Imágenes de páginas
PDF
EPUB

AD JOHANNEM ROUSIUM,

OXONIENSIS ACADEMIE BIBLIOTHECARIUM.

JAN. 23, 1646.

De libro Poematum amisso, quem ille sibi denuò mitti postu lahat, ut cum aliis nostris in Bibliothecâ publicâ reponeret, Ode.

STROPHE I.

GEMELLE cultu simplici gaudens liber,
Fronde licet geminâ,

Munditiéque nitens non operosâ,

Quam manus attulit

Juvenilis olim,

Sedula tamen haud nimii poetæ ;

Dum vagus Ausonias nunc per umbras,

Nunc Britannica per vireta lusit

Insons populi, barbitóque devius

Indulsit patrio, mox itidem pectine Daunio

Longinquum intonuit melos

Vicinis, et humum vix tetigit pede:

ANTISTROPHE.

Quis te, parve liber, quis te fratribus

Subduxit reliquis dolo?

Cum tu missus ab urbe,

Docto jugiter obsecrante amico,

Illustre tendebas iter

Thamesis ad incunabula

Cærulei patris,

Fontes ubi limpidi

Aonidum, thyasusque sacer,

[blocks in formation]

Temporum lapsus redeunte cœlo,
Celeberque futurus in ævum?

STROPHE II.

Modò quis deus, aut editus deo,
Pristinam gentis miseratus indolem,
(Si satis noxas luimus priores,
Mollique luxu degener otium)
Tollat nefandos civium tumultus,
Almaque revocet studia sanctus,
Et relegatas sine sede Musas
Jam penè totis finibus Angligenûm ;
Immundasque volucres

Unguibus imminentes

Figat Apollineâ pharetrâ,

Phinéamque abigat pestem procul amne Pegaséo.

ANTISTROPHE.

Quin tu, libelle, nuncii licet malâ

Fide, vel oscitantiâ

Semel erraveris agmine fratrum,

Seu quis te teneat specus,

Seu qua te latebra, forsan unde vili

Callo teréris institoris insulsi,

Lætare felix, en iterum tibi

Spes nova fulget, posse profundam
Fugere Lethen, vehique superam
In Jovis aulam, remige pennâ:

STROPHE III.

Nam te Rousius sui

Optat peculi, numeróque justo
Sibi pollicitum queritur abesse,

Rogatque venias ille, cujus inclyta

Sunt data virûm monumenta curæ:
Téque adytis etiam sacris

Voluit reponi, quibus et ipse præsidet
Æternorum operum custos fidelis,
Quæstorque gazæ nobilioris,
Quàm cui præfuit Iön,
Clarus Erechtheides,

Opulenta dei per templa parentis,
Fulvosque tripodas, donaque Delphica,
Iôn Actæâ genitus Creusâ.

ANTISTROPHE.

Ergo, tu visere lucos

Musarum ibis amœnos;

Diamque Phœbi rursus ibis in domum,

Oxoniâ quam valle colit,

Delo posthabitâ,

Bifidòque Parnassi jugo:

Ibis honestus,

Postquam egregiam tu quoque sortem Nactus abis, dextri prece sollicitatus amici.

Illic legéris inter alta nomina

Authorum, Graiæ simul et Latinæ

Antiqua gentis lumina, et verum decus.

EPODOS.

Vos tandem haud vacui mei labores,
Quicquid hoc sterile fudit ingenium,
Jam serò placidam sperare jubeo
Perfunctam invidià requiem, sedesque beatas,
Quas bonus Hermes,

Et tutela dabit solers Roüsi,

[longè

Quo neque lingua procax vulgi penetrabit, atque

Turba legentum prava facesset;

At ultimi nepotes,

Et cordatior ætas

Judicia rebus æquiora forsitan

Adhibebit, integro sinu.

Tum, livore sepulto,

Si quid meremur sana posteritas sciet,
Roüsio favente.

THE END.

« AnteriorContinuar »