Imágenes de páginas
PDF
EPUB

Undique per plateas vicinia tota cucurrit,
Viditque horrendum constupuitque nefas;
Delirare canem jurant, qui dente profano

Tam sanctum haud metuit dilacerare senem.

Si qua fides oculis trepida miserantibus urbis,
Vulnera soliciti plena doloris erant ;
Delirare canem dum jurat quisque vicissim,
Uno est consensu mors obeunda viro.

Sed nova decurrens prodit miracula tempus,
Mendacis vulgi garrula lingua silet;
Incolumis noster superest, mirantur et omnes
Unum ex ambobus deperiisse canem.

Sol Aequinoctialis.

CONFECTOQUE mei furore cursus,
Mergar, sol velut æquinoctialis ;
Cui nec pallidulum jubar gradatim
Restinctum abluitur, nec acris ira
Sub rorante crepusculo silescit.
Orbe ardens, clypei rubentis instar,
Præceps insilit igneum cubile;
Latas sanguinea face urit undas,
Conditur subitoque tota nox est.

H. J. H.

B. H. D.

Ode to Liberty.

WHO shall awake the Spartan fife,

And call in solemn sounds to life,

The youths, whose locks divinely spreading,
Like vernal hyacinths in sullen hue,

At once the breath of fear and virtue shedding,
Applauding Freedom loved of old to view?

What new Alcæus, fancy-blest,

Shall sing the sword, in myrtles drest,

At Wisdom's shrine a while its flame concealing,

(What place so fit to seal a deed renowned ?)

Till she her brightest lightnings round revealing,

It leap'd in glory forth, and dealt her prompted wound!

O goddess, in that feeling hour,

When most its sounds would court thine ears,

Let not my shell's misguided power

E'er draw thy sad, thy mournful tears.

Ad Libertatem.

QUIS fila tanget? quis Lacedæmonis Dudum tacentes excutiet modos?

Pubemque defunctosque cœtus

Horrisono revocabit ære?

Divina quorum cæsaries, uti
Vernos per imbres flos hyacinthinus

Lugubre se pandens, honestos

Fusa humeris animi timores, Altamque virtutem, ac niveam Fidem, Spirabat. Illos scilicet aurea

Spectare Libertas avebat,

Et sobolem propriam dicare.

Alterne, velox mente nova, canet
Alcæus ensem? qui viridi coma

Myrtoque devinctus, sacrata

Pallados æde diu retentos

Celavit ignes; dum rutilantia
Diva auspicato fulmina promeret;
Tum clarus invictusque vindex

Emicuit, trepidumque vulnus
Infixit. At ne, Diva, chelys tuas
Male ominatis vocibus increpans
Aures inopportuna tristem

Eliciat memoremque guttam!

No, Freedom, no! I will not tell

How Rome, before thy face,

With heaviest sound, a giant statue, fell,
Pushed by a wild and artless race

From off its wide ambitious base.

When Time his northern sons of spoil awoke,

And all the blended work of strength and grace

With many a rude repeated stroke,

And many a barbarous yell, to thousand fragments broke.

Collins.

Laura.

WHEN Laura first, with heaven's own radiance bright,
Beam'd in full lustre on my ravish'd sight;

Ere yet the wonder spoke, I saw, and loved :
What marble by such beauty were not moved!
But when, in tones as music soft and clear,
With Nature's melody she charm'd mine ear,
Her tongue confirm'd the triumph of her eyes:
Who sees is wounded, but who listens dies.

Wrangham.

Romam tacebo: non ego concinam
Ut Roma victrix, ut caput urbium,
Te, sancta Libertas, vidente,

Te meritum lacrymante fatum,
Instar columnæ proruerit gravi

[blocks in formation]

Detrusit immanisque pubes

Sede, ferox Boreæ propago,

Cum, quicquid ingens, quicquid amabile
Staret, furenti corruit impetu,

Irasque clamoresque et inter

Barbaricos cecidit tumultus.

E. B.

Laura.

Ur primum Lauram adspexi, perculsus amore,
Quod rude sensisset marmor, et ipse tuli;
Gratia tanta oculis inerat, licet ore taceret,
Causa satis flammæ lux erat illa meæ !
Sed cum mellitas voces haurire dabatur,

Et quo ducebat blanda loquela, sequi; Quantum lingua oculum superaret non bene novi Perditus hic tantum vulnerat, illa necat.

F. W.

« AnteriorContinuar »