Imágenes de páginas
PDF
EPUB

μυστικῶν αἴγλαν ἱερῶν βέβακε

ταῦτα· κ ̓ ἄλλοτ ̓ ἀμπὶ φράνας πάρεστι
καινὸν ἀλλοῖον τέρας, ἐν σχερῷ δ' δ
ρημι τεθαπώς

φαιδρόνουν "Ιακχον, Ιακχον ἔλαι
εὔφρονες πέμπουσιν, "Ιακχον ᾠδαῖς,
μυρτίνοις κλάδοισι, καὶ ἀγλάῳ στέ-
φουσ ̓ ἀλαλάτῳ !

πᾶς δὲ πᾶ ποχ ̓, ὥστε μέλισσ ̓, ἄωτος
ᾀσμάτων θύνει λόγον ; ἰστίον χρὴ
στελλέμεν· νεὸν δὲ προσέπτατ ̓ εἶδος,
οὔ τι με σιγᾷν

χρὴ θεῶ σεμνὸν βρέτας· οὐ βλέπεις ὡς
μῶνον οὐκ ἐν χείλεσιν ἐγκαθίσδει
ἔμπνεον ψυχῆς μένος ; ἀμπὶ δ ̓ αὐτὰν
ἅμμιγα κώροις

παρθένων χοροστασία, λύρας τε
ἀμπελίσσεται μελιγᾶρυς ἠχή;
ὦ φίλης ἄγαλμας θεᾶς, τίς ἂν ποκ'
ὥετ ̓ ἄτιμον,

δυσθέατον ὡς, ὁράαν σ' ἐνεχθὲν

ταλόθ ̓ ἐς γᾶν ἀλλοδαπῶν; ὅμως δ ̓ οὐχ
ἑστιᾶς ἄτερθ ̓ ἱερᾶς λέλειψαι,

ἂν τόδε Κάμω

δῶμα, καὶ Μοισᾶν τριφίλατον οἶκον
εὐδίαν καρπώμενον· ἦ πάλαια
σῖγ ̓ ἔχει μυστήρια, κ' οὔποτ ̓ αὖ Δα-
μάτερος ἄλση

τῶν πρὶν ἀῤῥήτων τελέων κρυφαίοις
ὀργίοις γαθάσεται· οὔποτ ̓ αὖθις
δρέψει ἀλπνίστοιο χλιδᾶς ἄωτον
λῆγε δ' ἀχρείου

λῆγε, Μοῖσ', ὀδύρματος· ἄλλος ἡμῶν
γᾶν ἐποπτεύει Θεός, οὐδὲ πομπαῖς
βουθύτοις τ' ἀγάλμασι μυστικῶν γέ-
γηθεν ἑορτῶν.

Κῆνος οὐ τοιαῦτα φιλεῖ, τὸ δ ̓ αἰπὺ
ὠρανῶ ναίων βάθος, εὐσεβείᾳ
κανδίκων θυώδεσιν ἠτόρων ἀγ-

• Vid. Pind. Pyth. 10, 82.

άλλεται εὐχαῖς.

ὁ ἄγαλμα. Simulacrum Cereris Eleusine deportatum et apud bibliothecam nostram depositum.

* Let my prayer be set forth before thee as incense. Ps. cxli. 2.

1

LATIN ODE.

By Henry Mildred Birch, of King's College.

Illo Virgilium me tempore dulcis alebat
Parthenope studiis florentem ignobilis oti.

SUAVE est per umbras et violaria
Auræ incubantis læta teporibus,
Per prata, ridentesque cœli
Temperie meliore valles,

Errare visu non inamabili

Captum. Quis, o me quis, prope littora
Baiana, non ignota ludis

Nereidum, citharæque et undæ

Admurmurantis conscia risuum '
Ponat volentem, quà tacito vagans
Mærore contempler caduca
Fana, tui mutilos furoris,

Veseve, testes; saxaque luridâ
Suffusa flammâ mirer, et æquoris
Fluctus inaurantem supremos
Occiduo Phaethonta curru !
Salve alma tellus, tuque vacantium
Jocis Amorum, tu facili pede
Bacchata Sirenum3, lyræque
Parthenope studiosa nutrix;

Utcunque luges irreparabilem
Ævi ingruentis fassa superbiam,
Utcunque fulgentes columnas
Et citreas violavit ædes

Tristis vetustas, at tibi sunt juga
Myrto et rosetis consita, sunt agri
Injussa vernantes; rubescit

Vitis adhuc; nec amœna priscâ

Sede exulavit Phantasis aureâ

Dulcedine opplens omnia, seu Dryas
Montes apricos, seu venustâ
Nais aquas celebret figurâ.
O apta sedes quam coleret pio
Ardore vates, seu calami sonos
Mirata rideret protervo

Alma Ceres comitante Baccho,

Faunusve junctis iret Oreasin,
Interque rupes et cava montium
Panis repercussos jocosâ

2 Herculaneum.

Voce sonos iteraret Echo;

κυμάτων

ἀνήριθμον γέλασμα.—sch. Prom. 89.

3 Sirenum dedit una suum et memorabile nomen.-SIL. 12. 33.

4

Injussa. Græce pro injussè.

• Vide Georgica apud initium.

[blocks in formation]

Sive insolenti ductus imagine
Gestiret acer spiritus evagans'

Terrenas, sublimem volatum
Præripere, ambrosiosque fontes,

Semperque fulgens purpurea jubar
Lucis tueri credere, et insulas
Lustrare discretas! Sed audin'
Mota chelys graviore plectro

Tumultuatur? protinus et loca
Formidoloso mersa silentio

Grassatur obtutu pererrans,

Tartareasque domos, et antra

Pallentibus non invia Manibus,
Nigrisque densam vorticibus Styga, et
Horrore præsago futurum
Attonitus speculatur ævum!

Ille, ille, Averni luce carentia
Stagna, et Sibyllæ sortilegum nemus
Cumasque, Circæâque fraude

Nota videt juga! Sed quid ultra
Finem vagamur? Nos nihil attinet
Tentare chordas, quæ sibi debitum
Poscunt honorati Maronis

Ingenium, tenuemque grandi

Certare-fas te magna sonantium
Princeps virorum, fas modo sit pio
Donare fletu-fas amatam

Laude novâ decorare terram!

Quid si, caducum quidquid erat, rapax
Delevit ætas? Non vel adhuc tuo
Dediscit erepti sepulcro

Parthenope, nova liliorum,

Vernasque, lauros inter et ilices,
Infundere auras; dum vigil assidens
Irrorat æternâ relictas

Mnemosyne lacryma favillas.

Ergo et colendos admonitus loci,
Et flebilem urnam, sæpius ambiens
Sub noctis obscurum viator
Relliquiis amat immorari;

Nec tu, Caledon", tam genialia
Arva, et latebras has patriâ domo
Mutare nolebas, morantis
In placidâ regione (credo)

Ardens Camœnæ spargier halitu,
Fractumque vitæ robur, et ingenî
Sensim recedentis vigorem
Hesperio recreare cœlo.

Ita fere "evaganti fræna."--HOR. Od. IV. 15. 10.

8 Terrena "terrestres res."

10 Vid. Eustace's Classical Tour.

Non invia, per Litoteta "Pervia." 11 Sir Walter Scott.

Felix! profecto si tibi civium
Curæ fuisset, Parthenope, decus,
Sed, alma sedes, te potentem

Carminis, Aonidumque vocum,
Te blanda ridens Gratia, te decor,
Et ipsa cœli cærula, melleæ13
Duxere per jucunda pacis

In vitium residemque somnum,
Non ista quondam pollicitam tuis,
Cum masculorum pectora civium
Ardentis obstarent furori

Annibalis"! sed et illa corda

Fugere, et almi delicias soli
Instans 15 inultè carpere barbarus
Hostis, venenatum medullis

Hausit iners, ceciditque", luxum.

Ah si! ille jam nunc cætibus et choris
Inter beatas additus insulas,
Si rursus invisens amatam
Parthenopen, nimiâ quiete

Dudum tacentem corriperet lyram et
Bene auspicato numine promeret
Laudesque virtutis, virûmque

Arma novæ socianda chorda!

Si delicatis sensibus adderet
Invicta cordum robora, ut indoles
Diu soporatas veterno
Ingenuus stimularet ardor!

Sic forte rursus Pieris æmulas

Spirabit artes inter, et Italam

Prolem reviviscens ciebit

Fama patrum, meritæque laurus.

12

DULCE PERICULUM.

By Charles Sangster, of St. John's College.

“Ως, ρίψασπί, μ' ὀλεῖς “ γλυκερὸς κίνδυνος” αὐτῶν!
τίπτε μάχην φεύγων ταῦτ ̓ ἀνόητα βοᾶς”;
ἀλλ' ὅδε, “ μή μ' ἐνόχλει φεύγω, φεύγοντι γὰρ, οιμαι,
τῶν γλυκερῶν τούτων ἐστὶ πάλιν μετέχειν.”

"Thine was a dangerous gift when thou wert born
"The gift of beauty."-ROGERS.

13 μελιτόεσσαν εὐδιαν.—PIND. Ο. I. 98.

14 Vid LIVIUS, lib. xx. cap. 1.

15 Ita, "instabant carpere.”—PROPERT. Lib. 1. Eleg. 20.

16

"Each in turn

"Each of thy charms possest,

66

'Forgot the battle on thy breast."-SOTHEBY.

SE SEQUITURQUE FUGITQUE.

By Charles Sangster, of St. John's College.
ASPECTUS primos inhians miraculaque urbis

Rusticus, heu! loculum sentit abesse sibi:
Currit opem clamans, currit quoque vulgus amicum,
Currit et Autolycus, duxque comesque viæ.
Prævolat hic omnes-evanuit-Heus! bone, quæso,
Quid frustra expectas Autolycum reducem?
Se sequiturque, fugitque; hâc tutior arte crumenam,
Crede mihi, abripuit furcifer iste tuam.

PORSON PRIZE. SHAKSPEARE, Troilus & Cressida. Act I. s. 3.

By Robert Andrews, of Pembroke College.

AGAM. THE ample proposition, that hope makes

In all designs begun on earth below,

Fails in the promis'd largeness: checks and disasters
Grow in the veins of actions highest rear'd;

As knots, by the conflux of meeting sap
Infect the sound pine, and divert his grain
Tortive and errant from his course of growth.
Nor, princes, is it matter new to us,

That we come short of our suppose so far,

That, after seven years' siege, yet Troy walls stand;
Sith every action that hath gone before,
Whereof we have record, trial did draw
Bias and thwart, not answering the aim,
And that unbodied gure of the thought,

That gave't surmised shape. Why then, you princes,

Do you with cheeks abash'd behold our works;

And think them shames, which are, indeed, nought else
But the protractive trials of great Jove,

To find persistive constancy in men?

The fineness of which metal is not found

In fortune's love: for then, the bold and coward,
The wise and fool, the artist and unread,
The hard and soft, seem all affin'd and kin :
But, in the wind and tempest of her frown,
Distinction, with a broad and powerful fan,
Puffing at all, winnows the light away:
And what hath mass or matter, by itself
Lies, rich in virtue, and unmingled.

NEST. With due observance of thy godlike seat,

Great Agamemnon, Nestor shall apply

Thy latest words. In the reproof of chance

Lies the true proof of men: the sea being smooth,
How many shallow bauble boats dare sail

Upon her patient breast, making their way

With those of nobler bulk!

But let the ruffian Boreas once enrage

The gentle Thetis, and, anon, behold

The strong-ribb'd bark through liquid mountains cut,
Bounding between the two moist elements,

Like Perseus' horse: where's then the saucy boat,
Whose weak untimber'd sides but even now
Co-rival'd greatness? either to harbour fled,
Or made a toast for Neptune.

« AnteriorContinuar »