JAMQUE Gigantea solum de stirpe videres Jactantem titulos et jus Hyperiona rerum, Pollentemque sacris et prisco lucis honore: Nec tamen intrepidum; nam quas mortalibus ægris Horrida præcipiunt ferales omina curas, Non alias toto persensit pectore Titan.
Non illum gemitusque canum, stridorque volucrum, Et conclamato mosti de corpore Manes Terruerant, et nocturnæ præsagia tædæ;
At Superum auguria et species pro Numine diræ Concussere Deum. Quoniam Penetrale coruscum Aureis Pyramidum radiis, domus illa sereni Luminis, aeriæ tantum lita cuspidis umbra, Sanguineo rutilare per atria longa veneno, Arcusque, cameræque, et stantes igne columnæ; Omniaque Eois prætexta crepuscula portis Inquinat ira rubens: quin sæpe immanibus alis, Non prius adspectum Dis et mortalibus omen, Umbrari locus, audirique hinnitus equorum, Non prius auditum Dis et mortalibus omen. Quinetiam, thuris cum blanda volumnia vellet Adbibere, in sacris longe spirantia clivis,
Instead of sweets, his ample palate took Savour of poisonous brass, and metal sick: And so, when harbour'd in the sleepy west, After the full completion of fair day, For rest divine upon exalted couch, And slumber in the arms of melody, He paced away the pleasant hours of ease, With stride colossal, on from hall to hall; While far within each aisle, and deep recess, His winged minions in close clusters stood, Amazed and full of fear; like anxious men, Who on wide plains gather in panting troops, When earthquakes jar their battlements and towers. Even now while Saturn, roused from icy trance, Went step for step with Thea through the woods, Hyperion, leaving twilight in the rear, Came slope upon the threshold of the west; Then, as was wont, his palace-door flew ope In smoothed silence, save what solemn tubes, Blown by the serious Zephyrs, gave of sweet And wandering sounds, slow-breathed melodies; And like a rose in vermeil tint and shape, In fragrance soft, and coolness to the eye, That inlet to severe magnificence
Stood full blown, for the God to enter in.
Non dulces olim succos, sed tetra venena
Scilicet, et magno fremuit trahere æra palato. Ille igitur, postquam tranquillæ limina noctis Attigerat, pulchrumque diem subduxerat orbi; Ille, alias fessusque via, somnoque paratus, Suetus et ad melicas libare oblivia voces ; Nunc vacuas operum longe spatiatus in horas Ampla pedum toto posuit vestigia templo.
At circum aligeri claustris perque arcta domorum Condere se famuli, et cœtus glomerare silentes, Attoniti, plenique metu; nec sævior illos Horror habet, coeunt qui latis agmine campis, Cum tellus tremit, et celsam vi concutit urbem.
Jamque propinquabat metis, quo tempore diros Excutiens somnos, nemorum pater ibat in umbris Saturnus comitante Thea; jam marcidus ignis Perculit occiduum non recto sidere limen : Hesperia tacito volvebant cardine valvæ: Panditur augustus Domino sinus, et gemit acri Singultu Zephyrorum adytum, planguntque sonora Organa: quæ lenes animæ, qui tardus oberrat Spiritus haud aliter blando rosa vere patescit: Ille color, formæque orbis; sic frigora et udus Halat odor. Stant magna suo palatia Regi.
He enter'd, but he enter'd full of wrath;
His flaming robes stream'd out beyond his heels, And gave a roar, as if of earthly fire,
That scared away the meek etherial Hours,
And made their dove-wings tremble. On He flared, From stately nave to nave, from vault to vault, Through bowers of fragrant and inwreathed light, And diamond-paved lustrous long arcades, Until he reach'd the great main Cupola :
There standing fierce beneath, he stamped his foot, And from the basements deep to the high towers Jarr'd his own golden region.
THE north-wind doth blow,
And we shall have snow,
And what will poor Robin do then,
And keep himself warm,
And hide his head under his wing,
At Deus ingrediens animosa efferbuit ira: Ipsa fluens a tergo immugiit ignea vestis, Qualia per terras reboant incendia flammæ ; Quo mites fugere Horæ, plumæque palumbes Contremuere metu. Ruit ille, flagratque ruendo, Protenus in spatia, et recto loca limite pulsat; Qua via per thalamos intextos lumen odori Aeris, et lapidum radiis sola longa seruntur: Sic adiit convexa domus, mediumque tribunal; Substitit hic, pepulitque pedem, qua funditus omnis Vi vibrat Labyrinthus, et aurea regna resultant.
« AnteriorContinuar » |