AD JOHANNEM ROUSIUM, OXONIENSIS ACADEMIE BIBLIOTHECARIUM. JAN. 23, 1646. De libro Poematum amisso, quem ille sibi denuò mitti postu lahat, ut cum aliis nostris in Bibliothecâ publicâ reponeret, Ode. STROPHE I. GEMELLE cultu simplici gaudens liber, Munditiéque nitens non operosâ, Quam manus attulit Juvenilis olim, Sedula tamen haud nimii poetæ ; Dum vagus Ausonias nunc per umbras, Nunc Britannica per vireta lusit Insons populi, barbitóque devius Indulsit patrio, mox itidem pectine Daunio Longinquum intonuit melos Vicinis, et humum vix tetigit pede: ANTISTROPHE. Quis te, parve liber, quis te fratribus Subduxit reliquis dolo? Cum tu missus ab urbe, Docto jugiter obsecrante amico, Illustre tendebas iter Thamesis ad incunabula Cærulei patris, Fontes ubi limpidi Aonidum, thyasusque sacer, Temporum lapsus redeunte cœlo, STROPHE II. Modò quis deus, aut editus deo, Unguibus imminentes Figat Apollineâ pharetrâ, Phinéamque abigat pestem procul amne Pegaséo. ANTISTROPHE. Quin tu, libelle, nuncii licet malâ Fide, vel oscitantiâ Semel erraveris agmine fratrum, Seu quis te teneat specus, Seu qua te latebra, forsan unde vili Callo teréris institoris insulsi, Lætare felix, en iterum tibi Spes nova fulget, posse profundam STROPHE III. Nam te Rousius sui Optat peculi, numeróque justo Rogatque venias ille, cujus inclyta Sunt data virûm monumenta curæ: Voluit reponi, quibus et ipse præsidet Opulenta dei per templa parentis, ANTISTROPHE. Ergo, tu visere lucos Musarum ibis amœnos; Diamque Phœbi rursus ibis in domum, Oxoniâ quam valle colit, Delo posthabitâ, Bifidòque Parnassi jugo: Ibis honestus, Postquam egregiam tu quoque sortem Nactus abis, dextri prece sollicitatus amici. Illic legéris inter alta nomina Authorum, Graiæ simul et Latinæ Antiqua gentis lumina, et verum decus. EPODOS. Vos tandem haud vacui mei labores, Et tutela dabit solers Roüsi, [longè Quo neque lingua procax vulgi penetrabit, atque Turba legentum prava facesset; At ultimi nepotes, Et cordatior ætas Judicia rebus æquiora forsitan Adhibebit, integro sinu. Tum, livore sepulto, Si quid meremur sana posteritas sciet, THE END. |