Imágenes de páginas
PDF
EPUB

*[Unvollendeter Entwurf eines Sinngedichts.]

Auf heut zu mir zu Gaste dich zu bieten,
Und du, Procill, du kömmst. In Zukunft will
ich mich für so ein gut Gedächtniß hüten.

1 [Aus den Breslauer Papieren von Karl Gotthelf Leffing nicht mitgeteilt.]

1

Epigrammata.

[1753. 1771.]

[Die lateinischen Epigramme erschienen zuerst in G. E. Leßings Schrifften. Erster Theil. Berlin, bey C. F. Voß. 1753. (S. 224-234). Dann wurden sie wieder, mit Ausnahme des legten, sonst fast unverändert, abgedruckt 1771 im ersten Teile von Lessings vermischten Schriften (S. 83–92), dessen zweite Ausgabe 1771 unter dem Titel Lessings sämmtliche Schriften erschien. Diese beiden Drucke liegen den späteren rechtmäßigen Ausgaben zu Grunde, und zwar 1771b dem Separatabzug der Sinngedichte von 1771 und 1807 sowie der neuen Auflage des ersten Teils der sämtlichen Schriften von 1796 (vgl. S. 2), 1771 a den späteren Ausgaben. Der folgende Abdruck ist nach 1771b besorgt.]

Ad Turanium.1

Viventi decus atque sentienti,
Turani, 2 tibi quod dedere amici,
Rarus post cineres habet poëta,
Nec tu post cineres habebis ipse.

Ad Gelliam.

Vota tui breviter si, Gellia, noscere vatis,
Dignorum juvenum publica cura, cupis:
Spernit opes regum, regum quoque spernit honores;
Esse suus primum, tunc petit esse tuus.

1 Ad K--

In Aristum.

Nescio, dum dicit, multum, mentitur Aristus.
Qui nescit multum, paucula scire potest.

Ad Amicum.

Laetus es et pauper, sciat hoc fortuna caveto,
Ne te felicem jam putet esse nimis.

[blocks in formation]

Ad Ponticum.

Qua tua fronte legam, mi Pontice, carmina, quaeris? Num, precor, illa legam, Pontice, quaere prius.

Ad Pompillam.

Vir fovet amplexu, nec tu prohibebis? amicas.
„Hunc ego? qui nobis jura dedit paria."
Ast velit amplexu quis te, Pompilla, fovere?
Sic vir jura dedit, nec dedit illa simul.

In Caecilianum.

Garrula fama refert te, Caeciliane, disertum,
Nec minus esse pium, garrula fama refert.
Nil video, cur haec credamus, Caeciliane.
Credo tamen: verum fama referre solet.

Ad**.

Abs te cum laudor, tibi cur laudatur et Aldus? Dicam, te laudis poenituisse meae?

In Albam.

Alba mihi semper narrat sua somnia mane;
Alba sibi dormit: somniat Alba mihi.

Ad Priscum.

Commendare tuum dum vis mihi carmine munus: Carmen commendas munere, Prisce, mihi.

In Paulum.

Carmina tentemus: num quid tentare nocebit ?
Paulus ait. Tenta! nil, nisi fama, perit.

« AnteriorContinuar »