quo vel plurimum valet Antonius. Quum omnes se recepissent nostri ordines, recipere me novissimus coepi ad castra. Antonius tamquam victor castra putavit se posse capere; quo quum venit, complures ibi amisit, nec egit quidquam. Audita re Hirtius cum cohortibus viginti veteranis redeunti Antonio in sua castra occurrit, copiasque ejus omnes delevit, fugavit; eodemque loco, ubi erat pugnatum, ad Forum Gallorum, Antonius cum equitibus hora noctis quarta se in castra sua ad Mutinam recepit. Hirtius in ea castra rediit unde Pansa exierat, ubi duas legiones reliquerat quae ab Antonio erant oppugnatae. Sic partem majorem suarum copiarum Antonius amisit veteranarum. Nec id tamen sine aliqua jactura cohortium praetoriarum nostrarum et legionis Martiae fieri potuit. Aquilae duae, signa sexaginta sunt relata Antonii. Res bene gesta est. A. d. XII. Kalendas Maias, ex castris. 19. M. CICERO S. D. D. BRUTO IMP. COS. DES. (XI. 12. A. U. C. 711.) Tres uno die a te accepi epistolas; unam brevem quam Flacco Volumnio dederas; duas pleniores quarum alteram tabellarius T. Vibii attulit, alteram ad me misit Lupus. Ex tuis literis et ex Graeceii oratione non modo non restinctum bellum sed etiam inflammatum videtur. Non dubito autem pro tua singulari prudentia quin perspicias, si aliquid firmitatis nactus sit Antonius, omnia tua illa 252 CICERONIS EPISTOLARUM LIBRI DUO. praeclara in rem publicam merita ad nihilum esse ventura. Ita enim Romam erat nuntiatum, ita persuasum omnibus, cum paucis inermis perterritis metu fracto animo fugisse Antonium. Qui si ita se habet ut, quemadmodum audiebam de Graeceio, confligi cum eo sine periculo non possit, non ille mihi fugisse a Mutina videtur sed locum belli gerendi mutasse. Itaque homines alii facti sunt; nonnulli etiam queruntur quod persecuti non sitis. Opprimi potuisse, si celeritas adhibita esset, existimant. Omnino est hoc populi, maximeque nostri, in eo potissimum abuti libertate per quem eam consecutus sit. Sed tamen providendum est ne qua justa querela esse possit. Res se sic habet. Is bellum confecerit qui Antonium oppresserit. Hoc quam vim habeat te existimare malo quam me apertius scribere. Nihilum] This word is 'ne' and hilum.' It is used in the accusative, genitive (nihili); and ablative, as in nihilominus ;' and in Lucretius, i. 265. "docui nil posse creari De nihilo, neque item genita ad nihilum revocari." The shortened forms of it are 'nihil and 'nil.' The Romans did not seem to be quite certain what 'hilum' originally meant. There is an explanation of it by Festus v. Hilum. The word was used however to signify some very small trifling thing, as a little bit of straw, or a projecting thread on a piece of cloth, or the like. It occurs in the old poets, and has the penultima long; as in Lucretius, iii. 843. Alii] "Men change their minds." They who thought so well of your exploits, now begin to disparage you. In eo] "In the case of the person of all others, by whom," &c. INDEX TO THE NOTES. Ablative, to mark an interval of | Alyzia, 185 time, 18 the younger, a great Ariobarzanes, 215 Agere cum populo, 130 Agris, in, 44 Ahala, 45 Aristotle, 83, 85, 89, 90, 107, 109, 114, 115, 209 Asia, commerce of, 146 contribution levied on, 167 Asiatic cities, debts of, 160 Assiduus, 45 Aliquando, at end of a sentence, At, 18, 25 134 Alius atque, 181 and Sed, 26 Buccinator, 223 Calculos, vocare ad, 108 Calere, 207 Callere, callum, 235 Calx, 64 Carbo, C. Papirius, 98 Carere, 39 Carmen, 50 Cassiope, 210 Cato, M. Porcius, 5, 11 Caunus, 167, 168 Cavea, 39 Cavere, cautus, 207 Cedo, 19 Celebrare, 159 Cella penaria, 45 Censorinus, 49 Certe, 209 Cicero's letters, 183 Cicero, M., the son, 222 174 wrote annals, M., rejoices in Caesar's his unfounded fears, 219 M. Antonius, 241, 246 Cineas, 35 Burning of dead bodies at Rome, Circiter, use of, 232 65 Buthrotum, 189 Butler, Bishop, 8, 62, 90, 134 Caelius, M., 199 Caesar, 10, 133, 146, 168, 205, always busy, 206 letters by, 226, 227 Clava, 46 Codices, 216 Codicilli, 232 Cognoscere, res, 165 Committere ut, 144 and Cicero, 133, 182 Commodo, meo, 226 Caesar, L., 243 |