Le hrg ed i ch te

ar ti ft is den Inhalt 8.

Heriod u s.

Chefiodus.

Die Lebenszeit dieses aus Uskra gebürtigen griechischen Dichters läßt sich nicht genau befiimmen; aber gewiß war er einer der altefien , und lebte entweder kurz vor oder nach homer, oder war vielleidt sein Zeitgenosse. Das von ihm hieher gehårige Besicht hat die Auffdyrift: 'Eg7x54 viuécou, Werke und Tage, weil er Jarin die vornehmfien Geschäffte der Landwirthschaft, und die Tage lehet, an welchen sie zu verrichten sind. Die Aufmunterung seines Brubers perses juni Fleiß und zur naßlichen Thitigkeit scheint dabei sein vor: nebmfter Zwed gewesen zu seyn. Hlebrigens interntischt er seine dkonomischen Vorschriften nicht selten mit moralischen Leha

$

ομοθεν γεγάασι θεοί θνητοί τ’ άνθρωποι,
Χρύσεον μεν πρώτοιςα γένος μερόπων ανθρώπων
'Αθάνατοι ποίησαν ολύμπια δώματ' έχοντες.
- Οι μεν επί Κρόνε ήσαν, ότ' έρανώ έμβασίλενεν
Ως τε θεοί δ' έσον, ακηδέα θυμον έχοντες,
Νόσφιν άτερ τε πόνων και διεύος εδε τι δειλον
Γηρας επήν αιεί δε πόδας και χάρας ομοίοι
Τέρποντ' εν ζαλίκσι κακών έκτοθεν απάντων:
(Αφνειοί μήλοισι, φίλοι μακάρεσσι θεοίσι)
Θνήσκον δ' ως ύπνω δεδμημένοι» έθλα δε παντα
Τοισιν έην καρπον δ' έφερε ζώδωρος άμερα
Αυτομότη πολλών τε και άφθονον οι δε θελημοι
*Ησυχοι εργα νέμοντο συν εθλoίσιν πολέεσσιν.
Αυταρ έπει κεν τ8το γένος κατα γαία κάλυψεν,
Τοι μέν δαίμονές εισι, Διός μεγάλο δια βελας,
'Έθλοί, επιχθόνιοι , φύλακες θνητών ανθρώπων.
Οι ξα φυλάσσεσίν τε δίκας και χέτλια έργα,
Hέρα έσσάμενοι, πέντη φοιτώντες επ' αλάν
Πλατοδόται, και τέτο γέρας βασιλήίον έσχον.

Δεύτερον αύτε γένος πολύ χειρότερον μετόπιθεν
'Αργύρεων ποίησαν ολύμπια δώματ' έχοντες,
Χρυσέω έτε φυην εναλίγκιον, έτε νόημα.
'Αλλ' εκατόν μεν παίς ετεα παρα μητέρι κεδνη
Ετρέφετ' ατάλλων μέγα νήπιος ο εν οίκω.
'Αλλ' όταν ήβήσειε, και ήβης μέτρον κοιτο,
Παυρίδιον ζώεσκον επί χρόνον, άλγε' έχοντες
'Αφροδίκες. ύβριν γαρ ατάβαλον έκ εδύναντο
'Αλλήλων απέχειν εδ' αθανάτες θεραπεύειν
"Ήθελον, εδ' έρδειν μακάρων ιερούς επί βωμούς,
Η θέμις ανθρώποισι κατ’ θεα. τας μέν έπειτα

Ζευς

Ζευς Κρονίδης έκρυψε, χολύμενος ένεκα τιμες
Ουκ εδίδει μακάρεσοι θεοίς, οι Όλυμπον έχεσιν.

Defiodus.

Aντας έπει και τέτο γένος κατα γαία κάλυψε,
Τοι μεν επιχθόνιοι μάκαρες θνητοί καλέονται
Δεύτεροι, αλλ' έμπης τιμή και τοισιν όπηδεί.
Ζευς δε πατης τρίτον άλλο γένος μερόπων ανθρώπων
Χάλκιον ποίησ’, έκ αργυρώ έδεν ομοίον,
Εκ μελιάν, δεινόν τε και όμβριμον οίσιν'Αρηος
"Εργ’ έμελε σoνόεντα, και υβριες: εδέ τι σίτον
"Ήθιον, αλλ' αδάμαντος έχον κρατερόφρονα θυμόν,
*Απλας οι μεγάλη δε βίη και χώρες άαπτοι
Εξ ώμων επέφυκον επί σιβαρούς μελέεσσιν.
Τοις δ' ήν χάλκεα μεν τεύχεα, χάλκεοι δε τε οίκοι,
Χαλκώ δ' εργάζοντο μέλος δ' εκ έσχε σίδηρος.
Καί τοι μεν χώρεσσιν υπό σφετέρσι δαμέντες
Βήσαν ες ευρώεντα δόμον κρυερ& Aΐδαο,
Nώνυμοι» θάνατος δε και εκπάγλες περ εόντας
Είλε μέλας, λαμπρόν δ' έλιπον φάος ήελίοιο,

Αυταρ έπει και τέτο γένος κατά γαία κάλυψεν, Aύθις έτ' άλλο τέταρτον έπί χθονί πολυβοτώρα Ζευς Κρονίδης ποίησε δικαίοτερον και άρον'Ανδρών ηρώων θλον γένος, οι καλέονται “Ημίθεοι, προτέρη γενεή κατ' απάρονα γαίαν. Και τες μεν πόλεμος τε κακός και φύλoπις αινη, Tες μεν εφ' επταπύλη Θήβη, Καδμηίδι γαίη, "Ώλεσε μαρκαμένες μήλων έκεν οιδιπόδαο. Τας δε και εν νήεσσιν υπες μέγα λαϊτμα θαλάσσης 'Ες Τροίην αγαγών, Ελένης ένεκ' ήκόμοιος Έν9' ήτοι τες μέν θανάτκαι τέλος αμφεκάλυψε. Τοις δε δίχ' ανθρώπων βίοτον και ήθε' πάσσας Ζευς Κρονίδης κατέτασσε πατης εκ πέρατα γαλης, (Τηλά απ' αθανάτων τοισι Κρόνος εμβασίλευε,) Και τοι μεν καίεσιν ακηδέα θυμον έχοντες

2 3

%ctioδισ. , 'Εν μακάρων νήσοισι, παρ' Ωκεανόν βαθυδίνην,

"Ολβιοι ήρωες τοισιν μελιωδία καρπών
Tρίς έτερος θάλλοντα φέρει ζείδωρος άμερα.

Μηκέτ' έπετ' ώφειλον εγώ πέμπτοισι μετείχε
'Ανδρέσιν, αλλ' η πρόθ: Φανζίν. και έπειτα γενέθαι.
Νυν γαρ δη γένος έστι σιδήρεoν έδε ποτ' ήμας
Παύσονται καμάτα και οιζίου, έδε τι νύκτως
Φθειρόμενοι. χαλεπας δε θεοί δώσεσι μερίμνας.
'Αλλ' έμπης και τοϊσι μεμίζεται εθλον κακoίσιν.
Ζευς δ' ολέσει και τέτο γένος μερόπων ανθρώπων,
Ευτ’ άν γεινόμενοι πολιοκρόταφοι τελέθωσιν.
Ουδε πατης παιδεσσιν ομοίίος, έδε τι παίδες,
'Ονδε ξείνος ξενοδόχω, και έταιρος εταίρων,
Ουδε κωσίγνητος φίλος εσσεται, ως το πάρος πες:
Αίψα δε γηράσκοντας ατιμήσεσι τοκής.
Μέμψονται δ' άρα τες χαλεπούς βάζοντ' επέεσσι
Σχέτλιοι, έδε θεών όπιν ειδότες. δδε μεν οι γε
Γηρυντεσσι τηκεύσιν από θρεπτήρια δoιεν,
Χειροδίκαι. έτερος δ' ετέρο πόλιν έξαλαπάξει:
Ουδε τις ενόρκα χέρις εσσεται, έτε δικαίο,
Ούτ' αγαθά. μάλλον δε κακών ξεκτήρα και ύβριν
Ανέρα τιμήσεσι. δίκη δ' εν χερσί και αιδώς
Ουκ έσαι. βλάψει δ' ο κακός τον άρονα φώτα,
Μύθοισι σκολιούς ενέπων, επί δ' όρκον μάται.
Ζήλος δ' ανθρώποισιν διζυροίσιν άπασιν
Δυσκέλαδος, κακόχαρτος αμαρτήσει συγερώπης"
Και τότε δή προς "Όλυμπον από, χθονός ευρυοδείης,
Λευκoίσια φαρέεσσι καλυψαμένω χρόα καλον,
Αθανάτων μετα φύλ' την, προλιπόντ’ ανθρώπες,
Αιδώς και Νέμεσις" τα δε λείψεται άλγεα λυγρα
Θνητοίς ανθρώποισι, κακά δ' εκ έσσεται αλκή.

Em

Empedokles.

Empedokles

Ein Dichter und Weltreiser aus Agrigent in Sicilien der wahrscheinlich zwischen der 7open und soffen Olympias de lebte, und sich durch Einführung einer bessern Regierungsart um seine Vaterstadt sehr verdient machte.“ Sein vors pehmstes Studium war Naturlehre und Sternkunde; jene machte er zum Inhalt eines Gedichts von der Gatur in drei Büchern, wovon nur noch einzelne Fragmente übrig find; und piese ward der Gegenstand seines Lehrgedichts von der himmelskugel in Jamben, welches ihm trenigstens, obgleich zweifelhaft beigelegt wird, und woraus die nachstes hende Stelle genommen ift. Viel Poesie ist in diesen Gez dichten nicht, sondern mehr trockne wissenschaftliche Darles gung, nur selten durch poetisches Stulorit gehoben. Die Lob, sprüche, die ihnen Lukrez, int erftey Buche, giebt, scheinen daher, wenigstens für das, was uns noch übrig ist, viel zu hoch gestimmt zu seyn:

Carinina quin etiam diuini pectoris, eius
Vociferantur et exponunt praeclara reperta ;

Vt vix humana videatur stirpe creatus.
Uebrigens ist die Erzählung von der Codesart dieses Dich
ters, daß er fich in die Flammen des Aetna gestürzt habe, das
mit man glauben möchte, er fery pidklich von der Erde in der
Olymp aufgenommen, wabrscheinlich eine Fabel.