LUNA HABITABILIS a.

5

DUM NOx rorantes, non incomitata per auras
Urget equos, tacitoque inducit sidera lapsu ;
Ultima, sed nulli soror inficianda sororum,
Hunc mihi, Musa; tibi patet alti janua cœli,
Astra vides, nec te numeri, nec nomina fallunt.
Huc mihi, Diva veni; dulce est per aperta serena
Vere frui liquido, campoque errare silenti ;
Vere frui dulce est; modo tu dignata petentem
Sis comes, et mecum gelidâ spatiere sub umbrâ.
Scilicèt hos orbes, cœli hæc decora alta putandum est,
Noctis opes, nobis tantum lucere; virûmque
Ostentari oculis, nostræ laquearia terræ,

11

Ingentes scenas, vastique aulæa theatri?

Oh! quis me pennis æthre super ardua sistet
Mirantem, propiusque dabit convexa tueri;
Teque adeo, undè fluens reficet lux mollior arva,
Pallidiorque dies, tristes solata tenebras?

Sic ego, subridens Dea sic ingressa vicissim :

15

a These verses were written by desire of the College, in 1737. They were first printed in the" Musæ Etonensis," vol. ii. p. 107, without the Author's name, and are referred to by Mr. Mason, in his Memoirs of Gray.

20

Non pennis opus hic, supera ut simul illa petamus:
Disce, Puer, potiùs cœlo deducere Lunam;
Neu crede ad magicas te invitum accingier artes,
Thessalicosve modos; ipsam descendere Phœben
Conspicies novus Endymion; seque offeret ultrò
Visa tibi ante oculos, et notâ major imago.

Quin tete admoveas (tumuli super aggere spectas)
Compositum tubulo; simul imum invade canalem 26
Sic intentâ acie, cœli simul alta patescent
Atria; jamque, ausus Lunaria visere regna,
Ingrediêre solo, et caput inter nubila condes.

Ecce autem! vitri se in vertice sistere Phoeben 30 Cernis, et Oceanum, et crebris Freta consita terris Panditur ille atram faciem caligine condens Sublustri; refugitque oculos, fallitque tuentem; Integram Solis lucem quippè haurit aperto Fluctu avidus radiorum, et longos imbibit ignes: 35 Verum his, quæ, maculis variata nitentibus, auro Cœrula discernunt, celso sese insula dorso Plurima protrudit, prætentaque littora saxis; Liberior datur his quoniàm natura, minusque Lumen depascunt liquidum; sed tela diei Detorquent, retròque docent se vertere flammas.

40

Hinc longos videas tractus, terrasque jacentes Ordine candenti, et claros se attollere montes; Montes queîs Rhodope assurgat, quibus Ossa nivali Vertice; tum scopulis infrà pendentibus antra 45 Nigrescunt clivorum umbrâ, nemorumque tenebris. Non rores illi, aut desunt sua nubila mundo; Non frigus gelidum, atque herbis gratissimus imber

50

His quoque nota ardet picto Thaumantias arcu,
Os roseum Aurora, propriique crepuscula cœli.
Et dubitas tantum certis cultoribus orbem
Destitui? exercent agros, sua moenia condunt
Hi quoque, vel Martem invadunt, curantque trium-
phos

Victores: sunt hic etiam sua præmia laudi ;

65

His metus, atque amor, et mentem mortalia tangunt.
Quin, uti nos oculis jam nunc juvat ire per arva, 56
Lucentesque plagas Lunæ, pontumque profundum;
Idem illos etiàm ardor agit, cum se aureus effert
Sub sudum globus, et terrarum ingentior orbis ;
Scilicèt omne æquor tum lustrant, scilicèt omnem 60
Tellurem, gentesque polo sub utroque jacentes;
Et quidam æstivi indefessus ad ætheris ignes
Pervigilat, noctem exercens, cœlumque fatigat ;
Jam Galli apparent, jam se Germania latè
Tollit, et albescens pater Apenninus ad auras;
Jam tandem in Borean, en! parvulus Anglia nævus
(Quanquam aliis longè fulgentior) extulit oras;
Formosum extemplò lumen, maculamque nitentem
Invisunt crebri Proceres, serùmque tuendo;
Hærent, certatimque suo cognomine signant :
Forsitan et Lunæ longinquus in orbe Tyrannus
Se dominum vocat, et nostrâ se jactat in aulâ.
Terras possim alias propiori sole calentes
Narrare, atque alias, jubaris queìs parcior usus,
Lunarum chorus, et tenuis penuria Phœbi ;
Nî, meditans eadem hæc audaci evolvere cantu,

70

75

Jam pulset citharam soror, et præludia tentet.

Non tamen has proprias laudes, nec facta silebo Jampridem in fatis, patriæque oracula famæ. Tempus erit, sursùm totos contendere cœtus Quo cernes longo excursu, primosque colonos Migrare in Lunam, et notos mutate Penates: Dum stupet obtutu tacito vetus incola, longèque Insolitas explorat aves, classemque volantem.

80

Ut quondam ignotum marmor, camposque natantes Tranavit Zephyros visens, nova regna, Columbus; 86 Litora mirantur circùm, mirantur et undæ Inclusas acies ferro, turmasque biformes,

Monstraque fœta armis, et non imitabile fulmen. Fœdera mox icta, et gemini commercia mundi, 90 Agminaque assueto glomerata sub æthere cerno. Anglia, quæ pelagi jamdudum torquet habenas, Exercetque frequens ventos, atque imperat undæ ; Aëris attollet fasces, veteresque triumphos

Hùc etiam feret, et victis dominabitur auris. 95

Mente; dum, blandam meditans Camænam,

Vix malo rori, meminive seræ

Cedere nocti;

Et, pedes quò me rapiunt, in omni
Colle Parnassum videor videre

Fertilem sylvæ, gelidamque in omni

15

Fonte Aganippen.

a This is considered by Mr. Mason as the first original production of Gray's Muse; the two former copies of verses having been imposed as exercises.