Geschichte der scholastischen Philosophie. Entwicklung, von Johannes Scotus bis Abälard1863 |
Términos y frases comunes
Abälard Absoluten Accidenzen aliquid aliud Alkuin allgemeinen Anselm Ansicht Aristoteles Auctorität autem Bedeutung Begriffe Bernhard von Chartres besteht Boëthius Bösen Creatur daher Denken Deus Dialektik dicitur Dinge divina Eigenthümlichkeit eigentlich Einheit ejus endlich enim ergo Erigena Erkenntniss ersten essentia Essenzen etiam Ewigkeit ganze Geist genus Gilbert Gnade Gott göttlichen Grund Hauréan Hinsicht homo Ibid Idee igitur indem Individuum intelligiblen Introd ipsa itaque Johannes Scotus Johannes von Salisbury Körper Lehre letzteren lichen Martianus Capella Menschen menschlichen muss Natur nihil nisi Nominalismus Nothwendigkeit omnes omnia omnibus omnium platonische Platonismus potest quae quam quia quidem quod Rabanus Maurus ratione realen Realismus rerum Roscelin scheint scholastischen Philosophie Schrift secundum Seele sicut sinnlichen sive Socrates species speculative Subsistenz substantia Substanz sunt tamen Thätigkeit Theil Theol Theologie Theophanien Trinität unsere unum Ursachen Vernunft vero Verstand Vielheit voluntate wahren Wahrheit Weise Welt Wesen Wilhelm von Champeaux Wissenschaft Worte
Pasajes populares
Página 324 - exsuperantissimi Dei est intellectus et ex ejus divinitate nata natura, in «qua vitae viventis imagines, notiones aeternae, mundus intelligibilis, rerum «cognitio praefmita. Erat igitur videre velut in speculo tersiore quicquid « operi Dei secretior destinaret aflectus. Illic in genere, in specie, in indi« viduali singularitate conscripta quicquid yle , quicquid mundus , quicquid
Página 254 - tantum res et non sunt tres per se, sicut tres angeli, aut très anima;, ita • tamen ut voluntate et potentia omnino sint idem, ergo Pater et Spiritus« Sanctus cum Filio incarnatus est (Baluze, Hiteell.
Página 295 - ... unum argumentum, quod nullo alio ad se probandum quam se solo indigeret, et solum ad astruendum quia Deus vere est, et quia est summum bonum nullo alio indigens, et quo omnia indigent ut sint et ut bene sint, et quaecumque de divina credimus substantia, sufficeret.
Página 63 - Ex. gr. ut pauca de pluribus dicam, quomodp causa omnium, quae Deus est una sit, simplex et multiplex, qualis sit processio, id est multiplicatio divinae bonitatis per omnia quae sunt. a summo usque deorsum per generalem omnium essentiam primo, deinceps per genera generalissima, deinde per genera generalipra, mde per species specialiores usque ad species specialissimas per differentias proprietatesque descendens.
Página 74 - Spiritus patris vestri qui loquintur in vobis veritatem de me et patre meo et seipso, ipse amat et videt me et patrem meum et seipsum in vobis, et movet in vobis seipsum, ut diligatis me et patrem meum.
Página 336 - Partiuntur itaque status duce Gautero de Mauretania et Platonem in eo quod Plato est dicunt individuum; in eo quod homo speciem, in eo quod animal genus sed subalternum; in eo quod substantia generalissimum. Habuit hoc opinio aliquos assertores sed pridem hanc nuflus profitetur. feststellen; denn dieselbe wird in der Schrift „De gen. et spec.
Página 326 - Sic igitur Providentia de generibus ad species, de speciebus ad individua, de individuis ad sua rursus principia, repetitis amfractibus rerum originem retorquebat.57 Das zweite Buch ist demgegenüber stärker untergliedert.
Página 289 - Aliter enim cogitatur res, cum vox eam significans cogitatur, aliter cum id ipsum quod res est intelligitur. Illo itaque modo potest cogitari Deus non esse, isto vero minime. Nullus quippe intelligens id quod Deus est, potest cogitare quia Deus non est, licet haec verba dicat in corde, aut sine ulla aut cum aliqua extranea significatione.
Página 65 - Quid est aliud de philosophia tractare, nisi verae religionis, qua summa et principalis omnium rerum causa, Deus, et humiliter colitur, et rationabiliter investigatur, regulas exponere ? Conficitur inde veram esse philosophiam veram religionem, conversimque veram religionem esse veram philosophiam».
Página 348 - Verfasser (ib. p. 524 sq.) : speciem igitur dico esse non illam essentiam hominis solum, quae est in Socrate vel quae est in aliquo alio individuorum, sed totam illam collectionem ex singulis aliis huius naturae coniunctam.