JOANNI MILTONI LONDINENSI, Juveni patria, virtutibus eximio, VIRO qui multa peregrinatione, studia cuncta orbis terrarum loca perfpexit, ut novus Ulyffes omnia ubique ab omnibus apprehenderet: Polyglotto, in cujus ore linguæ jam deperditæ fic revivifcunt, ut idiomata omnia fint in ejus laudibus infacunda; Et jure ea percallet, ut admirationes et plaufus populorum ab propria fapientia excitatos intelligat : Illi, cujus animi dotes corporifque fenfus ad admirationem commovent, et per ipfam motum cuique auferunt; cujus opera ad plaufus hortantur, fed * venuftate vocem laudatoribus adimunt. Cui in memoria totus orbis; in intellectu fapientia; in voluntate ardor gloriæ; in ore eloquentia; harmonicos cœleftium fphærarum fonitus aftronomia duce audienti; characteres mirabilium naturæ per quos * vaftitate. Edit. 1645. Q3 Dei Dei magnitudo describitur magiftra philosophia legenti antiquitatum latebras, vetuftatis excidia, eruditionis ambages, comite affidua autorum lectione, Exquirenti, reftauranti, percurrenti. At cur nitor in arduum ? Illi in cujus virtutibus evulgandis ora Famæ non fufficiant, nec hominum ftupor in laudandis fatis eft, reverentiæ et amoris ergo hoc ejus meritis debitum admirationis tributum offert Carolus Datus Patricius Florentinus, Tanto homini fervus, tantæ virtutis amator. ELE ELEGIARUM LIBER PRIM U S. Elegia prima ad CAROLUM DEODATUM. 5 10 ANDEM, chare, tuæ mihi pervenere tabellæ, Pertulit & voces nuncia charta tuas; Pertulit occiduâ Devæ Ceftrenfis ab orâ Vergivium prono quà petit amne falum. Multùm crede juvat terras aluiffe remotas Pectus amans noftri, tamque fidele caput,, Quòdque mihi lepidum tellus longinqua fodalem Debet, at unde brevi reddere jussa velit. Me tenet urbs refluâ quam Thamefis alluit undâ, Meque nec invitum patria dulcis habet. Jam nec arundiferum mihi cura revisere Camum, Nec dudum vetiti me laris angit amor. Nuda nec arva placent, umbrafque negantia molles, Quàm male Phœbicolis convenit ille locus! Nec duri libet ufque minas perferre magiftri Cæteraque ingenio non fubeunda meo. Si fit hoc exilium patrios adiiffe penates, Et vacuum curis otia grata fequi, Non ego vel profugi nomen, fortemve recufo, Lætus & exilii conditione fruor. O utinam vates nunquam graviora tuliffet Q4 15 20 Non Non tunc Ionio quicquam ceffiffet Homero, Neve foret victo laus tibi prima Maro. Et vocat ad plaufus garrula scena fuos. nefcit, amat. Gaudia, & abrupto flendus amore cadit, Aut luit inceftos aula Creontis avos. Nos quoque lucus habet vicinâ confitus ulmo, Atque fuburbani nobilis umbra loci. Sæpius hic blandas fpirantia fidera flammas Virgineos videas præteriiffe choros. 30 35 40 45 50 Ah |