Dexter ades, placidúsque fave quicunque vocaris, Colicolæ nôrint, sylvisque vocabere Damon. JANUARY 23, 1646. AD JOANNEM ROUSIUM OXONIENSIS ACADEMIÆ BIBLIOTHECARIUM. De libro Poematum amisso, quem ille sibi denuo mitti postulabat, ut cum aliis nostris in Bibliotheca publica reponeret, ode. STROPHE I. GEMELLE cultu simplici gaudens liber, Fronde licet geminâ, Munditiéque nitens non operosâ, Quam manus attulit Juvenilis olim, Sedula tamen haud nimii poetæ ; Dum vagus Ausonias nunc per umbras, Nunc Britannica per vireta lusit Insons populi, barbitóque devius Indulsit patrio, mox itidem pectine Daunio Longinquum intonuit melos Vicinis, et humum vix tetigit pede; ANTISTROPHE. Quis te parve liber, quis te fratribus Subduxit reliquis dolo? Cum tu missus ab urbe, Docto jugiter obsecrante amico, Illustre tendebas iter Thamesis ad incunabula Cærulei patris, Aonidum, thyasusque sacer STROPHE II. Modò quis deus, aut editus deo Unguibus imminentes Figat Apollineâ pharetra, Phinéamque abigat pestem procul amne Pegaséo? ANTISTROPHE. Quin tu, libelle, nuntii licet malâ Fide, vel oscitantiâ, Semel erraveris agmine fratrum, Seu quis te teneat specus, Seu qua te latebra, forsan unde vili Lætare felix, en iterum tibi Spes nova fulget posse profundam STROPHE III. Nam te Roüsius sui Optat peculî, numeróque justo Voluit reponi, quibus et ipse præsidet Clarus Erechtheides, Opulenta dei per templa parentis, ANTISTROPHE. Ergo tu visere lucos Musarum ibis amœnos, Diamque Phoebi rursus ibis in domum, Delo posthabitâ, Bifidoque Parnassi jugo: Ibis honestus, Postquam egregiam tu quoque sortem Authorum, Graiæ simul et Latinæ EPODOS. Vos tandem haud vacui mei labores, Perfunctam invidiâ requiem, sedesque beatas, Et tutela dabit solers Roüsi, Quo neque lingua procax vulgi penetrabit, atque longè Turba legentum prava facesset; At ultimi nepotes, Et cordatior ætas, Judicia rebus æquiora forsitan Adhibebit integro sinu. Tum, livore sepulto, Si quid meremur sana posteritas sciet, Ode tribus constat Strophis, totidémque Antistrophis, unâ demum Epodo clausis, quas, tametsi omnes nec versuum numero, nec certis ubique colis exactè respondeant, ita tamen secuimus, commodè legendi potiùs, quàm ad antiquos concinendi modos, rationem spectantes. Alioquin hoc genus rectiùs fortasse dici monostrophicum debuerat. Metra partim sunt κατὰ σχέσιν, partim ἀπολελυμένα. Phaleucia quæ sunt, spondæum tertio loco bis admittunt, quod idem in secundo loco Catullus ad libitum fecit. AD CHRISTINAM SUECORUM REGINAM NOMINE CROMWELLI.1 BELLIPOTENS virgo, septem regina trionum, 1 These verses were sent to Christina Queen of Sweden, with Cromwell's picture, and are by some ascribed to Andrew Marvel, as by others to Milton; but I should rather think they were Milton's, being more within his province as Latin secretary. THE END. London: Printed by STEWART and MURRAY, Old Bailey. |