Totum muneris hoc tui est: Quod monstror digito praetereuntium Romanae fidicen lyrae, Quod spiro et placeo, si placeo, tuum est. IV. QUALEM ministrum fulminis alitem, Juppiter in Ganymede flavo, Olim juventas et patrius vigor H Venti paventem, mox in ovilia Egit amor dapis atque pugnae: Sensere quid mens rite, quid indoles Indecorant bene nata culpae. Quid debeas, o Roma, Neronibus Testis Metaurum flumen et Hasdrubal Devictus et pulcher fugatis Ille dies Latio tenebris Qui primus alma risit adorea, Dirus per urbes Afer ut Italas Ceu flamma per taedas vel Eurus Per Siculas equitavit undas. Post hoc secundis usque laboribus Fallere et effugere est triumphus. Nominis Hasdrubale interempto. 1704 A V. DIVIS orte bonis, optime Romulae Lucem redde tuae, dux bone, patriae: Ut mater juvenem, quem Notus invido Votis ominibusque et precibus vocat, Quaerit patria Caesarem. Tutus bos etenim rura perambulat, Nullis polluitur casta domus stupris, Culpam poena premit comes. Quis Parthum paveat, quis gelidum Scythen, Bellum curet Hiberiae? Condit quisque diem collibus in suis Te multa prece, te prosequitur mero VI. DIVE, quem proles Niobea magnae Ceteris major, tibi miles impar, Ille, mordaci velut icta ferro Pinus aut impulsa cupressus Euro, Ille non inclusus equo Minervae Falleret aulam; Sed palam captis gravis, heu nefas heu, Nescios fari pueros Achivis Ureret flammis, etiam latentem Matris in alvo, Ni tuis victus Venerisque gratae Vocibus divum pater annuisset Rebus Aeneae potiore ductos |