Imágenes de páginas
PDF
EPUB

EPIGRAMMATUM LIBER.

I.

IN PRODITIONEM BOMBARDICAM.

CUR simul in regem nuper satrapasque Britannos
Ausus es infandum, perfide Fauxe, nefas,
Fallor? an et mitis voluisti ex parte videri,
Et pensare malâ cum pietate scelus?
Scilicet hos alti missurus ad atria, cœli,
Sulphureo curru flammivolisque rotis.
Qualiter ille feris caput inviolabile Parcis
Liquit Iördanios turbine raptus agros.

II.

IN EANDEM.

SICCINE tentasti cœlo donâsse Iacobum
Quæ septemgemino Bellua monte lates?
Ni meliora tuum poterit dare munera numen,
Parce precor donis insidiosa tuis:
Ille quidem sine te consortia serus adivit
Astra, nec inferni pulveris usus ope.
Sic potiùs fœdos in cœlum pelle cucullos,
Et quot habet brutos Roma profana Deos,
Namque hac aut aliâ nisi quemque adjuveris arte,
Crede mihi, cœli vix bene scandet iter.

[graphic][subsumed][subsumed]

III.

IN EANDEM.

PURGATOREM animæ derisit Iacobus ignem,
Et sine quo superûm non adeunda domus.
Frenduit hoc trinâ monstrum Latiale coronâ,
Movit et horrificum cornua dena minax.
Et nec inultus ait temnes mea sacra Britanne,
Supplicium spreta religione dabis.

Et si stelligeras unquam penetraveris arces,
Non nisi per flammas triste patebit iter.
O quàm funesto cecinisti proxima vero,
Verbaque ponderibus vix caritura suis!
Nam prope Tartareo sublime rotatus ab igni
Ibat ad æthereas, umbra perusta, plagas.

IV.

IN EANDEM.

QUEM modò Roma suis devoverat impia diris, Et Styge damnârat Tænarioque sinu,

Hunc, vice mutatâ, jam tollere gestit ad astra, Et cupit ad superos evehere usque Deos.

V.

IN INVENTOREM BOMBARDE.

IAPETIONIDEM laudavit cæca vetustas,
Qui tulit ætheream solis ab axe facem:
At mihi major erit, qui lurida creditur arma,
Et trifidum fulmen surripuisse Jovi.

28*

VI.

AD LEONORAM ROME CANENTEM.

ANGELUS unicuique suus (sic credite gentes)
Obtigit æthereis ales ab ordinibus.

Quid mirum? Leonora tibi si gloria major?
. Nam tua præsentem vox sonat ipsa Deum.
Aut Deus, aut vacui certè mens tertia cœli
Per tua secretò guttura serpit agens;
Serpit agens, facilisque docet mortalia corda
Sensim immortali assuescere posse sono.
Quòd si cuncta quidem Deus est, per cuncaque fusus,
In te unâ loquitur, cætera mutus habet.

VII.

AD EANDEM.

ALTERA Torquatum cepit Leonora poetam,
Cujus ab insano cessit amore furens.
Ah miser ille tuo quantò feliciùs ævo
Perditus, et propter te, Leonora, foret!
Et te Pieriâ sensisset voce canentem
Aurea maternæ fila movere lyræ,
Quamvis Dircæo torsisset lumina Pentheo
Sævior, aut totus desipuisset iners,
Tu tamen errantes cæcâ vertigine sensus
Voce eadem poteras composuisse tuâ;
Et poteras, ægro spirans sub corde, quietem
Flexanimo cantu restituisse sibi.

VIII.

AD EANDEM.

CREDULA quid liquidam Sirena, Neapoli, jactas,
Claráque Parthenopes fana Achelöiados,

« AnteriorContinuar »