Ad bene dicendum delectandumque redactus.
CORDIUM Regina fecit
Quam suavissimas placentas
Die diligens æstivo.
Cordium Fur ille primus,
Princeps idem primo natus, Furabatur has placentas, Penitusque subtrahebat. Cordium Rex iracundus Novit perditas placentas, Acriterque verberavit Furem simul filiumque. Reddiditque Fur placentas, Princeps idem primo natus, Cordium Fur ille primus, Neque rursum spoliavit.
Lubinus Moriens.
SUB exitu Lubinus in toro jacet ; Desperat uxor interim ;
Suspiriisque, lacrymisque mutuis,
Ambo dolores exprimunt.
'Diversa causa gignit effectus pares,'
Mussat Sacerdos callidus;
Ne pereat ægro corde Lubinus gemit; Ne vivat, uxor anxia est.'
O MOTHER Ida, many-fountained Ida, Dear mother Ida, hearken ere I die.
I waited underneath the dawning hills, Aloft the mountain-lawn was dewy-dark,
And dewy-dark aloft the mountain-pine;
Beautiful Paris, evil-hearted Paris,
Leading a jet-black goat, white-horned, white-hooved, Came up from reedy Simois all alone.
O mother Ida, hearken ere I die.
Far-off the torrent called me from the cleft;
Far-up the solitary morning smote
The streaks of virgin snow. With down-dropt eyes
I sat alone: white-breasted like a star
Fronting the dawn he moved: a leopard skin Drooped from his shoulder, but his sunny hair Clustered about his temples like a God's:
And his cheek brightened as the foam-bow brightens When the wind blows the foam, and all my heart Went forth to embrace him coming ere he came.
Dear mother Ida, hearken ere I die.
He smiled, and opening out his milk-white palm, Disclos'd a fruit of pure Hesperian gold,
That smelt ambrosially, and while I looked And listened, the full-flowing river of speech
ME miseram exaudi scatebroso a culmine, mater! Ida, meam, genitrix, mors advenit, accipe vocem. Suspiciens montes incerta luce rubentes,
Et gelido pinus suffusas rore, sedebam;
Cum Paris, heu! nimium pulchri sub tegmine vultus Turpia corda fovens, albis et cornibus hircum Insignem pedibusque adducens, cætera nigrum, Solus arundinea venit Simoentis ab unda.
Ida, meam, genitrix, mors advenit, accipe vocem. At me præcipites procul e convallibus undæ Visæ compellare: procul, super invia montis, Incedens tacito signabat culmina gressu, Et puras Aurora nives. Ego sola sedebam Triste tuens illum mox albo pectore, ut atras Stella fugat penetrans adversa fronte tenebras, Vidi affulgentem. Lateris gestamina pulchri Exuviæ pardi pendebant, diaque flavis Fluctibus undantes velabant tempora crines, Splendebantque genæ, qualis, cum ventus aquosam Fert agitans spumam, nitet arcus in ætheris auras. Illum amplexa oculis, totoque e corde vocavi.
Ida, meam, genitrix, mors advenit, accipe vocem. Continuo flavum, quod lactea dextra tenebat, Ostendit malum, Hesperioque insignius auro, Purique ambrosios exspirans roris odores, Risitque alludens. Arrecta mente manebam;
Came down upon my heart: 'My own Enone, Beautiful brow'd Enone, my own soul,
| Behold this fruit, whose gleaming rind ingraven "For the most fair," would seem to award it thine, As lovelier than whatever Oread haunt
The knolls of Ida, loveliest in all grace
Of movement, and the charm of married brows.' Dear mother Ida, hearken ere I die.
He prest the blossom of his lips to mine, And added, This was cast upon the board, When all the full-faced presence of the Gods Ranged in the halls of Peleus; whereupon Rose feud, with question unto whom 'twere due: But light-foot Iris brought it yester-eve, Delivering that to me, by common voice Elected umpire. Here comes to-day, Pallas and Aphrodite, claiming each
This meed of fairest. Thou, within the cave Behind yon whispering tuft of oldest pine, May'st well behold them unbeheld, unheard Hear all, and see thy Paris judge of Gods.'
Humpty Dumpty.
HUMPTY DUMPTY sat on a wall;
Humpty Dumpty had a great fall:
Not all the King's horses, nor all the Queen's men,
Could put Humpty Dumpty on the wall again.
Protinus e suavi manantia verba labello
Cor pepulere meum: 'Speciosam candida frontem, Enone, mea vita, hujusne in cortice pomi Inscriptum, "Capiat quæ sit pulcherrima," cernis? O quæ nec faciles motus, neque frontis amœnam Juncturam, Phrygiæ decedis Oreasin Idæ, Nonne tibi meritam liceat captare coronam?'
Ida, meam, genitrix, mors advenit, accipe vocem. Labris labra meis, roseum referentia florem, Admovit, dixitque: Vides, quod fertur amaras, Dis amplo aspectu Pelei celebrantibus aulam, Appositum rixas genuisse. Hoc nuntia malum
Detulit en! Iris celeri velocior aura,
Et mihi permissum communi fœdere palmæ
Tradidit arbitrium. Quin mox cum Pallade et Hera
Concurrens aderit magna ad certamina formæ
Cypri Diva potens. Tu, qua longæva susurrant Pineta, antrorum videas celata latebris Me Paridem tantas Superum componere lites.'
HUMTIUS in muro requievit Dumtius alto; Humtius e muro Dumtius heu! cecidit : Sed non Regis equi, Reginæ exercitus omnis, Humti, te, Dumti, restituere loco!
« AnteriorContinuar » |