Von diesem berühmten Dichter, aus dem goldnen Zeit: alter der rémischen Poesie unter August's Regierung, ges hårt das aus 4.6 Bersen bestehende schakbare Gedicht, de Arte Poetica, hieher, ob es gleich eigentlich, seiner ganzen Form und Behandlung nach, poetische Epistel an die Pisos nen ift. Der jeßige Bischof zu Litchfield, Dr. Kurd, bat den Jabalt und die Schånheiten dieses Gedichts in einem geschmackvollen englischen Stommentar gergliedert, und mit einem Anhange kritischer Abhandlungen begleitet, wovon die von mir beforgte deutsche Ueberfekung zu Leipzig, 1772, in zwei Bånden gr. 8. gedruckt ist. Seiner Meinung nach ist der Unterricht von der dramatischen Poesie, und der Vortrag ihrer Regeln für die römischen Dichter, mit Hinweisung auf die Muster der Griechen, der vornehmste Gegenstand dieser Epistel. Herr Wieland hingegen, dem wir die beste deuts fche Uebersekung derselben, mit den übrigen horazirchen Briefen (Dessau, 1782. gr. 8.) verdanken, nimmt mit gris: ferer Wahrscheinlichkeit, die Abschreckung des jüngern piso von der Dichtkunft, wozu er mehr Neigung als Talent bes faß, durch die Darlegung ihrer Schwierigkeiten und man: nichhaltigen Erfoderuiffe, als die vornehmste Abficit des Dichs ters bei dieser Epistel an, wobei er zugleich Gelegenheit fand, „den Dichterlingen, von denen es um ihn her wimmelte, iha re Wahrheiten zu sagen, und sie, mit aller kaltblütigen las chenden Verachtung, deren sie würdig waren, fühlen zu lass fen, daß sie von der Stunst, die sie sich zu treiben unterstun: den, nicht einmal die ersten Elemente begriffen båtten.“ Da die Werke dieses Dichters in aller Hånden sind, so wird es hier an nachstehender kurzen Probe genug seyn. Sie enthält Vorschriften über das Verhältniß und die nöthige Abåndes rung des dichterischen Ausdrucks nach den Leidenschaften, Gesinnungen und Charakteren, die er barftellen und schil dern will.
![[merged small][ocr errors][merged small]](https://books.google.com.mx/books/content?id=bs0TAAAAYAAJ&output=html_text&pg=PA29&img=1&zoom=3&hl=en&q=editions:UOM39015005477503&cds=1&sig=ACfU3U07PzTbBBjYsirAX4uIswQgnnowtg&edge=0&edge=stretch&ci=200,164,695,94)
![[ocr errors]](https://books.google.com.mx/books/content?id=bs0TAAAAYAAJ&output=html_text&pg=PA29&img=1&zoom=3&hl=en&q=editions:UOM39015005477503&cds=1&sig=ACfU3U07PzTbBBjYsirAX4uIswQgnnowtg&edge=0&edge=stretch&ci=689,730,4,11)
Non fatis eft pulchra esse poëmata ; dulcia
sunto, Et quocumque volent, animum auditoris agunto. Vt ridentibus adrident, ita flentibus adflent Humani voltus. Si vis me flere, dolendum est Primum ipfi tibi: tunc tua me infortunia lae.
dent, Telephe, vel Peleu; male fi mandata loqueris, Aut dormitabo, aut ridebo: triftia moestum Vultum verba decent, iratum, plena minarum; Ludentem, lasciva; severum feria dietu. Format enim natura prius nos intus ad omnem Fortunarum habitum, iuvat, aut impellit ad iram, Aut ad humum moerore gravi deducit, et angit: Poft effert animi motus interprete lingua. Si dicentis erunt fortunis absona dieta Romani tollent equitesque patresque cachinnum Intererit multum, Dinusne loquatur an heros; Maturusne senex, an adhuc fiorente iuventa Fervidus, et matrona potens, an fedula nutrix; Mercatorne vagus, cultorne virentis agelli; Colchus, an Assyrius; Thebis nutritus, an Argis. Aut famam sequere, aut fibi convenientia finge, Scriptor. Homereum fi forte reponis Achillem: Impiger, iracundus, inexorabilis, acer, Iura neget fibi nata, nihil non arroget armis Sit Medea ferox invictaque, flebilis Ino, Perfidus Ixion, Io vaga, tristis Orestes. Si quid inexpertum scenae committis, et audes Personam formare novam; servetur ad imum Qualis ab incepto processerit, et sibi constet, Difficile est proprie communia dicere: tuque Rectius Iliacum carmen deducis in actus, Quam fi proferres ignota indictaque primus.
Boraz.
Publica materies privati iuris erit, fi Non circa vilem patulumque moraberis orbemi; Nec verbum verbo curabis reddere fidus Interpres: nec defilies imitator in artum Vnde pedem proferre pudor vetet aut operis lex Nec fic incipies, ut scriptor Cyclius olim : FORTVNAM Priami cantabo, èt nobile Bellum. Quid dignum tanto feret hic promiffor hiatu? Parturiunt montes, nascetur ridiculus mus. Quanto rectius hie qui nil molitur inepte : DIC MIHI Musa, virum, captae poft moenia Troiae Qui mores hominum inultorum vidit, et vrbis Non fumum ex fulgore, fed ex fumo dare lucem Cogitat, ut fpeciofa dehinc miracula promat, Antiphaten, Scyllanıque, et cum Cyclope Charyb.
din. Nec reditum Diomedis ab interitu Meleagri Nec gemino bellum Troianum orditur ab ovo; Semper ad euentum festinat, et in medias res Non secus ac notas, auditorem rapit: et quae Desperat tractata nitescere poffe, relinquit: Atque ita mentitur, fic veris falla remifcet
Primo ne medium, medio ne discrepet imum. +Tu, quid ego et populus mecum defideret, audi.
Si fautoris eges aulaea manentis, et usque Selluri, donec cantor, vos plaudite, dicat: Aetatis cuiusque notandi sunt tibi mores Mobilibusque decor naturis dandus, et annis Reddere qui voces iam scit puer, et pede certo Signat humum; gestit paribus colludere, et iram Colligit ac ponit temere, et mutatur in horas. Inberbus iuvenis, tandem custode remoto, Gaudet equis canibusque et aprici gramine campi, Cereus in vitium fleeti, monitoribus asper, Vtilium tardus prouifor, prodigus aeris Sublimis, cupidusqué, et amata relinquere pernix. Conversis ftudiis, aetas animusque virilis Quaerit opes et amicitias, infervit honori; Commisisse cavet quod mox mutare laboret. Multa fenem circumveniunt incommoda; vel quod
![[ocr errors][ocr errors]](https://books.google.com.mx/books/content?id=bs0TAAAAYAAJ&output=html_text&pg=PA30&img=1&zoom=3&hl=en&q=editions:UOM39015005477503&cds=1&sig=ACfU3U0Kcf6sbgSUI6cJVuSHolKKfsk9jw&edge=0&edge=stretch&ci=35,818,8,124)
![[ocr errors]](https://books.google.com.mx/books/content?id=bs0TAAAAYAAJ&output=html_text&pg=PA30&img=1&zoom=3&hl=en&q=editions:UOM39015005477503&cds=1&sig=ACfU3U0Kcf6sbgSUI6cJVuSHolKKfsk9jw&edge=0&edge=stretch&ci=838,1039,4,10)
Quaerit, et inventis miler abstinet, ac timet uti; Vel quod res omnes, timide gelideque ministrat; Dilator, fpe lentus, iners, pavidusque futuri; Difficilis, querulus, laudator temporis acti Se puero, castigator censorque minorum. Multa ferunt anni venientes commoda fecum; Multa recedentes adimunt: ne forte feniles Mandentur iuveni partes, pueroque viriles: Semper in adiunctis, aevoque morabimur aptis.'
Vermuthlich nicht lange nach dem horaz, oder fchon mit ihm zugleich lebte der römische Dichter 1:17. Nianilius, deffen Lehrgedicht, mit der Aufichrift 21stronomikon, vers muthlich aus mehr, als den noch übrigen fünf Büchern, bes ftand, deren fünftes fich auch nicht ganz bis auf unsre Zei: ten erhalten hat. Der astronomische Werth dieses Gedichts ist großer, als der poetische. Zu den vorzüglichsten Stellen gehören die Eingånge eines jeden Buchs, wie folgender zum vierten, wobei aber freilich die stoischen Lehrjåße von der Uns vermeidlichkeit des Verhängnisses, und von der unbeding: ten Nothwendigkeit des Schicksals zum Grunde liegen.
ASTRONOMICON,
L. IV. v. 1-I21.
Quid tam sollicitis vitam consumimus annis? Torquemurque metu, coecaque cupidine rerum? Aeternisque senes curis, dum querimus aevum, Perdimus, et nullo votorum fine beati Vi&uros, agimus semper, nec vivimus unquam? Pauperiorque bonis quisque est, quo plura requi-
rit: Nec quod habet, numerat: tantum quod non habet,
optat? Cumque fui parvos ufus Natura repofcat, Materiam struimus inagnae per vota ruinae ; Luxuriamque lucris emimus, luxuque rapinas; Et fummum centus pretium eft effundere censum.
Solvite, mortales, animos curasque levate, Totque supervacuis vitam depléte querelis. Fata regunt Orbem, certa stant omnia lege: Longaque per certos fignantur tempora cafus. Nascentes morimur, finisque ab origine pendet. Tunc et opes, et regna fluunt et saepius orta
« AnteriorContinuar » |