Jam mens prætrepidans avet vagari; CARMEN XXXII. Ad M. T. Ciceronem. Disertissime Romuli nepotum, Quot sunt, quotque fuere, Marce Tulli, Gratias tibi maximas Catullus Agit, pessimus omnium poeta ; Tanto pessimus omnium poeta, Quanto tu optimus omnium patronus. CARMEN XXXIII. Ad Licinium. Hesterno, Licini, die otiosi Multum lusimus in meis tabellis, 10 5 Ut convenerat esse; delicatos Scribens versiculos uterque nostrum Ludebat numero modo hoc, modo illoc, 5 Reddens mutua per jocum atque vinum. Incensus, Licini, facetiisque, Ut nec me miserum cibus juvaret, Nec somnus tegeret quiete ocellos; 10 Sed toto indomitus furore lecto Versarer, cupiens videre lucem, Ut tecum loquerer, simulque ut essem. At defessa labore membra postquam Semimortua lectulo jacebant, 15 Hoc, jucunde, tibi poema feci, Ex quo perspiceres meum dolorem. Nunc audax, cave, sis; precesque nostras, Lingua sed torpet: tenuis sub artus Lumina nocte. Otium, Catulle, tibi molestum est; 10 15 CARMEN XXXV. Ad se ipsum, de Struma et Vatinio. Quid est, Catulle, quid moraris emori? CARMEN XXXVI. In Nuptias Julia et Manlii. Collis o Heliconii Cultor, Uraniæ genus, Qui rapis teneram ad virum Virginem, o Hymenæe Hymen! Hymen o Hymenæe! Cinge tempora floribus Suaveolentis amaraci : Flammeum cape: lætus huc, Huc veni, niveo gerens Luteum pede soccum : 5 10 15 Judicem, bona cum bona Floridis velut enitens Myrtus Asia ramulis, Nutriunt humore. Quare age, huc aditum ferens Lympha quos super irrigat Ac domum dominam voca Vos item simul, integræ Hymen o Hymenæe! Ut lubentius, audiens Se citarier ad suum Conjugator amoris. Quis Deus magis, ah! magis Hymen o Hymenæe! Zonula soluunt sinus : Nil potest sine te Venus, Quis huic Deo Te volente. 55 60 65 70 75 80 85 |