FIADHAIDH e bheArA.

'Yé an fiádháídhe úd bhéará an feár fiál bhí a̸g beallaigh, A's ní'r bh'ia̸dhtá é fá❜n teách-so, le luidhe Ann Am nóin : 'Ya̸ mháíghdeán bhreágh, bhárrámháil, n ́r chuir spéis riámh a bh-fea̸raibh,

Cum zlézheál már shnea̸chtá, 's í CKitjúín inzhín t-Yeóin.

Tá na céudtha d'a̸ mácKídhe, dul Ann éugcruth d'a̸ seárc.

mon,

Nose réidh, zlán, chluáin mealladh, béul táná már rós,— Ceárbúnckil A m-bídh brea̸s Ann, bhídh 10lradh zách datha Ann,

Zách céibh bhrea̸gh már shneáchtá, K's iad ag táisdiell, 'na deóigh,

Car bh'iongnadh do'n régiún, Kg ár záireadh fiúch

bhénus,

Man do bhidh Conchubhár fá dhéirdre, dul A b-piántaibh

d'a̸ gradh ;—

THE HUNTER OF BEARHAVEN.

BY EDWARD LAWSON.

'Twas young Bearhaven's hunter pursuing his game,

At noon to this roof-not to banquet-he came;

On fair Catherine, whose thoughts never wandered on man, Pure and spendid as snow, thus his extacy ran.

What hundreds of swains woo this innocent dove,
And languish desponding disputing her love!
Oh! her clear azure eye it bewitches each heart,
Her lips, like twin rose buds, deliciously part.

Down her ivory limbs flow her bright flaxen locks,
Like light wreaths of snow over Parian rocks;
Admired by the learned and adored by the gay,
The worship of Venus to her's would give way.

A réult eoluis ná h-éigsí, úir chórúgha̸dh ná gréine, 'Y í mo rozhádh thár mnáibh Eirea̸n í A méinn á’s & ceáil.

déud-chonradh air mhnáibh cineádh í, 's i fiálmháith An oinich í,

Gách seóid dheás d'a̸ bronnadh 's dá scáipeadh Air Lucht

ceóil,

'Yi múirne chlanna̸ MuireKdh í, 's í ró-ghrádh na̸ bh-file í, Néult-coláir shléibhe-Guilinn í, 's í Ckitsúín inghin t-Yeóin.

'í scáthán zách broingil, thug bhénus di urra̸ím,
TK deAllradh o'n n-gile ínnti 's A cúl tiugh már An t-ór;
Eala ghlézheál lochá Glinne í, sá táébh már án lilí,
Chukidh do mhon-chlú ó dháire do Chéidh Dhúm-na-Lónz.

Most brilliant of gems-fairest daughter of Eve,
To the sons of sweet song still delighting to give;
The beloved of Clanmurray, the bard's darling care,
Slieu Gullin's bright pole-star is Catherine the fair.

The mirror of maidens in homage who bow,
Her locks to the sunbeams new lustre bestow;

A white lilly perfuming the amorous gales,

Like the swan of Loughglin fair and stately she sails.

Tá sáigheada Agus cnea̸d, Kz dúbailt Am shlad,
O chreuchdaibh choilg ghátháibh Chiúpid,

Do zhéur-z0in 30 beácht, mo chroidhe Astigh Kir fád,
A's do léir-chuir mé, a̸ir ea̸sbáidh súbhácháis :
A réiltionn 's « sheárc, ó théurnoigh do dhreach,
Is gléidhe 'n sneáchtá Kir dúbh-chnoic,
I'm líonta, mho chreách! ní Koibhinn mo bháil,
A's táim clkóidhte do'd gheán « Lionn-dubh!

d'éadan is gile, 'ná Phoébus Kir mire,

Y ná bláith, ó! ná féithleánn cúmhrá ;

Do rúghin-rosz úr, is gla̸ise 'ná drúchd,

A's 'na̸ Péupla̸ is gla̸ine lonnra̸ ;

do chlaon-fhoilt finne, 'n-A 3-clKon-bhea̸rta̸' Kg filleadh, A's Ag téurnóghadh go mullách zlún ort; Do zhruaidh már An lil, do bhéul máp An mhil,

'Y do tháébh már án Ea̸la̸ Air chiúm-t-pruith.

1