Saint Thomas et le ThomismeV. Lecoffre, 1883 - 159 páginas |
Otras ediciones - Ver todas
Términos y frases comunes
actes libres actu actus agens alio aliquid aliquo autem Bannésiens bonheur cause première cause seconde choses créées choses naturelles cognitionem cognoscit connaissance contingents créature d'après saint Thomas determinata détermination ad unum dicitur dictum Dieu connaît Dieu opère DISP Docteur angélique effectus ejus elle-même enim ergo essentia etiam ex hoc ex necessitate existe fin dernière futurs futurum habet hoc quod I-II ideo illud intellectus ipsa l'action l'article l'essence divine l'inclination l'intelligence liberté libre arbitre meut mise en mouvement modum motion movet movetur nature nécessaire nécessité nisi objet omnes oportet peccatum potentia potest prédétermination prémotion prescience principium propre propter quæ sunt quædam QUÆST quam quantum quidem quod Deus raison rapport ratione rerum rerum natura respectu saint Thomas science de Dieu scientia scilicet secundum quod seipsa seipsam seulement sicut similitudo solum SOMME TH SOMME THÉOLOGIQUE tamen thomiste tion virtus virtutem volonté libre voluntas voluntatis vult
Pasajes populares
Página 40 - Unde, si proponatur aliquod objectum voluntati quod sit universaliter bonum et secundum omnem considerationem, ex necessitate voluntas in illud tendit si aliquid velit; non enim poterit velle oppositum.
Página 121 - Et licet contingentia fiant in actu successive, non tamen Deus successive cognoscit contingentia, prout sunt in suo esse, sicut nos, sed simul ; quia sua cognitio mensuratur aeternitate, sicut etiam suum esse.
Página 126 - Alio modo potest considerari contingens, ut est in sua causa. Et sic consideratur ut futurum, et ut contingens nondum determinatum ad unum: quia causa contingens se habet ad opposita.
Página 24 - Hoc autem est cuiuslibet naturae creatae, ut a Deo sit ordinata in bonum, naturaliter appetens illud. Unde et voluntati ipsi inest naturalis quidam appetitus sibi convenientis boni; et praeter hoc habet appetere aliquid secundum propriam determinationem, non ex necessitate; quod ei competit in quantum voluntas est.
Página 90 - Ad primum ergo dicendum quod voluntas dividitur contra naturam sicut una causa contra aliam: quaedam enim fiunt naturaliter et quaedam fiunt voluntarie. Est autem alius modus causandi proprius voluntati, quae est domina sui actus, praeter modum qui convenit naturae, quae est determinata ad unum. Sed quia voluntas in aliqua natura fundatur, necesse est quod modus proprius naturae quantum ad aliquid participetur a voluntate, sicut quod est prioris causae participatur a posteriori.
Página 113 - Et hoc quidem necessarium est: eo quod intellectus intelligit indifferenter rem absentem et praesentem, in quo cum intellectu imaginatio convenit; sed intellectus hoc amplius habet, quod etiam intelligit rem ut separatam a conditionibus materialibus, sine quibus in rerum natura non existit; et hoc non posset esse nisi intellectus sibi intentionem praedictam formaret.
Página 39 - Alio modo dicitur natura quaelibet substantia vel quodlibet ens; et secundum hoc illud dicitur esse naturale rei quod convenit ei secundum suam substantiam, et hoc est quod per se inest rei. In omnibus autem ea quae non per se insunt reducuntur in aliquid quod per se inest sicut principium. Et ideo necesse est quod hoc modo accipiendo naturam, semper principium in his quae conveniunt rei, sit naturale.
Página 61 - Et pro tanto necesse est quod homo sit liberi arbitrii ex hoc ipso quod rationalis est.
Página 114 - Quia quale est unumquodque, talia operatur, et ex hoc quod intentio intellecta est similis alicui rei, sequitur quod intellectus, formando hujusmodi intentionem, rem illam intelligat".
Página 12 - DiCENDUM quod proprium liberi arbitrii est electio: ex hoc enim liberi arbitrii esse dicimur, quod possumus unum recipere, alio recusato, quod est eligere.