Daqui, dicerao, que domara, os tygres. E que acalmava dos Leoés a furia Que os seus doces accentos, atrahiao As pedras, as madeiras, e esses mesmos 615 No seu proprio lugar, as colocavao. O ser Sabio em tal tempo consistia Edeficar cidades, e nas taboas Gravar as leis, que a sociedade uniaõ. Assim ganharao honra, e nome os vates; E seus versos divinos se exaltárao. Apareceu depois o insigue Homero. E Thirteu cujos cantos provocavaõ K 620 625 Versibus exacuit: dictæ per carmina sortes; Et vitæ monstrata via est: et gratia regum Pieriis tentata modis: ludusque repertus, 405 Et longorum operum finis: ne forte pudori Sit tibi Musa lyræ solers, et cantor Apollo. Naturâ fieret laudabile carmen, an arte, Quæsitum est: ego nec studium sine divite vená, Nec rude quid prosit video ingenium: alterius sic 410 Altera poscit opem res, et conjurat amicè. Qui studet optatam cursu contingere metam, Multa tulit fecitque puer, sudavit et alsit, Em verso responderao os Oraclos Explicousse a moral n'esta linguagem, Comoverao-se os Reis, á voz das Musas; A poesia em fin creou Theatros. Ao lasso cidadao prestou recreio Depois de memorár taõ dignos factos que nasce ? Se d'arte vem, se vem da Natureza. Sem genio, estudo, ignoro de que serve Nem o que possa, o genio, semo estudo. Mutuamente hum e outro se socorrem, 630 635 640 Devem ser no poeta, inseparaveis. Quanto exercicio, esforço, desde a infancia 645 Fez quem áspira ao premio na carreira ? O calor suportou, ofrio; sóbrio, De amor, e Bacho, rejeitou praseres. |