Imágenes de páginas
PDF
EPUB

wwwwwww.

Old Scotch Cookery.

"NOR yet had they (the Scots) any pans or cauldrons to dress their meat in, for what beasts they found (as they always did good store in those northern parts), they would seeth them in their own skins, stretched out bellying on stakes, in the manner of cauldrons: and having thus sod their meat, they would take out a little plate of metal, which they used to truss somewhere in or under their saddles, and laying it on the fire, take forth some oatmeal (which they carried in little bags behind them for that purpose), and having kneaded and tempered it with water, spread that thereon; this being thus baked, they used for bread, to comfort and strengthen their stomachs a little when they eat flesh." -Joshua Barnes, Hist. of Edward III.

it; a man who has the head of a dove, and | their sight.”—Mem. of Peter Henry Bruce, the tail of a scorpion." He engaged a great by himself. number of persons in his party, who were distinguished by his name, and proved very formidable to the popes. His doctrines rendered him so obnoxious, that he was condemned in the year 1139, in a council of near a thousand prelates held in the church of St. John Lateran at Rome, under Pope Innocent II. Upon this, he left Italy and retired to Switzerland. After the death of that Pope he returned to Italy, and went to Rome, where he raised a sedition against Pope Eugenius III., and afterwards against Hadrian IV., who laid the people of Rome under an interdict, till they had banished Arnold and his followers. This had its desired effect. The Romans seized upon the houses which the Arnoldists had fortified, and obliged them to retire to Otricoli in Tus- | cany, where they were received with the utmost affection by the people, who considered Arnold as a prophet. However, he was seized some time after by Cardinal Gerard, and notwithstanding the efforts of the Viscounts of Campania, who had rescued him, he was carried to Rome, and condemned by Peter, the prefect of that city, to be hanged, and was accordingly executed in the year 1155. Thirty of his followers went from France to England about the year 1160, in order to propagate their doctrines there, but they were immediately seized and destroyed. From the Biographical Dictionary.—The marginal references are Du Pin, tom. 9, P. 105. Otto Frisingensis de Reb. gest. Frid. lib. 2, cap. 20. Ingenious thoughts of the fathers, collected by Bouhours in French, p. 195, English translation (this must be a curious work). Maimbourg, Hist. de la décadence de l'Emp. après Charlemagne, 1. 4, p. 418.-Owain Gwynez, died 1169.

Cowardice.

"A SOLDIER without courage is like a dead corpse; sorrow hangs on the countenances of its late best friends till it is buried out of

Images for Poetry.

shine, and I caught the gleam of his wings. A CROW flew over my head in the sunBrown ivy leaf, with the light veins distinctly seen.

Leaves of the bramble still green, Jan. 25. The adder's-tongue grew luxuriantly on the steep bank of a hill where a stream arose.

Its leaves hung down to the water. This plant loves shade. Does it love watery si

tuations? What is its botanic name ? its medical properties?

The withered leaves are still on the oaks, Feb. 3rd.

The currant and gooseberry trees put out their leaves much earlier than other trees, April 11th.

The buds of the poplar assume a bright rich yellow hue in the sun, April 22nd. They

Ophioglossum. See JOHNSON's Gerarde's Herbal, p. 404. The adder's (or, as it should be called, the hart's) tongue fern, is quite a dif ferent plant.-J. W. W.

are brown-bright, and close to the fibres green, when closely inspected.

Very green appearance of the poplar when the evening sun shines upon it, and a black cloud hangs behind.

The rain drops shining as the willow waves. The distant hills form a line of darker blue against the clear sky, May 25th, on the road from London to Southampton.

The trunk of the fir tree coloured more than any other by a rust-coloured kind of

moss.

The quick stream, after passing under the bridge, forms numberless little whirlpools in consequence of being broken by the arches. I always observe fish stemming the current near a bridge.

The shadow made by the insects that sport on the water has a light edge round it.

Similies.

When a palm branch grows old, it shrinks and becomes crooked and yellow, not ill representing the appearance of the new moon. Thus the Koran: "And for the moon have we appointed certain mansions, until she change and return to be like the old branch of a palm tree." Ch. y. s. 36.

The boundary of air inclosing Othatha in Irem, strong as the wall built by Dhu'lkarnein. Sale, 246. D'Herbelot, Art. Jagiouge; or Hanyson, 184; Purchas.

Club of Haldanus.

SYVALDUS quidam claro admodum loco natus, apud Sueonum concionem Frothonis ac conjugis ejus exitio flebiliter memorato, tantum Haldani odium penè omnibus generavit, ut plurimorum suffragiis novarum rerum licentiam assequeretur. Nec solo vocum favore contentus, adeo plebis animum ambitionis artibus occupavit, ut omnium

THE notes of the harp die away like the fere manus ad regium insigne capiti suo immoanings of the distant wind.

The song of birds to the trees alive with music in Flath-innis.

Perfumes to the Alhambra apartment. A torrent to that which burst from the grave of Balder.

Gloominess caused by a torrent to the Taghairm.1

A sword to that of Fez. II.; or that stolen from Amadis by the injurious damsel, or Balisarda.

Armour, to that of Hector won by Mandricardo.

Perpetual clouds of Peru, to those that hover on the hills of Flath-innis, each involving the source of a stream.

A horse to the white horse of Swantowith. Local beauty, to the isle where Arthur lives; or where Enoch, Elijah, and St. John, await the coming of Christ; or the fountain

where Brammon met Sanatree.

Dreariness,—to the place where Sepulveda and Leonor perished.

I See SCOTT's Note on the Lady of the Lake, Canto IV. Appendix, note 1.-J. W. W.

primendum adduceret. Hic septem filios habebat tanto veneficiorum usu callentes, ut sæpe subitis furoris viribus instincti solerent ore torvùm infremere, scuta morsibus attrectare, torridas fauce prunas absumere, extructa quævis incendia penetrare; nec posset conceptus dementiæ motus alio remedii genere quam aut vinculorum injuriis, aut cædis humanæ piaculo temperari. Tantam illis rabiem sive sævitia ingenii, sive furiarum ferocitas inspirabat. Quibus auditis Haldanus, ut erat circa piraticam occupatus, expedire militibus dixit, ut qui in exteros hactenus desævierint, nunc civium visceribus ferrum adigant, ereptiq; regni injuriam propulsent, qui dilatandi curam genere consueverunt. Quo imminente Syvaldus missis ad eum legatis jubet, si famam factis æquaret, et tantus re esset quantus opinione censeretur, se suamq; sobolem pugnâ solus excipiat, privatoq; periculo publicum redimat. Eo deinde respondente, legitimæ dimicationis formam duorum numerum excedere non debere; nil mirandum, inquit Syvaldus, hominem cœlibem proleq; vacuum oblatos detrectare congressus, cui

inops caloris natura deforme corporis animique frigus incusserit. Nec liberos ab eo diversos existere, quem suæ generationis auctorem habuerint, quod ab ipso commune nascendi principium traxerint. Ita se ac filios unius hominis loco censendos eɛse, quibus veluti unum corpus a naturâ tributum videatur. Cujus convicii rubore permotus Haldanus, provocationi parere cœpit, tam contumeliosum cœlibatûs exprobrationem egregiis virtutis operibus pensaturus. Cumque per opacam forte nemoris indaginem graderetur, hærentem obiter quercum humo radicitus eruit, solisq; spoliatam ramis in solidam clavæ speciem transformavit. Que gestamine fretus, tali carmen brevitate compegit:

En rude quod gerimus obnixo vertice pondus,

Vulnera verticibus exitiumq; feret. Sed neque frondosi gestamen roboris ullum

Omine Gotenses horridiore premet. Ardua comminuet nodosi robora colli,

Et cava sylvestri tempora mole teret. Clava quidem sævum patriæ domitura furo

rem,

Nulla magis Suetis exitialis erit. Ossa domans, lacerosq; virûm libranda per

artus

Impia prærupto stipite terga premet; Cognatos pressura lares, fusura cruorem Civis, et in patriam perniciosa lues.

His dictis Syvaldum cum septem filiis attentatum acerrimas eorum vires eximiâ clavæ mole frustratus, exitio tradidit.—Saxo | G. lib. 7.

Voyage of Thorkill.

HUIC (Snioni) succedit Biørn; itemq; post ipsum Haraldus rerum assequitur summam. Cujus filio Gormoni inter priscos Danorum duces non infimæ laudis locum rerum strenuè gestarum titulus tribuit. Hic enim novum audaciae genus complexus, hæreditarium fortitudinis spiritum scrutandæ rerum naturæ vestigiis quam armis excolere maluit: utq; alios Regum ardor belli

|

cus, ita ipsum cognoscendorum mirabilium, quæcunque vel experimento deprehensa, vel rumore vulgata fuerant, præcordialis stimulabat aviditas. Cumq; esset externa atq; inusitata visendi cupidus, experiendam præ cæteris duxit Geruthi cujusdam sedium acceptam a Thylensibus famam. Incredibilia enim ab eis super opum inibi congestarum magnitudine jactabantur, sed iter omni refertum periculo ac penè mortalibus invium ferebatur. Ambitorem' namque ter| rarum oceanum navigandum, solem postponendum ac sidera, sub Chao peregrinandum, ac demum in loca lucis expertia, jugibusq; tenebris obnoxia transeundum, expertorum assertione constabat. Sed in juvenili animo circumstantis periculi metum non tam prædæ quam gloriæ cupido calcabat, multum sibi claritatis accessurum sperante, si rem admodum intentatam auderet. Trecentis idem cum Rege votum nuncupantibus, auctorem famæ Thorkillum itineris ducem assumi placuit, utpote locorum gnarum, peritumq; adeundæ regionis ejus. Is officio non recusato, adversum inusitatam navigandi maris sævitiam firmiore structuræ genere, nodisq; crebrioribus, ac consertioribus clavis præparanda jubet navigia solidari; eademq; magnis repleri commeatibus, ac bovinis superne tergoribus claudi, quæ intrinseca navium spatia ab incursentium undarum aspergine tuerentur. Inde tribus duntaxat liburnis navigatio tenditur, unaquâque centenos capiente delectos.

At ubi in Halogiam ventum, secundis flatibus destituti, variâ pelagi jactatione, dubiis navigationis casibus agebantur. Tandem per summam alimentorum inopiam etiam pane defecti, exiguæ pultis usu traxere famem. Interjectis diebus eminus perstrepentem procellæ fragorem, perinde ac scopulos inundantis exaudiunt. Igitur intellectâ telluris viciniâ, agilitatis eximia juvenis, speculandæ rei gratia cacumen mali conscendere jussus, prærupti sitûs insulam

After quoting Dionysius Afer, STEPH. STEPHANIUS adds, "Hinc etiam Oceanus Eddicè dicitur Annulus, vel Zona regionum et insularum." Not. in loc. p. 183.-J. W. W.

in conspectu esse denunciat.
Læti omnes
regionem, quæ ab eo significabatur, avidis
insequuntur luminibus, attentè promissi lit-
toris præsidium exspectantes. Cujus tan-
dem aditum nacti, in editiorem soli partem,
per obstantes clivos, prælatis callibus eni-
tuntur. Tunc Thorkillus ex armentis, quæ
in maritimis frequentia discurrebant, supra
quod semel leniendæ fami sufficeret, negat
esse tollendum: futurum enim, si secus
agerent, ut a diis loci præsidibus discedendi
potentiâ privarentur. At nautæ magis pro-
rogandæ satietatis, quam servandi imperii
cupidiores, incitamento gulæ salutis consi-
lium subjecerunt, exhausta navium gremia
casorum gregum corporibus onerantes. Qui
ideo captu perfaciles extitere, quod ad in-
usitatos virorum aspectus firmato pavore
mirabundi convenerant. Nocte insequenti
monstra littori involantia, ac toto concre-
pantia nemore, conclusas obsedere puppes.
Quorum unum cæteris grandius, ingenti
fuste armatum, profundum passibus eme-
tiebatur. Idem proprius admotum vocife-
rari cœpit, non ante enavigaturos, quam
fusi gregis injuriam expiando, viris pro na-
vium numero traditis, divini pecoris damna
pensassent. Cujus minis obsecutus Thor-
killus, ut universorum incolumitatem pau-
corum discrimine tueretur, tres sorte deno-
tatos exhibuit.

|

viderit. Crepusculo appetente, inusitatæ magnitudinis vir nominatim salutatis nauticis intervenit. Stupentibus cunctis, Thorkillus adventum ejus alacriter excipiendum admonuit, Guthmundum hunc esse docens Geruthi fratrem, cunctorum illic applicantium piissimum inter pericula protectorem. Percontantiq; quid ita cæteri silentium colerent, refert rudes admodum linguæ ejus ignoti pudere sermonis. Tum Guthmundus hospitio invitatos curriculis excipit. Procedentibus amnis aureo ponte permeabilis cernitur. Cujus transeundi cupidos a proposito revocavit, docens eo alveo humana à monstrosis rerum secrevisse naturam, nec mortalibus ultra fas esse vestigiis. Subinde ad ipsa ductoris penetralia pervenitur. Illic Thorkillus seductis sociis hortari cœpit, ut inter tentamentorum genera, quæ varius obtulisset eventus, industrios viros agerent, atq; a peregrinis sibi dapibus temperantes, propriis corpora sustentanda curarent, discretasq; ab indigenis sedes peterent, eorum neminem discubitu contingendo. Fore enim illius escæ participibus inter horridos monstrorum greges, amissâ cunctorum memoriâ, sordidâ semper communione degendum. Nec minus ministris eorum ac poculis abstinendum edocuit. Duodecim filii Guthmundi egregiâ indole. Totidemq; filiæ præclui1 formâ circumsteterant mensas. Qui cum Regem a suis duntaxat illata delibare conspiceret, beneficii repulsam objiciens, injuriosam hospiti querebatur. Nec Thorkillo competens facti excusatio defuit. Quippe insolito cibo utentes plerumq; graviter affici solere commemorat, regemq; non tam alieni obsequii ingratum, quam propriæ sospitatis studiosum, consueto more corpus curantem domesticis cœnam obsoniis instruxisse. Igitur haudquaquam contemptui imputari debere, quod fugiendæ pestis salutari gereretur affectu. Videns autem Guthmundus apparatus sui fraudem hospitum frugalitate delusam, cum abstinentiam he

Quo facto, optato vento excepti in ulteriorem Biarmiam navigant. Regio est perpetui frigoris capax, præaltisque offusa nivibus, ne vim quidem fervoris persentiscat æstivi, inviorum abundans nemorum, frugum haud ferax, inusitatisq; alibi bestiis frequens. Crebri in ea fluvii ob insitas alveis cautes stridulo spumantiq; volumine perferuntur. Illic Thorkillus subductis navibus tendi in littore jubet; eo loci perventum astruens, unde brevis ad Geruthum transitus foret. Prohibuit etiam ullum cum supervenientibus miscere sermonem, affirmans monstra nullo magis nocendi vim, quam advenarum verbis parum comiter edi- | betare non posset, pudicitiam labefactare tis sumere. Ideoq; socios silentio tutiores esistere, se vero solum tuto profari posse, qui prius gentis ejus mores habitumque per

1 MARTIANUS CAPELLA, lib. i. de Nupt. Phil. is quoted by Stephanus Stephanius for the word. Cf. Not. p. 184, ut suprá.-J. W. W.

saxeum, cui Geruthum fama erat pro regiâ assuevisse, reperiunt. Cujus arctam horrendamq; crepidinem invisere statuentes, repressis gradibus in ipso paventes aditu constiterunt. Tunc Thorkillus hærentes animo circumspiciens, cunctationem introitus virili adhortatione discussit: monens temperaturos sibi, ne ullam ineundæ ædis suppellectilem, tametsi possessu jucunda, aut oculis grata videretur, attingerent, animosq; tam ab omni avaritiâ adversos, quam a metu remotos haberent; neque vel captu suavia concupisce ent, vel spectatu horrida formidarent, quanquam in summâ utriusq; rei forent copiâ versaturi. Fore enim ut avidæ capiendi manus subitâ nexus pertinaciâ à re tactâ divelli nequirent, et quasi inextricabili cum illâ vinculo nodarentur. Cæterum compositè quaternos ingredi jubet.

constituit; omnibus ingenii nervis ad de-
bilitandam eorum temperantiam inhians.
Regi enim filiæ matrimonium offerens, cæ-
teris quascunq; e famulitio peterent potien-
das esse promittit. Plerisq; rem approban-
tibus, Thorkillus hunc quoque illecebrarum
lapsum, sicut et cæteros, salubri monitu
præcurrit, industriam suam inter cautum
hospitem ac lætum convivam egregiâ mode-
ratione partitus. Quatuor e Danis oblatum
amplexi, saluti libidinem prætulerunt. Quod
contagium lymphatos inopesq; mentis ef-
fectos pristinâ rerum memoriâ spoliavit.
Quippe post id factum parum animo con-
stitisse traduntur. Qui si mores suos intra
debitos temperantiæ fines continuissent,
Herculeos æquassent titulos, giganteam ani-
mo fortitudinem superassent, perenniterq;
patriæ mirificarum rerum insignes extitis-
sent auctores. Adhuc Guthmundus propo-
siti pertinaciâ dolum intendere perseverans,
collaudatis horti sui deliciis, eo Regem per-
cipiendorum fructuum gratiâ perducere la-
borabat, blandimentis nisus, illecebrisq;
gulæ, cautelæ constantiam elidere cupiens.
Adversum quas insidias Rex Thorkillo, ut
prius, auctore firmatus, simulatæ humanita-
tis obsequium sprevit, utendi excusationem
a maturandi itineris negotio mutuatus. Cu-
jus prudentiæ Guthmundus suam in omni-
bus cessisse considerans, spe peragendæ
fraudis abjectâ cunctos in ulteriorem flumi-
nis ripam transvectos iter exequi passus est.
Progressi atrum incultumq; oppidum va-
poranti maxime nubi simile, haud procul
abesse prospectant. Pali propugnaculis in-
tersiti desecta virorum capita præferebant.
Eximiæ ferocitatis canes tuentes aditum præ
foribus excubare conspecti. Quibus Thor-
killus cornu abdomine illitum collamben-lus
dum objiciens, incitatissimam rabiem par-
vulâ mitigavit impensâ. Supernè portarum
introitus patuit. Quem scalis æquantes,
arduo potiuntur ingressu. Atræ deintus
informesq; larvæ conferserant urbem. Qua-
rum perstrepentes imagines aspicere horri-
dius an audire fuerit, nescias; fœda omnia,
putidumq; cœnum adeuntium nares intole-
rabili halitu fatigabat. Deinde conclave

Quorum Broderus et Buchi primi aditum tantant. Hos cum rege Thorkillus insequitur. Cæteri deinde compositis gradiuntur ordinibus. Edes deintus obsoleta per totum, ac vi teterrimi vaporis offusa, cunctorum, quibus oculus aut mens offendi poterat, uberrima cernebatur. Postes longævâ fuligine illiti, obductus illuvie paries, compactum è spiculis tectum, instratum colubris pavimentum atq; omni sordium genere respersum, inusitato advenas spectaculo terruerunt. Super omnia perpetui fœtoris asperitas tristes lacessebat olfactus. Exanguia quoque monstrorum simulacra ferreas oneraverant sedes; denique consessuum loca plumbeæ crates secreverant; liminibus horrendæ janitorum excubiæ præerant. Quorum alii consertis fustibus obstrepentes, alii mutuâ caprigeni tergoris agitatione deformem edidere lusum. Hic secundo Thorkil

avaras temerè manus ad illicita tendi prohibens, iterare monitum cœpit. Procedentes per fractam scopuli partem, nec procul in editiore quodam suggestu senem pertuso corpore discissæ rupis plagæ adversum residere conspiciunt. Præterea fœminas tres corporeis oneratas strumis ac veluti dorsi firmitate defectas, junctos occupasse discubitus. Cupientes cognoscere socios,

Thorkillus qui probè rerum causas noverat,

A

« AnteriorContinuar »