Aristoteles in der Scholastik: ein Beitrag zur Geschichte der Philosophie im MittelalterKrüll, 1875 - 170 páginas |
Otras ediciones - Ver todas
Términos y frases comunes
Albert Albertus Magnus Amalrich anima Ansicht Aquinate arabischen Arabismus Aristo Aristotelis aristotelische Philosophie aristotelischen Werke Aristotelismus Auktorität autem Averroës Averroismus averroistischen Avicenna bemerkt besonders Beweis blos Bücher christlichen Commentare Commentator deſſen deßhalb dicit dieſe dieß Dinge dist Einfluß ejus Engel der Schule englische Lehrer enim Erkenntniß Erst etiam Ewigkeit finden Frage Franziskaner geistigen Gott großen Grund heil Heinrich von Gent Ibid in's intellectus agens Intellekt Irrthümer iſt Jahrhundert Jourdain laſſen läßt lect lichen Logik Materie Menschen Metaphysik mittelalterlichen Lehrer muß müſſe Natur nisi nothwendig omnibus Pantheismus Paris Peripatetiker Philos Plato Princip Psychologie quae quam quia quid quod Rénan Roger Bakon Scholastik Scholaſtiker scholaſtiſchen scholastischen Lehrer schreibt Schriften secundum Seele ſein ſeine ſich sicut ſie ſind Sklaverei Skotus ſondern Stagiriten Stellen stoteles sunt Thätigkeit Theil theologischen Thomas thomistischen unsere Verbot Verhältniß vielen Wahrheit weiß Welt Wesen Wilhelm von Auvergne Wiſſen Wiſſenſchaft
Pasajes populares
Página 158 - Tenetur autem homo homini obedire in his quae exterius per corpus sunt agenda; in quibus tamen secundum ea quae ad naturam corporis pertinent, homo homini obedire non tenetur, sed solum Deo: quia omnes homines natura sunt pares, puta in his quae pertinent ad corporis sustentationem et prolis generationem. Unde non tenentur nec servi dominis, nec filii parentibus obedire de matrimonio contrahendo, vel virginitate servanda, aut aliquo alio hujusmodi.
Página 150 - Nihil est aliud lex quam quoddam dictamen practicae rationis in principe qui gubernat aliquam communitatem perfectam. Manifestum est autem, supposito quod mundus divina providentia regatur, ut in primo habitum est, quod tota communitas universi gubernatur ratione divina. Et ideo ipsa ratio gubernationis rerum in Deo sicut in principe universitatis existens, legis habet rationem. Et quia divina ratio nihil concipit ex tempore, sed habet aeternum conceptum, ut dicitur Prov. VIII; inde est quod huiusmodi...
Página 11 - Abrahae fidem contra disputationes eorum et rationes defendere. Hinc est, quod facti sunt in lege erronei et in fide ipsius Abrahae haeretici, maxime postquam regnum Sarracenorum diffusum est super habitationem eorum. Exinde enim aeternitatem mundi et alios Aristotelis errores secuti sunt multi eorum. Hinc est, quod pauci veri Judaei, hoc est, qui non in parte aliqua credulitatis suae Sarraceni sunt aut Aristotelis consentientes erroribus, in terra Sarracenorum inveniuntur de his, qui inter philosophos...
Página 156 - Unde optima ordinatio principum est in aliqua civitate vel regno, in quo unus praeficitur secundum virtutem qui omnibus praesit; et sub ipso sunt aliqui principantes secundum virtutem; et tamen talis principatus ad omnes pertinet, turn quia ex omnibus eligi possunt, turn quia etiam ab omnibus eliguntur.
Página 134 - Est ergo unum quod intelligitur et a me et a te, sed alio intelligitur a me et alio a te...
Página 123 - Et similiter cum dicitur .universale abstractum', duo intelliguntur : scilicet ipsa natura rei, et abstractio seu universalitas. Ipsa igitur natura cui accidit vel intelligi vel abstrahi, vel intentio universalitatis, non est nisi in singularibus ; sed hoc ipsum quod est intelligi vel abstrahi, vel intentio universalitatis, est in intellectu.
Página 123 - Similiter humanitas quae intelligitur, non est nisi in hoc vel in illo homine: sed quod humanitas apprehendatur sine individualibus conditionibus, quod est ipsam abstrahi, ad quod sequitur intentio universalitatis, accidit humanitati secundum quod percipitur ab intellectu, in quo est similitudo naturae speciei, et non individualium principiorum.
Página 16 - Et tu — inquit — esto christianus bonus: ego horum omnium nihil credo. Et Paulus et Augustinus tuus hique omnes alii quos praedicas loquacissimi homines fuere: utinam tu Averroim pati posses...
Página 112 - Et ideo oportet dicere quod in divina sapientia sunt rationes omnium rerum, quas supra diximus ideas, id est formas exemplares in mente divina existentes. Quae quidem licet multiplicentur secundum respectum ad res, tamen non sunt realiter aliud a divina essentia, prout eius similitudo a diversis participari potest diversimode. Sic igitur ipse deus est primum exemplar omnium.
Página 58 - Nec hoc derogat dignitati huius doctrinae: nam licet locus ab auctoritate quae fundatur super ratione humana, sit infirmissimus; locus tamen ab auctoritate quae fundatur super revelatione divina, est efficacissimus.