Seu visa est catulis cerva fidelibus,
Seu rupit teretes Marsus aper plagas.
Me doctarum ederæ præmia frontium
Dîs miscent superis; me gelidum nemus,
Nympharumque leves cum Satyris chori,
Secernunt populo; si neque tibias
Euterpe cohibet, nec Polyhymnia
Lesboüm refugit tendere barbiton.
Quòd si me lyricis vatibus inseres,
Sublimi feriam sidera vertice.

30

35

ODE II.

AD AUGUSTUM CÆSAREM.

JAM satis terris nivis atque diræ
Grandinis misit Pater, et, rubente
Dexterâ sacras jaculatus arces,
Terruit urbem:

Terruit gentes, grave ne rediret

Sæculum Pyrrhæ, nova monstra questæ ;

Omne quum Proteus pecus egit altos

Visere montes;

Piscium et summâ genus hæsit ulmo,

Nota quæ sedes fuerat columbis;

Et superjecto pavidæ natârunt

Æquore damæ. ·

Vidimus flavum Tiberim, retortis
Littore Etrusco violenter undis,
Ire dejectum monumenta regis,
Templaque Vestæ :

Iliæ dum se nimiùm querenti
Jactat ultorem, vagus et sinistrâ

Labitur ripâ, Jove non probante, u-
xorius amnis.

Audiet cives acuisse ferrum

Quo graves Persæ meliùs perirent;
Audiet pugnas, vitio parentûm
Rara, juventus.

Quem vocet divûm populus ruentis
Imperî rebus? prece quâ fatigent
Virgines sanctæ minùs audientem
Carmina Vestam ?

Cui dabit partes scelus expiandi
Jupiter? tandem venias, precamur,
Nube candentes humeros amictus,
Augur Apollo.

Sive tu mavis, Erycina ridens,
Quam Jocus circumvolat, et Cupido.
Sive neglectum genus et nepotes
Respicis, auctor,

Heu! nimis longo satiate ludo,

Quem juvat clamor, galeæque leves

Acer et Mauri peditis cruentum

Vultus in hostem :

Sive mutatâ juvenem figurâ,
Ales, in terris imitaris, almæ
Filius Maiæ, patiens vocari
Cæsaris ultor:

Serus in cœlum redeas, diuque
Lætus intersis populo Quirini;
Neve te nostris vitiis iniquum

ODE III.

AD NAVEM QUA VIRGILIUS ATHENAS PROFICISCENS VEHEBATUR.

Sic te diva potens Cypri,/

Sic fratres Helena, lucida sidera,
Ventorumque regat pater,

Obstrictis aliis, præter lapyga,
Navis, quæ tibi creditum

Debes Virgilium finibus Atticis,
Reddas incolumem, precor,

Et serves animæ dimidium meæ.
Illi robur et æs triplex

Circa pectus erat, qui fragilem truci

Commisit pelago ratem

Primus, nec timuit præcipitem Africum
Decertantem Aquilonibus,

Nec tristes Hyadas, nec rabiem Noti,

5

10

AD L. SEXTIUM, CONSULAREM.

SOLVITUR acris hiems gratâ vice veris et Favonî,
Trahuntque siccas machina carinas;

Ac neque jam stabulis gaudet pecus, aut arator igni ;
Nec prata canis albicant pruinis.

Jam Cytherea choros ducit Venus, imminente Lunâ;
Junctæque Nymphis Gratia decentes

Alterno terram quatiunt pede, dum graves Cyclopum
Vulcanus ardens urit officinas.

Nunc decet aut viridi nitidum caput impedire myrto,

Aut flore, terræ quem ferunt solutæ.

Nunc et in umbrosis Fauno decet immolare lucis,
Seu poscat agnâ, sive malit hædo.

5

10

Pallida Mors æquo pulsat pede pauperum tabernas,
Regumque turres. O beate Sexti,

Vitæ summa brevis spem nos vetat inchoare longam : 15
Jam te premet nox, fabulæque Manes,

Et domus exilis Plutonia; quò simul meâris,
Non regna vini sortiêre talis. . .

Gyoidan mirasere, quo talut

AD M. VIPSANIUM AGRIPPAM.

SCRIBERIS Vario fortis, et hostium

Victor, Mæonii carminis aliti,

Quam rem cunque ferox navibus aut equis

Miles te duce gesserit.

Pelidæ stomachum cedere nescii,

Nos, Agrippa, neque hæc dicere, nec gravem

5

Nec cursus duplicis per mare Ulysseï,

Nec sævam Pelopis domum,

Conamur, tenues grandia: dum pudor,

Imbellisque lyræ Musa potens vetat
Laudes egregii Cæsaris, et tuas,

Culpâ deterere ingenî.

Quis Martem tunicâ tectum adamantinâ

Dignè scripserit? aut pulvere Troïo

Nigrum Merionen? aut ope Palladis
Tydiden superis parem?

10

15

ODE VI.

AD MUNATIUM PLANCUM, CONSULAREM. LAUDABUNT alij claram Rhodon, aut Mitylenen, Aut Ephesum, bimarisve Corinthi

Monia, vel Baccho Thebas, vel Apolline Delphos

Insignes, aut Thessala Tempe.

Sunt quibus unum opus est intactæ Palladis arces
Carmine perpetuo celebrare, et

Undique decerptam fronti præponere olivam.
Plurimus, in Junonis honorem,

Aptum dicit equis Argos, ditesque Mycenas.
Me nec tam patiens Lacedæmon,

5

10

Nec tam Larissa percussit campus opimæ,
Quàm domus Albuneæ resonantis,
Et præceps Anio, ac Tiburni lucus, et uda
Mobilibus pomaria rivis.

Albus ut obscuro deterget nubila cœlo

Sæpè Notus, neque parturit imbres Perpetuos; sic tu sapiens finire inemento Tristitiam vitæque labores

Molli, Plance, mero; seu te fulgentia signis

Castra tenent, seu densa tenebit

Tiburis umbra tui. Teucer Salamina patremque

Quum fugeret, tamen uda Lyæo

Tempora populeâ fertur vinxisse coronâ,

Sic tristes affatus amicos:

Quò nos cunque feret melior fortuna parente,

Ibimus, o socii comitesque!

Nil desperandum Teucro duce, et auspice Teucro ;
Certus enim promisit Apollo

Ambiguam tellure novâ Salamina futuram.

O fortes pejoraque passi

Mecum sæpè viri! nunc vino pellite curas:
Cras ingens iterabimus æquor."

ODE VII.

AD LYDIAM.

-LYDIA, dic, per omnes

Te deos oro: Sybarin cur properas amando
Perdere? cur apricum

Oderit campum, patiens pulveris atque solis?
Cur neque militaris

Inter æquales equitat, Gallica nec lupatis

Temperat ora frænis?

Cur timet flavum Tiberim tangere? cur olivum

Sanguine viperino

Cautiùs vitat? neque jam livida gestat armis

Brachia, sæpè disco,

Sæpè trans finem jaculo nobilis expedito?

Quid latet, ut marinæ

Filium dicunt Thetidis sub lacrymosa Troja

15

20

25

30

10

Funera, ne virilis

15

Cultus in cædem et Lycias proriperet catervas?