CARMEN XX.

AD MECENATE M.

Eternam sibi ex fuis carminibus famam pollicetur.

N

ON usitatâ, nec tenui ferar
Pennâ biformis per liquidum æthera
Vates; neque in terris morabor
Longiùs; invidiâque major

Urbes relinquam. Non ego pauperum
Sanguis parentum, non ego, quem vocas

Dilecte Mæcenas, obibo,

Nec Stygiâ cohibebor undâ.

Jam jam residunt cruribus afperæ 10 Pelles, & album mutor in alitem Superna; nafcunturque leves

Per digitos humerofque plumæ.

Jam Dædaleo notior Icaro Vifam gementis littora Bofpori, 15 Syrtefque Gætulas canorus

20

Ales, Hyperboreofque campos.

Me Colchus, &, qui dissimulat metum
Marfæ cohortis, Dacus, & ultimi
Nofcent Geloni me peritus

Difcet Iber, Rhodanique potor.
Absint inani funere neniæ,
Lu ufque turpes, & querimoniæ :
Compefce clamorem, ac fepulcri
Mitte fupervacuos honores.

Finis fecundi Libri Lyricorum,.

Q. HORATII FLACCI

CARMINUM

LIBER

I I I.

I.

CARMEN

Non opibus, non honoribus, fed animi tranquillitate vitam beatam effici.

ODI profanum vulgus, & arceo.

Favete linguis

carmina non priùs

Audita Mufarum facerdos

Virginibus, puerifque canto.

Regum timendorum in proprios greges,
Reges in ipfos imperium eft Jovis,
Clari Giganteo triumpho,

Cuncta fupercilio moventis.

Eft ut viro vir latiùs ordinet
Arbufta fulcis; hic generosior
Defcendat in Campum petitor;
Moribus hic meliorque famâ

ΤΟ

15

20

Contendat; illi turba clientium
Sit major. Equâ lege Necessitas
Sortitur insignes, & imos:

Omne capax movet urna nomen.
Diftri&tus ensis cui fuper impia
Cervice pendet, non Sicula dapes
Dulcem elaborabunt faporem,

Non avium, citharæque cantus
Somnum reducent. Somnus agreftium
Lenis virorum non humiles domos
Faftidit, umbrofamque ripam,
Non Zephyris agitata Tempe.

25 Desiderantem quod fatis eft, neque
Tumultuofum follicitat mare,

Nec fævus Arturi cadentis
Impetus, aut orientis Hoedi :

Non verberate grandine vineæ, 30 Fundufque mendax, arbore nunc aquas. Culpante, nunc torrentia agros

35

40

Sidera, nunc hyemes iniquas.

Contracta pifces æquora fentiunt,
Jactis in altum molibus: huc frequens
Camenta demittit redemptor

Cum famulis, dominufque terræ
Faftidiofus; fed Timor, & Minæ
Scandunt eódem quò dominus; neque
Decedit æratâ triremi, &

Poft equitem fedet atra Cura. Quod si dolentem nec Phrygius lapis, Nec purpurarum sidere clarior

Delenit ufus, nec Falerna

Vitis, Achæmeniumque coftum;

Cur invidendis poftibus, & novo
Sublime ritu moliar atrium ?
Cur valle permutem Sabinâ
Divitias operosiores ?

CARMEN II.

AD AMICOS.

Bellicam fortitudinem, probitatem, & arcani fidem commendat.

ANGUSTAM, amici, pauperiem pati

Robuftus acri militiâ puer
Condifcat, & Parthos feroces

Vexet eques metuendus haftâ;

Vitamque fub dio & trepidis agat
In rebus. Illum ex monibus hofticis
Matrona bellantis tyranni

Profpiciens, & adulta virgo

Sufpiret Eheu ! ne rudis agminum
Sponfus laceffat regius afperum
Tactu leonem, quem cruenta

Per medias rapit ira cædes!

Dulce & decorum eft pro patria mori.
Mors & fugacem perfequitur virum ;
Nec parcit imbellis juventæ
Poplitibus, timidoque tergo.

Virtus, repulfæ nescia fordidæ,
Intaminatis fulget honoribus;

Nec fumit aut ponit fecures
20 Arbitrio popularis auræ.
Virtus, recludens immeritis mori
Coelum, negatâ tentat iter viâ;
Coetufque vulgares, & udam
Spernit humum fugiente pennâ.

25 Eft & fideli tuta silentio

Merces. Vetabo, qui Cereris facrum
Vulgàrit arcanæ, fub îfdem

Sit trabibus, fragilemque mecum

Solvat phafelum. Sæpe Diefpiter
30 Neglectus incefto addidit integrum :
Rarò antecedentem fceleftum
Deferuit pede Poena claudo.

CARMEN

I I I.

Auguftum, ne fedem Imperii Trojam transferat, clàm dehortatur.

USTUM & tenacem propositi virum
Non civium ardor prava jubentium,
Non vultus inftantis tyranni

Mente quatit folidà ; neque Auster,

; Dux inquieti turbidus Adriæ,
Nec fulminantis magna Jovis manus.