Dardanas turres quateret tremenda Cuspide pugnax.
Ille, mordaci velut icta ferro Pinus aut impulsa cupressus Euro, Procidit late posuitque collum in Pulvere Teucro.
Ille non inclusus equo Minervae Sacra mentito male feriatos Troas et laetam Priami choreis
Sed palam captis gravis, heu nefas! heu!
Nescios fari pueros Achivis
Ureret flammis, etiam latentem
Nupta jam dices: Ego dis amicum,
Reddidi carmen, docilis modorum Vatis Horati.
CARM. VII.-AD TORQUATUM.
Diffugere nives, redeunt jam gramina campis Arboribusque comae ;
Mutat terra vices et decrescentia ripas Flumina praetereunt;
Gratia cum Nymphis geminisque sororibus audet
Immortalia ne speres, monet annus et almum
Frigora mitescunt Zephyris, ver proterit aestas Interitura, simul
Pomifer Auctumnus fruges effuderit, et mox
Damna tamen celeres reparant caelestia lunae :
Quo pater Aeneas, quo dives Tullus et Ancus,
Non, Torquate, genus, non te facundia, non te
Infernis neque enim tenebris Diana pudicum
Nec Lethaea valet Theseus abrumpere caro
CARM. VIII.-AD CENSORINUM.
Donarem pateras grataque commodus, Censorine, meis aera sodalibus, Donarem tripodas, praemia fortium Graiorum, neque tu pessima munerum Ferres, divite me scilicet artium, Quas aut Parrhasius protulit aut Scopas, Hic saxo, liquidis ille coloribus
Sollers nunc hominem ponere, nunc deum. Sed non haec mihi vis, non tibi talium Res est aut animus deliciarum egens. Gaudes carminibus; carmina possumus Donare et pretium dicere muneri. Non incisa notis marmora publicis, Per quae spiritus et vita redit bonis Post mortem ducibus, non celeres fugae Rejectaeque retrorsum Hannibalis minae, Non incendia Carthaginis impiae, Ejus, qui domita nomen ab Africa Lucratus rediit, clarius indicant Laudes quam Calabrae Pierides: : neque, Si chartae sileant quod bene feceris, Mercedem tuleris. Quid foret Iliae Mavortisque puer, si taciturnitas Obstaret meritis invida Romuli ? Ereptum Stygiis fluctibus Aeacum Virtus et favor et lingua potentium Vatum divitibus consecrat insulis. Dignum laude virum Musa vetat mori: Caelo Musa beat. Sic Jovis interest Optatis epulis impiger Hercules; Clarum Tyndaridae sidus ab infimis Quassas eripiunt aequoribus rates; Ornatus viridi tempora pampino Liber vota bonos ducit ad exitus.
CARM. IX.-AD LOLLIUM.
Ne forte credas interitura, quae Longe sonantem natus ad Aufidum Non ante vulgatus per artes
Verba loquor socianda chordis:
Non, si priores Maeonius tenet Sedes Homerus, Pindaricae latent Ceaeque et Alcaei minaces
Stesichorique graves Camenae;
Nec, si quid olim lusit Anacreon, Delevit aetas; spirat adhuc amor Vivuntque commissi calores Aeoliae fidibus puellae.
Non sola comptos arsit adulteri Crines et aurum vestibus illitum Mirata regalesque cultus
Et comites Helene Lacaena, Primusve Teucer tela Cydonio Direxit arcu; non semel Ilios Vexata; non pugnavit ingens
Idomeneus Sthenelusve solus
Dicenda Musis proelia; non ferox
Hector vel acer Deiphobus graves Excepit ictus pro pudicis Conjugibus puerisque primus.
Vixere fortes ante Agamemnona
sed omnes illacrimabiles
Urgentur ignotique longa Nocte, carent quia vate sacro.
Paullum sepultae distat inertiae
Non ego te meis
Chartis inornatum silebo, Totve tuos patiar labores
Impune, Lolli, carpere lividas
Rerumque prudens et secundis Temporibus dubiisque rectus, Vindex avarae fraudis et abstinens Ducentis ad se cuncta pecuniae, Consulque non unius anni, Sed quoties bonus atque fidus Judex honestum praetulit utili, Rejecit alto dona nocentium Vultu, per obstantes catervas Explicuit sua victor arma.
Non possidentem multa vocaveris Recte beatum: rectius occupat Nomen beati, qui deorum Muneribus sapienter uti
Duramque callet pauperiem pati Pejusque leto flagitium timet, Non ille pro caris amicis Aut patria timidus perire.
CARM. X.-AD LIGURINUM.
O crudelis adhuc et Veneris muneribus potens, Insperata tuae cum veniet pluma superbiae, Et, quae nunc humeris involitant, deciderint comae, Nunc et qui color est puniceae flore prior rosae, Mutatus Ligurinum in faciem verterit hispidam, Dices, heu, quoties te speculo videris alterum : Quae mens est hodie, cur eadem non puero fuit, Vel cur his animis incolumes non redeunt genae ?
CARM. XI.—AD PHYLLIDEM.
Est mihi nonum superantis annum Plenus Albani cadus; est in horto, Phylli, nectendis apium coronis ;
« AnteriorContinuar » |