Imágenes de páginas
PDF
EPUB

Hyperion.

JAMQUE Gigantea solum de stirpe videres
Jactantem titulos et jus Hyperiona rerum,
Pollentemque sacris et prisco lucis honore:
Nec tamen intrepidum; nam quas mortalibus ægris
Horrida præcipiunt ferales omina curas,
Non alias toto persensit pectore Titan.

Non illum gemitusque canum, stridorque volucrum,
Et conclamato mosti de corpore Manes
Terruerant, et nocturnæ præsagia tædæ;

At Superum auguria et species pro Numine diræ
Concussere Deum. Quoniam Penetrale coruscum
Aureis Pyramidum radiis, domus illa sereni
Luminis, aeriæ tantum lita cuspidis umbra,
Sanguineo rutilare per atria longa veneno,
Arcusque, cameræque, et stantes igne columnæ;
Omniaque Eois prætexta crepuscula portis
Inquinat ira rubens: quin sæpe immanibus alis,
Non prius adspectum Dis et mortalibus omen,
Umbrari locus, audirique hinnitus equorum,
Non prius auditum Dis et mortalibus omen.
Quinetiam, thuris cum blanda volumnia vellet
Adbibere, in sacris longe spirantia clivis,

Instead of sweets, his ample palate took
Savour of poisonous brass, and metal sick:
And so, when harbour'd in the sleepy west,
After the full completion of fair day,
For rest divine upon exalted couch,
And slumber in the arms of melody,
He paced away the pleasant hours of ease,
With stride colossal, on from hall to hall;
While far within each aisle, and deep recess,
His winged minions in close clusters stood,
Amazed and full of fear; like anxious men,
Who on wide plains gather in panting troops,
When earthquakes jar their battlements and towers.
Even now while Saturn, roused from icy trance,
Went step for step with Thea through the woods,
Hyperion, leaving twilight in the rear,
Came slope upon the threshold of the west;
Then, as was wont, his palace-door flew ope
In smoothed silence, save what solemn tubes,
Blown by the serious Zephyrs, gave of sweet
And wandering sounds, slow-breathed melodies;
And like a rose in vermeil tint and shape,
In fragrance soft, and coolness to the eye,
That inlet to severe magnificence

Stood full blown, for the God to enter in.

Non dulces olim succos, sed tetra venena

Scilicet, et magno fremuit trahere æra palato.
Ille igitur, postquam tranquillæ limina noctis
Attigerat, pulchrumque diem subduxerat orbi;
Ille, alias fessusque via, somnoque paratus,
Suetus et ad melicas libare oblivia voces ;
Nunc vacuas operum longe spatiatus in horas
Ampla pedum toto posuit vestigia templo.

At circum aligeri claustris perque arcta domorum
Condere se famuli, et cœtus glomerare silentes,
Attoniti, plenique metu; nec sævior illos
Horror habet, coeunt qui latis agmine campis,
Cum tellus tremit, et celsam vi concutit urbem.

Jamque propinquabat metis, quo tempore diros
Excutiens somnos, nemorum pater ibat in umbris
Saturnus comitante Thea; jam marcidus ignis
Perculit occiduum non recto sidere limen :
Hesperia tacito volvebant cardine valvæ:
Panditur augustus Domino sinus, et gemit acri
Singultu Zephyrorum adytum, planguntque sonora
Organa: quæ lenes animæ, qui tardus oberrat
Spiritus haud aliter blando rosa vere patescit:
Ille color, formæque orbis; sic frigora et udus
Halat odor. Stant magna suo palatia Regi.

He enter'd, but he enter'd full of wrath;

His flaming robes stream'd out beyond his heels,
And gave a roar, as if of earthly fire,

That scared away the meek etherial Hours,

And made their dove-wings tremble. On He flared,
From stately nave to nave, from vault to vault,
Through bowers of fragrant and inwreathed light,
And diamond-paved lustrous long arcades,
Until he reach'd the great main Cupola :

There standing fierce beneath, he stamped his foot,
And from the basements deep to the high towers
Jarr'd his own golden region.

Poor Robin.

THE north-wind doth blow,

And we shall have snow,

And what will poor Robin do then,

He'll sit in a barn,

Keats.

Poor thing?

And keep himself warm,

And hide his head under his wing,

Poor thing.

Gammer Gurton.

At Deus ingrediens animosa efferbuit ira: Ipsa fluens a tergo immugiit ignea vestis, Qualia per terras reboant incendia flammæ ; Quo mites fugere Horæ, plumæque palumbes Contremuere metu. Ruit ille, flagratque ruendo, Protenus in spatia, et recto loca limite pulsat; Qua via per thalamos intextos lumen odori Aeris, et lapidum radiis sola longa seruntur: Sic adiit convexa domus, mediumque tribunal; Substitit hic, pepulitque pedem, qua funditus omnis Vi vibrat Labyrinthus, et aurea regna resultant.

[blocks in formation]
« AnteriorContinuar »