent ad opulentiam atque faftum ex mendicitate hefterna ac fordibus repentini emergant? quis tales ferat fervos furaces, dominorum vicarios? quis ipfos furum dominos ac patronos, libertatis idoneos fore cuftodes crediderit, aut illiufmodi curatoribus reipublicæ (quingenti licet confueto numero fint ex municipiis omnibus hunc in modum electi) pilo fe factum liberiorem putet, cùm et libertatis ipfi cuf todes et quibus cuftoditur, tam pauci tum fint futuri, qui libertate uti atque frui vel fciant vel digni fint? Libertate autem indigni, quod omittendum poftremò non eft, erga ipfos primum liberatores ingratiffimi ferè exiftunt. Quis nunc talium pro libertate pugnare, aut vel minimum adire periculum periculum velit? non convenit, non cadit in tales effe li beros; utut libertatem ftrepant atque jactent, fervi funt et domi et foris, nec fentiunt; et cùm fenferint tandem, et velut ferocientes equi frænum indignantes, non veræ libertatis amore (quam folus vir bonus rectè poteft appetere) sed superbia et cupiditatibus parvis impulfi, jugum excutere conabuntur, etiamfi armis rem fæpiùs tentaverint, nihil tamen proficient; mutare fervitutem fortaffe poterunt, exuere non poterunt. Id quod Romanis etiam anfiquis luxu jam fractis ac diffluentibus perfæpè accidit; recentioribus multò magis; cùm longo poft tempore Crefcentii Nomentani aufpiciis, et poftea duce Nicolao Rentio, qui fe tribunum plebis nominaverat, antiquam renovare gloriam, et rempublicam reftituere affectarent. Scitote enim, ne fortè ftomachemini, aut quemquam præter vofmetipfos inculpare poffitis, fcitote, quemadmodum effe liberum idem planè eft atque effe pium, effe fapientem, effe juftum ac temperantem, fui providum, alieni abftinentem, atque exinde demum magnanimum ac fortem, ita his contrarium effe, idem effe atque effe fervum; folitòque Dei judicio et quafi talione juftiffima fit, ut quæ gens fe regere féque moderari nequit, fuífque ipfa fe libidinibus in fervitutem tradidit, ea aliis, quibus nollet, dominis tradatur; nec libens modò, fed invita quoque ferviat. Quod etiam et jure et natura ipfa fancitum eft, ut qui impos fui, qui per inopiam mentis aut furorem fuas res rectè administrare nequit, in fua poteftate ne fit; fed tanquam pupillus, alieno dedatur imperio; nedum ut alienis negotiis, aut reipublicæ præficiendus fit. Qui liberi igitur vultis permanere, aut fapite imprimis, aut quamprimùm refipifcite: fi fervire durum eft, atque nolitis, rectae rationi obtemperare difcite, veftrum effe compotes; poftremo factionibus, odiis, fuperftitionibus, injuriis, libidinibus ac rapinis invicem abftinete. Id nifi pro virili veftra parte feceritis, neque Deo neque hominibus, ne veftris quidem jam nunc liberatoribus, idonei poteritis videri, penes quos libertas et reipublicæ gubernatio, et imperandi aliis, quod tam cupidè vobis arrogatis, poteftas relinquenda fit: cum tutore potius aliquo rerumque veftrarum fideli ac forti curatore tanquant pupilla gens, tum quidem indigeatis. Ad me quod attinet, quocunque res redierit, quam ego operam meam maximè ex ex ufu reipublicæ futuram judicavi, haud gravatim certè, et ut fpero, haud fruftra impendi; meáque arma pro libertate, non folùm ante fores extuli, fed etiam iis ita latè fum ufus, ut factorum minimè vulgarium jus atque ratio, et apud noftros et apud exteros explicata defenfa, atque bonis certè omnibus probata, et ad meorum civium fummam laudem, et pofterorum ad exemplum præclarè conftet. Si poftrema primis non fatis refponderint, ipfi viderint; ego quæ eximia, quæ excelfa, quæ omni laude propè majora fuere, iis teftimonium, prope dixerim monumentum, perhibui, haud citò interiturum; et fi aliud nihil, certè fidem meam liberavi. Quemadmodum autem poeta is qui epicus vocatur, fi quis paulò accuratior, miniméque abnormis eft, quem heroem verfibus canendum fibi proponit, ejus non vitam omnem, fed unam ferè vitæ actionem, Achillis putà ad Trojam, vel Ulyffis reditum, vel Æneæ in Italiam adventum ornandum fibi fumit, reliquas prætermittit; ita mihi quoque vel ad officium, vel ad excufationem fatis fuerit, unam faltem popularium meorum heroicè rem geftam exornaffe; reliqua prætereo, omnia univerfi populi præftare quis poffit? fi poft tam fortia facinora fœdiùs deliqueritis, fi quid vobis indignum commiferitis, loquetur profectò pofteritas, et judicium feret; jacta ftrenuè fundamenta fuiffe, præclara initia, immò plufquam initia; fed qui opus exædificarent, qui faftigium imponerent, non fine commotione quadam animi defiderabit; tantis incoeptis, tantis virtutibus, non adfuiffe perfeverantiam dolebit; ingentem gloriæ fegetem, et maximarum rerum gerendarum materiam præbitam videbit, fed materiæ defuiffe viros: non defuiffe qui monere recta, hortari, incitare, qui egregiè tum facta, tum qui feciffent, condecorare, et victuris in omne ævum celebrare laudibus potuerit. AUTHORIS PRO SE DEFENSIO CONTRA ALEXANDRUM MORUM ECCLESIASTEN, Libelli famofi, cui titulus, "Regii Sanguinis Clamor ad Cœlum adverfus Parricidas Anglicanos," Authorem rectè dictum. Nihil equidem aut antea inauditum, aut mea tum expectatione alienum, cùm libertatis caufam primò accepi defendendam, ufu venturum mihi arbitratus fum, fi liberatores Patriæ, cives meos, unus præ cæteris publicè laudaffem, tyrannorum jus infinitum atque injurium coarguiffem, ut improborum omnium in me propè unum ferentur odia, atque redundarent. Prævidebam etiam tum bellum vobis, Angli, cum hoftibus haud diuturnum, mihi cum perfugis, et eorum mercenariis fempiternum propemodum fore: ut quorum vos tela de manibus eripuiffetis, eorum in me maledicta atque convitia eò acriùs conjicerentur. In vos ergo furor hoftium atque impetus deferbuit: mihi, ut videtur, foli hujus belli reliquiæ fuperfunt; contemptiffimæ quidem illæ, fed ut ferè funt infirmorum impetus animalium, fatis infeftæ. Non perditorum duntaxat civium, fed exterorum etiam ut quifque alienarum rerum plus nimio curiofus, ut quifque importuniffimus, corruptiffimufque eft, in me involat, officii tantummodo mei fatagentem; in me omne virus et aculeos diriget. Quo fit, ut quod plerique ad commendationem operis, et audientiam fibi faciendam præfari initio folent, fe ab exili atque humili rerum materia ad res dictu graviffimas atque maximas |