Te canam magni Jovis et deorum Nuntium curvaeque lyrae parentem, Callidum quidquid placuit jocoso Condere furto.
Te boves olim nisi reddidisses Per dolum amotas puerum minaci Voce dum terret, viduus pharetra Risit Apollo.
Quin et Atridas duce te superbos Ilio dives Priamus relicto Thessalosque ignes et iniqua Trojae Castra fefellit.
Tu pias laetis animas reponis Sedibus virgaque levem coërces Aurea turbam, superis deorum Gratus et imis.
Tu ne quaesieris, scire nefas, quem mihi, quem tibi Finem di dederint, Leuconoë, nec Babylonios Tentaris numeros. Ut melius quidquid erit pati, Seu plures hiemes seu tribuit Juppiter ultimam, Quae nunc oppositis debilitat pumicibus mare Tyrrhenum. Sapias, vina liques, et spatio brevi Spem longam reseces. Dum loquimur fugerit invida Aetas: carpe diem quam minimum credula postero.
QUEM virum aut heroa lyra vel acri Tibia sumis celebrare, Clio,
Quem deum? Cujus recinet jocosa Nomen imago
Aut in umbrosis Heliconis oris Aut super Pindo, gelidove in Haemo Unde vocalem temere insecutae Orphea silvae
Arte materna rapidos morantem Fluminum lapsus celeresque ventos, Blandum et auritas fidibus canoris Ducere quercus ?
Quid prius dicam solitis parentis Laudibus, qui res hominum ac deorum, Qui mare ac terras variisque mundum Temperat horis ?
Unde nil majus generatur ipso,
Nec viget quidquam simile aut secundum : Proximos illi tamen occupavit
Proeliis audax neque te silebo Liber, et saevis inimica Virgo
Beluis, nec te, metuende certa
Dicam et Alciden puerosque Ledae, Hunc equis, illum superare pugnis Nobilem; quorum simul alba nautis Stella refulsit.
Defluit saxis agitatus humor, Concidunt venti fugiuntque nubes, Et minax, quod sic voluere, ponto Unda recumbit.
Romulum post hos prius an quietum Pompili regnum memorem an superbos Tarquini fasces dubito, an Catonis Nobile letum.
Regulum et Scauros, animaeque magnae Prodigum Paullum superante Poeno, Gratus insigni referam Camena, Fabriciumque.
Hunc et incomptis Curium capillis Utilem bello tulit et Camillum Saeva paupertas et avitus apto
Cum lare fundus.
Crescit occulto velut arbor aevo
Fama Marcelli; micat inter omnes
Julium sidus velut inter ignes Luna minores.
Gentis humanae pater atque custos Orte Saturno, tibi cura magni Caesaris fatis data: tu secundo
Ille, seu Parthos Latio imminentes Egerit justo domitos triumpho Sive subjectos Orientis orae
Te minor latum reget aequus orbem ; Tu gravi curru quaties Olympum, Tu parum castis inimica mittes Fulmina lucis.
CUм tu, Lydia, Telephi Cervicem roseam, cerea Telephi Laudas brachia, vae meum Fervens difficili bile tumet jecur. Tum nec mens mihi nec color Certa sede manet, humor et in genas Furtim labitur, arguens
Quam lentis penitus macerer ignibus. Uror, seu tibi candidos
Turparunt humeros immodicae mero
Rixae, sive puer furens
Impressit memorem dente labris notam. Non, si me satis audias, Speres perpetuum dulcia barbare Laedentem oscula, quae Venus Quinta parte sui nectaris imbuit. Felices ter et amplius
Quos irrupta tenet copula, nec malis Divulsus querimoniis Suprema citius solvit amor die.
O NAVIS, referent in mare te novi Fluctus! O quid agis? Fortiter occupa Portum. Nonne vides ut
Nudum remigio latus
Et malus celeri saucius Africo Antennaeque gemant ac sine funibus Vix durare carinae
Possint imperiosius
Aequor? Non tibi sunt integra lintea, Non di, quos iterum pressa voces malo. Quamvis Pontica pinus,
Silvae filia nobilis,
Jactes et genus et nomen inutile ; Nil pictis timidus navita puppibus Fidit. Tu, nisi ventis
Debes ludibrium, cave.
Nuper sollicitum quae mihi taedium, Nunc desiderium curaque non levis, Interfusa nitentes
Vites aequora Cycladas.
« AnteriorContinuar » |