Imágenes de páginas
PDF
EPUB
[graphic][subsumed][subsumed][subsumed][subsumed][subsumed][subsumed][subsumed][subsumed][subsumed][subsumed][subsumed][subsumed][subsumed][subsumed][subsumed][subsumed][subsumed][subsumed][subsumed][subsumed][subsumed][subsumed][subsumed][subsumed][subsumed][subsumed][subsumed][subsumed][ocr errors][ocr errors][subsumed][subsumed][subsumed][subsumed][subsumed][subsumed][subsumed][subsumed][subsumed][subsumed][subsumed][subsumed][subsumed][ocr errors][subsumed][subsumed][subsumed][subsumed][subsumed][subsumed][subsumed][subsumed][subsumed][subsumed][subsumed][subsumed][subsumed][subsumed][subsumed][subsumed][subsumed][subsumed][subsumed][subsumed][subsumed][ocr errors][subsumed][subsumed][subsumed][subsumed][subsumed][subsumed][subsumed][subsumed][subsumed][subsumed][subsumed][subsumed][subsumed][subsumed][subsumed][subsumed][subsumed][subsumed]

LIBER TERTIUS.

MORONIA *

MORONIA

CAP. I.

Numerus Moroniæ, et Situs.

ORONIA regio est omnium quas vidi incultissima, vastissima, populosissima. Sanè, si quis in celebrioris alicujus emporii bursa obambulet, quod ille olim de Parisiis, mundum huc totum confluxisse judicabit. Non me latet quid de Europæorum numero scriptitârint historici: illud verò quantumcunque est, liberè concedamus. Italia 9,000,000, plùs minùs, complectatur: Hispania aliquantò pauciores: Anglia 3,000,000: totidem et Belgia: Germania utraque 15,000,000: Gallia totidem: Sicilia 130,000. Novimus et quid de Chinensium, quorum, ut perhibent qui de magnis majora loquuntur, 70,000,000 solent in hâc audaci orbis censione numerari: mera profectò hic solitudo est, si quis istorum cum frequentissimo Moroniæ populo conferatur.

Terra sita est sub ipso polo Antarctico; uti, contrà, sub Arctico, Pygmæorum: et, sanè, jam subolet mihi ex unâ eâdémque causâ, frigore nimirum utriusque regionis intensissimo, et Pygmæorum exilitatem, et Moronorum stupiditatem provenisse: quâ quidem in re pulchrè sibi respondet Natura; dum in alterâ mundi plagâ vitium corporis, animi verò in alterâ, ex nimiâ solis remotione fieri voluerit. Cui et hoc fidem facit, quòd qui sub mediis ac temperatis cæli zonis habitant, et animo valere soleant et corpore. Sed philosophi id curent scilicet.

Ab austro Crapuliâ terminatur; Viraginiâ, et extremo Frugiona angulo, ab oriente; ab occidente, denique, Laverniâ.

CAP. II.

Moronie partes, Morésque toti populo communes.

MULTIPLEX quidem est Moronia, et multiformis. Nam, ad orientem, Variana vel Mobilis Moronia sita est; sub ipso polo, Aspera;

* Terra Stultorum.

ad austrum, Moronia Felix; inter utramque, Fatua; Pia, denique, ad occidentem.

Corpore sunt plerique omnes, quantumvis sæviente frigore, procero et obeso, crine subpallido, o capite, labiis prominentibus, auribus crassissimis.

Sed non idem omnibus ingenium, non mores, non habitus. Notabo pauca, quæ in universum ferè omnibus competere mihi visa. Advenis quibuscunque, sine omni discrimine, copiam faciunt (si Asperam Moron. exceperis) suarum urbium, ædium, mensæ. Adi quenquam istorum; saluta submissiùs, non sine turgidulis titulis, planéque Hispanicis; lauda vel faciem, vel vestem, vel manum, vel domum; et quicquid dixerit adstipulare: hospitium nactus es quamdiu voles, in quo nihil quicquam tibi deerit quod possit uspiam comparari. Gratiis et blandis pollicitationibus hîc veneunt omnia. Plumas, aut serta, vel campanulas, aut tympana, magno auri pretio, à gratissimis emunt mercatoribus.

Media hyeme aperto incedunt pectore, et reliquo corpore leviter amicto; ut eo faciliùs intret calor, frigus exeat: æstate, autem, induunt endromida, et superinduunt pallium, et quot habent vestes; ne quà fortè calor intrare possit: quanquam et alii, hoolegos, contemptâ hyemis intemperie, nudi ferè prodeant; hâc freti ratione, quòd cùm cætera animalia suis plumis aut corio contenta sint, turpe sit regi reliquorum homini aliorum integumentis indigere.

Nemo istorum solus unquam est : semet enim alloquitur, sibíque respondet vicissim : secum ludit ipse, non sine magnâ contentione, aliquando etiam et rixis; risúmque sibi aut lachrymas movet ubertim.

Per omnes Moroniæ partes vagantur religiosiores quidam Morosophi, in varios ordines distincti; qui eodem istis in loco habentur, quo Bonzi + apud Chinenses: pium genus hominum, ac lepidulum. Exciderunt mihi ferè classium nomina; quarundem sonus hæret etiamnum, vel certè non multùm absimilis. Alii se, ni malè memini, Morello-scurras vocant: alii, Cluniachos, et Latrinenses §: alii, Licetanos, Zoecolantos, Cercosimios, Matteobassos T, Scelestinos **, Della mercede, Della vita commune. Isti omnia quæ habent largiuntur aliis, ipsi mendicant. Ad extremos Moroniæ fines ambulant nudo pede, ut cælatum lapidem intueantur, alloquantur, exosculentur: cui, demum, supplices provoluti offerunt munera, vota fundunt. Aurum plumbo mutant, et membranulis. Cereos accendunt meridie. Carne vesci, religio illis est: piscibus ad crapulam licet. Aurum nudâ manu argentumve tangere quibusdam piaculo est tt. Hominum vix quenquam salutant! nullum

* Posòs env nepaλ. de Thersite. Homer.

+ Hi Chinensium quasi Pseudotheologi Pagodos (sic idola vocant) religiosissime colunt, magnóque in honore sunt.

Morello-scuro, color est Italis Monachorum de valle umbrosâ.

§ Lateranenses regulares, et Cluniacenses.

| Certosini.

[blocks in formation]

non lapidem aut lignum. Flagellis se miserè mastigant, ut apud istos crudelior quædam, quàm quæ Laconum olim Siapasiyaois reviviscat: sive, quòd nemo alius tergus suum illis poliendum sit commodaturus; sive, quòd olim vitulorum sanguinem Deo gratum fuisse acceperint. Verticem radunt: vel, quòd lævi cranio se natos meminerint; vel, ad calorem cerebri temperandum; vel, ne crines inter cœlum et cerebrum nascentes impedimento forent, ne libera mens cœlestia meditaretur*. Duo tantùm sunt, quæ, me judice, plus nimis sapiunt astutiæ: quòd credulam plebeculam ita pulchrè emungant, ut aliorum impensis lautè vivant ipsi otioséque; et, denique, quòd nolentes perpeti domi crucem (ut ingeniosè Scaliger) uxoribus utantur alienis, pullósque quos ipsi genuerint, aliorum alis fovendos supponant.

Si quis horum ægrotaverit, lachrymatur affatim, usque dum vel moriatur, vel convalescat. Medicamenta omnia pertinaciùs aversantur: tantùm moribundi oleo à suis Morosophis inunguntur.

Sapientiam non metiuntur silentio (quippe res etiam inanimes id faciant ultro) sed verborum delectu, numero, rotundo exitu. Ille verè sapit, non qui parùm loquitur, sed qui multùm non incongruè. Non equitant unquam nou navigant: salutem suam, vel cespitanti jumento, vel natanti nutantíque ligno credere, stultum judi

cant.

Ad pubertatem usque ab uberibus matrum pendent.

Mortuos non solent sepelire. Factum id putant inhumanius, ut quis parentem, vel uxorem, amicúmve, eo quòd animâ destituatur, terrâ occultaret; nec posse fieri, ut eum olim superstitem vel amârit quis vel honorârit, quem modò mortuum ita supinus abjecerit, ac nudum vermibus propinaverit. Suorum ergo cadavera ligno altissimo suspendunt sub dio, vestita quàm possunt elegantissimè; et quotannis visunt ac venerantur: quanquam et veteribus hunc sepeliendi morem usurpatum fuisse satis doceant non pauca, Piæ præsertim Moroniæ, monumenta.

Et isti uxorum dominium agnoscunt: sed illò mitius, quòd ipsorum mulieres imperare nesciant. Quem morem hinc ego natum accepi.

Viragines olim Amazoniæ, istis adhuc pænè confines, Moroniam totam armis subjugârunt: quam, tamen, ipsæ nolentes propter colonorum inopiam occupare, nomen sibi retinentes imperii, pepigerunt ut victi incolæ pristino more possiderent; tantùm annui tributi nomine asinum auro probè onustum mitterent dominis ac victricibus Amazoniis. Et id quidem, annis jam plurimis, die stato factitatum est. Renuunt, tandem, Moroni: nuntiúmque remittunt, aurum se quidem non tanti facere, modò ipsi, quod suum est, tempore suo petere dignarentur; sed ut amicum animal, manere apud se discupiens, fustibus abigerent, invitúmque cogerent thesaurum

Hugo 1. ii. de Sacram. part. 3. c. 1. Rabanus l. i. de Institut. Clericor. c. 3. Bellarm. de Monachis, 1. ii. c. 40. cujus hæc verba: "ut sic maneat vertex;" id est, animus liber et apertus divinis contemplationibus et illustrationibus. In Albo Jani Douzæ manuscr.

« AnteriorContinuar »